De huisdierentherapie
Het gebruik van sommige diersoorten om de kwaliteit van het herstel van een zieke persoon of meer eenvoudigweg te verbeteren om het dagelijks leven van een gehandicapte of een oudere persoon te verrijken , komt voort uit de waarneming van de effecten die voortvloeien uit de interactie tussen zieke mensen en de aanwezigheid van een dier . In veel gevallen heeft de nabijheid van een hond of een ander dier in feite een positief effect dat wordt toegevoegd aan dat van sommige medicijnen of andere conventionele therapieën.
Dit is wat huisdierentherapie biedt. Het combineren van de term huisdierentherapie was de kinderpsychiater Boris Levinson die in 1953 tijdens een sessie met een autistisch kind opmerkte dat de aanwezigheid van zijn hond de wens van het kind om met de therapeut om te gaan verbetert, maar ook met hem wil spelen. 'dier. Levinson toont aan dat de affectie van een dier een verhoging van het gevoel van eigenwaarde veroorzaakt en een positief effect heeft op de behoefte aan liefde van de patiënt .
Tegenwoordig wordt huisdierentherapie beoefend dankzij het gebruik van verschillende diersoorten . De rangorde van de dieren die worden gebruikt in de huisdierentherapie ziet bovenaan de hond, de beste vriend van de mens, en dan zullen we katten, hamsters en konijnen, paarden, vogels (met name papegaaien), aquariumvissen en dolfijnen hebben. Om de lijst te sluiten, een reeks boerderijdieren zoals ezels, geiten en koeien. Maar waarom de huisdierentehond?
Dierentherapie en honden
Per definitie is de hond de beste vriend van de mens : het is het dier dat het meest interactie heeft met de mens en dat beter dan enig ander een intense en duurzame band met de mens tot stand brengt. De hondenrassen die worden gebruikt in huisdierentherapie zijn anders, inclusief mestiezen. Het is tenslotte een kwestie van het hart . In feite is er geen criterium van ras-discriminatie, maar er zijn indices van aandacht voor de aard van het subject, die niet moet worden onderschat. Aan de basis van het therapeutisch gebruik van de hond is er het instinctieve vermogen om geen psychologisch verdedigingsmechanisme (zoals ontkenning of vervalsing) te implementeren . De hond interpreteert niet en vervalst niet.
Honden kunnen de lichaamstaal van het onderwerp lezen, zoals gelaatsuitdrukking en fysieke attitudes, en door middel van hormonale afscheidingen verschillende menselijke emotionele toestanden waarnemen. Angst, lijden, depressie, zorgen, nostalgie en verdriet. In deze toestanden reageert de hond met fysiek contact, spel, knuffels, warmte en nabijheid. Honden spelen graag, waardoor het voor de patiënt gemakkelijker is om levendigheid en bijbehorende weldadige gevoelens te herontdekken, evenals de dimensie van gezelligheid. Hoe komen huisdierentherapie en honden in contact?
De eisen van de hond / therapeut
Een hond die deel uitmaakt van een programma voor huisdierentherapie moet over de vereiste geschiktheid beschikken, waaronder veterinaire, karakter- en gedragsparameters.
De eerste van deze aspecten kan worden teruggevoerd op het welzijn van het dier zelf en op de preventie van zoönoses, dwz de ziekten die de hond aan de patiënt kan overdragen. Elke hond moet, voordat hij in een huisdiertherapieprogramma kan worden gebruikt, een aantal veterinaire onderzoeken ondergaan, die periodiek worden herhaald.
Het temperament of temperament van de hond bestaat uit het vermogen van het dier om snel te reageren op externe stimuli: op basis van deze vaardigheden worden meestal levendige, attente, normale en "saaie" honden geïdentificeerd. De therapie voor huisdieren omvat geen apathische honden die niet reageren op prikkels en de interactie met de mens, aangezien het niet gaat om te uitbundige honden op de lijsten van "dieren helpers", de oorzaak van een andere klasse van problemen met de zieken, vooral met de ouderen. Het karakter van de hond moet altijd in relatie worden gebracht met dat van de mens waarmee hij zich verbindt.
De laatste parameter, die van gedrag, wordt gezien in relatie tot de hondengeleider. De huisdierentehonden hebben een meester / instructeur die het dier controleert en bestuurt door middel van instructies. De reacties van een hond zullen daarom voorspelbaar zijn voor de handler. De hond accepteert de geleider als een gids en referentiepunt voor interactie met de patiënt, zichzelf beschikbaar en gehoorzaam makend. Dit aspect is belangrijk voor de veiligheid van zowel gebruikers als de hond zelf .
