Zoals bekend geneest de ziekte van Parkinson zichzelf niet, maar ze sterft ook niet! Het gemiddelde leven wordt voor iedereen verlengd, zelfs voor diegenen die lijden aan aandoeningen van het centrale zenuwstelsel! Bij de ziekte van Parkinson zijn de aandoeningen het gevolg van de onomkeerbare en progressieve degeneratie van sommige zenuwcellen van de zwarte substantie: de daaruit voortvloeiende dopaminetekortheid, een neurotransmitter die verre neuronen met elkaar verbindt, verstoort de activering van de gedelegeerde circuits om de beweging te regelen.

De ziekte manifesteert zich met zijn eerste symptomen ongeveer 60 jaar gelijkelijk onder mannen en vrouwen en is wijdverspreid over de hele wereld.

De oorzaken zijn nog niet bekend en daarom is het hopen op oplossing van drugs een ijdele hoop.

We voegen eraan toe dat, naast de openlijke ziekte, er veel andere syndromen zijn die absoluut vergelijkbare symptomen produceren.

Dit zijn:

TREMORE, STILZWIJGHEID, SLANKHEID VAN BEWEGINGEN.

Andere frequente symptomen zijn:

wijziging van de spelling, wijziging van de stem steeds zwakker, niet-indrukwekkend.

Het leven dat nog moet worden geleefd, kan lang en pijnlijk zijn als je gaat zitten om te hopen of, erger nog, om op jezelf te huilen. We moeten een psychologische acceptatie houding aannemen, de ziekte aannemen als een nieuwe metgezel die zoveel complicaties en een enkel element van positiviteit brengt: het dwingt ons tot activiteit en aandacht als we ons niet van dit leven willen scheiden in een schrijnende, vernederende en onbetamelijk. De wil en motivatie van degenen die door deze ongewenste tegels zijn getroffen, moet maximaal worden gestimuleerd ...

De fase van ontmoediging moet snel gevolgd worden door acceptatie en positieve, attente en actieve reactie.

De rol van het gezin is van groot belang; een altruïstische en egoïstische rol tegelijkertijd: de patiënt helpen te vechten en te reageren betekent zijn gebrek aan autonomie verwijderen in alle activiteiten die het leven een andere conditie geven dan een kruis om te dragen.

• Vroegtijdige diagnose en onmiddellijke start van medicamenteuze behandelingen zijn de eerste fundamentele remedie!
• Het respecteren van de voorschriften, de doses, de uren van toediening is een verplichte taak!
• Volg de juiste diëten die de patiënt rationeel voeden met alles wat hij nodig heeft in een nieuw klinisch beeld dat leidt tot speciale behoeften die ook verband houden met secundaire symptomen zoals: misselijkheid en braken, constipatie, gewichtsverlies en, na verloop van tijd, problemen met slikken.
• Begin een rationele fysieke activiteit die neigt te vechten, te vertragen en de meest voor de hand liggende en karakteristieke aandoeningen van deze ziekte te voorkomen. De literatuur twijfelt geen moment aan het nut van fysiokinesitherapie, begrepen als een rationele en regelmatige gids voor lichaamsbeweging, motorische activiteit, aan de controle en zelfbeheersing van bewegingen en houdingen die, vanwege de ziekte, diepgaand zijn veranderd.

Wanneer de patiënt een virtueuze kinesitherapie begint, is er een merkbare verbetering in onjuiste attitudes door het gebrek aan bewegingsvrijheid van beweging, hun traagheid, verminderde neuromusculaire coördinatie.

Het is een kwestie van een houding hebben ten opzichte van motorische activiteit gericht op het contrasteren van operationele traagheid, motorische vertraging en stijfheid.

Het resultaat van deze condities is het verwerven van nieuwe, verwende houdingen zowel in de staande houding die schuin lijkt te staan, als in het lopen dat onzeker lijkt, en in de balans en balans die de veiligheid verliezen door het verkrijgen van schadelijke posturale syncinesie.

Al na de eerste sessies met fysiokinesi rapporteren patiënten een verbetering van de stemming, een houding die helpt om het dagelijkse leven het hoofd te bieden en die fysio-psychologische tevredenheidsprocessen op gang brengt die de mate van autonomie in huishoudelijke activiteiten in de loop van de tijd verbeteren.

Beperkt tot dit alles is de operationele onhandigheid verergerd door de zwaartekracht, het risico op vallen of schokletsels die kunnen leiden tot breuken of sterke kneuzingen die moeten worden gevolgd door perioden van absolute rust, adequate therapieën die vaak bloederig en invasief zijn (chirurgische ingrepen), lange perioden van revalidatie en functionele heropvoeding die soms de genadeslag vormen voor de motivatie van de patiënt die de gevaren van de rolstoel verleidt of kent, uit vrees voor de hervatting van de paden van Physiokinesi.

Laten we ons nu een veilige, warme, gevoerde, anti-traumatische werkomgeving voorstellen, zonder randen en obstakels, een omgeving die onze belasting door zwaartekracht tot een minimum beperkt, en onze bewegingen de vloeibaarheid, lichtheid, natuurlijkheid en veiligheid van het verleden teruggeeft ... We hebben het zeker niet over een maanomgeving, maar over de prachtige en uitnodigende wereld van water, gecreëerd in een tank op een temperatuur van 31-32 graden, waar het mogelijk is om te lopen en waar het gemakkelijk te bereiken is dankzij eenvoudige routes (hellende vlakken of liften) voor de ernstigste gevallen).

We hebben het over een pad van HYDROCHINESIS, een revalidatiefaciliteit die moet worden uitgebuit en niet alleen bij patiënten zoals de onze.

In water is het mogelijk om te werken, veilig en op het gemak, met het doel om te verbeteren

• alle fysieke kwaliteiten (kracht, kracht, snelheid);
• voorwaardelijke kwaliteiten (spierelasticiteit leidend tot verbetering van gewrichtsexcursie, neuromusculaire coördinatie).

TREMORE CONTROL:

De oscillaties van de handen, voeten, lippen, nek en hoofd krijgen een opmerkelijke bijdrage tot hun beheersing dankzij het contact van het lichaam met water; het gevoel van contact met het water dat wordt geregistreerd door de tactiele receptoren wordt naar de hersenen gestuurd, waardoor de controlerende werking op de tremor toeneemt wanneer deze op het land plaatsvindt wanneer een vrijwillige en gefinaliseerde actie wordt gestart.

EFFECTEN OP BRADICINESIË (traagheid van beweging)

Modificaties met betrekking tot fijne motoriek door motorische activiteit in het water zijn niet detecteerbaar, maar het vermogen om van de ene naar de andere positie te gaan is sterk verbeterd: gaan zitten en opstaan, van de grond tillen, ronddraaien, rennen, springen, opstaan na een val! Herinneringen aan afgelopen spijt? Nee natuurlijk, in het water is alles weer mogelijk!

In het bad kun je gemakkelijk een val nabootsen, zelfs ruïneus ... jezelf laten vallen, je loopt zeker niet het risico op de vloer of tegen een meubel te slaan ... Je loopt niet het risico gewond te raken, jezelf te breken of blauwe plekken te krijgen! Zelfs in de meest uitgeruste fitnessruimte kan het gebeuren dat je gewond raakt, nooit in het zwembad.

Een van de globale coördinatieoefeningen die ik de patiënten voorleg die ik het geluk heb om te volgen, is gewoon om zowel voorwaarts als achterwaarts te laten vallen: men valt zonder trauma te krijgen, men moet ernaar streven om de oriëntatie niet te verliezen, men moet gebruik een resterende proprioceptiemiddel om te weten hoe te hervatten, reorganiseren en doorgaan naar het vaste station terug te keren.

Wat een geweldige oefening! ...

Ik citeer dit met trots om niet te ontmoedigen, maar om het concept van veiligheid tijdens de sessie positief te verergeren: een bejaard persoon thuis mag nooit vallen! Osteoporose, capillaire kwetsbaarheid, hoofdtrauma, ... hoeveel problemen voor een droge val, op het land.

In mijn aquatische klas, niets van dit alles! Na de eerste verbazing te hebben overwonnen van "de uitnodiging om jezelf te laten vallen", voeren de patiënten de oefening met vertrouwen uit, verwonderend over de resultaten die op een bepaalde manier zijn verkregen, wanneer we samen de lijst met vaardigheden die worden gestimuleerd in volledig onderdompelen (balanscontrole en 'apneu), bij het hervatten van een hydrodynamische houding die door het drijfvermogen heengaat van een lange en naar voren gebogen positie, naar een verzameling van het hele lichaam dat door het "vat" in te korten de onderste ledematen richt naar de bodem van het bassin dat voorafgaat aan de terugkeer naar de stilstaand station; allemaal gecompliceerd en daarom zelfs meer stimulerend door de aanwezigheid van zoveel water op het gezicht, op de ogen en oren (belangrijke organen voor evenwichtsoefeningen).

STIJFHEID '

De irritante en soms pijnlijke hypertonie die de ledematen, de nek, de romp aantast dankzij de ontspannende, decontrerende en antispastische werking van het warme water tot 34 graden, vindt ontspanning in massages, medicijnen en remedies. De vermindering van de toonverhoging vergemakkelijkt de vloeibaarheid van de beweging en maakt het mogelijk tijdens een loopoefening de vaak vergeten zwaai van de armen behorend bij de stap te herstellen. Op dit punt voorstellen zijn alle eenvoudige gangen (vooruit, achteruit, zijwaarts en met een gekruiste stap) aangenaam en gemakkelijk.

VERSTORINGEN VAN DE MANIER

Korte stappen, "bestemming" (neiging naar voren en tempo dat het zwaartepunt najaagt) zijn storingen die zeer goed in de tank worden gecontroleerd. 90% van ons lichaamsgewicht gaat verloren met het nekwater; dit vergemakkelijkt de houdingsregulatie, rechttrekken, verbeteren van het lopen.

Een emblematische ervaring die ons discours over hydroquinesi kan omvatten onder de sterke punten, te worden aanbevolen in gevallen van openlijke ziekte en parkinsonisme, is dat met betrekking tot het zeer vervelende verschijnsel van "bevriezen", bevriezen van de benen, waarbij de voeten van het onderwerp lijken vastgelijmd aan de grond.

Onze ervaring reciteert gevallen van patiënten die, zodra ze het water betreden, op wonderbaarlijke wijze zijn opgelost! We zien een tijdelijke verdwijning van het zeer vervelende trillen van de benen die in contact met water totaal achteruitgaat: de patiënt begint de reis, stopt, begint opnieuw, voert alle mogelijke gangen uit (vooruit, achteruit, zijwaarts, met hoge knieën), op de tenen en op de hielen) die elkaar opvolgen zonder stops of onzekerheden ... Een positief effect dat helaas verdwijnt zodra je het water verlaat en terugkeert naar het vasteland!

Wij geloven dat de oorzaak die een tijdelijke terugkeer naar normaliteit bevordert, te vinden is in het bombardement van centripetale ingangen afkomstig van het contact van de tastzintuigreceptoren van het lichaamsoppervlak met water: de gewaarwordingen van warmte, kou, vochtig en nat die de het centrale zenuwstelsel vormt een gevoelige by-pass die de hersenen ontgrendelt, zodat deze op elk moment de impulsen van het begin van de stap kan doorgeven, zonder onzekerheden, tremoren, blokkades. Het onderwerp is, verlost van het probleem, zeer gemotiveerd deelnemend, voert de gehele heropvoedingssessie uitstekend uit, waardoor de hydrokinesi-operator de uitvoering kan voorstellen van oefeningen gericht op organische conditionering, spierversteviging, bewegingslosheid en dus herontdekking van de essentiële elementen van neuromusculaire coördinatie.

Het wordt echter opgemerkt dat, als de hydroquinesi-sessie te lang duurt, de hersenen niet langer genieten van de disinhibiting-actie van de "bypassing" -sensaties en terugkeren om een ​​slachtoffer te zijn van de eerdere moeilijkheden. De hydrokinesioloog is dan verantwoordelijk voor het onderbreken van de sessie wanneer de eerste negatieve signalen weer verschijnen ...

CONTROLE VAN DE HOUDEN

De effecten van bradykinesie, stijfheid, wervelpijn als gevolg van artrose en depressieve attitudes leiden ertoe dat de patiënt veranderde houdingen aanneemt die de neiging hebben om door te zakken. Het contact van water met de rug, met de romp, het gebruik van de liggende drijvende standen ondersteund door de bediener en / of leermiddelen zoals tabletten of buizen, heft de zwaartekracht op en maakt momenten van vertebrale decompressie mogelijk die analgetisch zijn en decontractie: uitgaande van deze liggende houding worden eenvoudige symmetrische en simultane roeiingen van armen voorgesteld die het werk van de schouders, rug, paravertebrale en lumbale spieren stimuleren, waardoor ze in de loop van de tijd tot een positieve versteviging leiden.

Werken in water voor houding met behulp van de stimuli van het water, van de muur, de indicaties van de kinesioloog, zelfcontrole door middel van gegradueerde spiegels op de rand van het zwembad is een uitdagende maar winnende oefening. Houding en coördinatie zijn gecorreleerd: ze helpen daarom de oefeningen die de associatie van bewegingen van de onderste ledematen met acties van de bovenste ledematen vereisen:

wandelen simuleren de mars, de schommel van de linker ledemaat moet worden gecombineerd met de actie van het linkerbeen maken de stap;

match de juiste stap met de elevatie van het linkerlid;

een uitval uitvoeren: lange pas met buiging van de rechter ledemaat waaraan de elevatie van de tegenovergestelde bovenste ledemaat is gekoppeld, die simuleert om met een vuist of met een zwaard te slaan vervangen door een klein zwevend stuur;

match de actie van de juiste stap met het openen van de armen naar de kandelaar, bij de linker stap het sluiten van de armen.

Het verschil met zitten in de sportschool is dat je wordt ondergedompeld in water rond je nek, niet weegt en niet riskeert te vallen.

BALANSSTOORNISSEN

Ze lijken te laat en zijn geen gunstige symptomen. De actieve en gecontroleerde leven, de reguliere motorische activiteit verwijdert het uiterlijk en de oefeningen voorgesteld in het water kunnen de controle van het evenwicht trainen door te wennen aan de variaties van de structuur, aan de controle van het zwaartepunt, om de val te weerstaan ​​...

• Loop in balans op een bodemlijn;
• slalom van de ene naar de andere baan;
• loop over de treden die een verhoogde loopbrug over het water vormen;
• val en sta op;
• ren en spring in het water;
• lopen geschorst gehouden door een riem;

Het is niet mogelijk om deze bedrijfsomstandigheden te creëren behalve in het water!

ZWEMMEN

Alleen nu praten we over zwemmen; hydroquinesi heeft er niets mee te maken; maar ook voor degenen die in staat zijn om te zwemmen, voor degenen die dat niet zijn, en voor degenen die nooit hebben geweten hoe het te doen is een uitstekende oefening die op veel doelen is gericht:

Laten we beginnen met te zeggen dat het gebruik van een waterfitnessriem een ​​zeer belangrijk element is van veiligheid en facilitatie:

• de gerustgestelde patiënt leent zich om in een ophanging te trappen in combinatie met de actie van de kikkerarmen;
• heupgordel, kraag bij de nek en buis die zweeft onder het popliteale gebied plaatst de patiënt in een benijdenswaardige en veilige dorsale positie vergelijkbaar met gesteund worden op sterke armen; nodig uit om dorsaal peddelen uit te voeren met armen die gelijktijdig en symmetrisch beginnen vanaf de schouderlijn en rij tot aan de dijen waardoor voortstuwing, verplaatsing en zwemmen voor kuipen en tanks mogelijk wordt, en zo het resterende maar toenemende vermogen voor organische weerstand en kracht wordt getraind bestand tegen alle spieren van de armen en romp;
• gebruik het masker en de snorkel om te zwemmen in een liggende positie

Hoeveel bijdragen aan weerstand, kracht en gezamenlijke mobiliteit kunnen worden getrokken uit eerdere voorstellen!

ADEMHALINGSONDERWIJS

Motorische activiteit in het zwembad vereist de beheersing van de ademhalingsmechanica:

• het splitsen en beheersen van de inspiratiefase uit de uitademingsfase is eerder een noodzaak dan een oefening;
• het voorstellen van kleine fasen van apneu leidt tot goede inspiraties en om de thoracale kooi en het diafragma te controleren;
• volg een lange, adequate inademing en langzame uitademing bij lichte onderdompeling, waardoor luchtbellen de druk van het water op de mond overwinnen;

dit alles helpt om de intercostale spieren en het middenrif te laten klinken en probeert zo de progressieve en soms onverkiesbare verandering van taal en de verlaging van de toon van de stem te vertragen.

MOOD CONTROL

Het is een beetje de synthese en conclusie van ons werk: weten dat we ziek zijn en dat we niet kunnen genezen, om onszelf steeds minder autonoom en veilig te zien, om niet-positieve stemmingen te ervaren, om te lijden aan de effecten van de reductie van noradrenaline en serotonine gekoppeld aan dopamine-tekort kan leiden tot depressie en angst, paniekaanvallen of frequente stemmingswisselingen; het is belangrijk dat de patiënt sociaal mogelijk is, evenals vrienden en familie, sportscholen en zwembaden omdat de effecten van socialiteit alleen nuttig kunnen zijn voor zelfbeheersing en afleiding. Met vaste afspraken (zwembad, fitnessruimte, logopedie, bioscoop, theater ...) voel je je onderdeel van een dagelijkse tramtram die anders te vertraagd is.

Wat ons als exploitant van hydrokinesi betreft, moeten we een stimulerend, gastvrij, niet-repetitief psychologisch werkklimaat kunnen opbouwen. Een omgeving die de behoeften van de patiënt centraal stelt in onze zorg, onze aandacht, onze studies.

Een situatie die actieve, gemotiveerde participatie stimuleert, die spanning creëert, die ontspant, die precisie, maar ook vastberadenheid, uitdrukking van kracht, moed, sympathie, glimlach ...

Voer de oefeningen uit volgens verschillende ritmes, afwisselende fasen van kracht met fasen van ontspanning, fasen van kracht (hoe te simuleren iets te raken) op momenten van vertragen ...

En de patiënt zal worden uitgenodigd voor de nabootsing van elke gemoedstoestand, en vecht zo tegen het grijze en apathische gezicht dat zijn dagelijks bestaan ​​kan karakteriseren.

Tenzij Scebba