De Dentosophy (zo genoemd van "holen", tand en "sophia", wijsheid) in de definitie van zijn scheppers, dott. Rodrigue Mathieu en dr. Michel Montaud is "een therapie die wordt gekenmerkt door een humanistische benadering van de dentale kunst, gebaseerd op bekende functionele technieken, die het verband tussen de balans van de mond, de balans van de mens en, meer algemeen, die van de hele wereld " .

Deze therapie begint bij het herkennen van de correlatie tussen gezondheid van de mond, van het lichaam en van de psyche: de zichtbare mond is een uitdrukking van het onzichtbare, de psyche. En in feite, terwijl de therapie voortschrijdt, parallel aan het herbalanceren van het stomatognatisch apparaat, ervaren de patiënten een verandering in hun wereldbeeld, terwijl de fysieke en psychologische problemen geleidelijk worden verzacht.

In meer dan vijftien jaar ervaring hebben de twee auteurs een systematische relatie waargenomen tussen een onevenwichtige mond en verschillende pathologieën, zoals:

• hoofdpijn
• rugpijn
• dyslexie
• moeite met concentreren
• hyperkinetische kinderen
• slaapstoornissen
• stress, depressie
• KNO-bolproblemen
• allergische problemen
• evenwichtsaandoeningen
• gewrichtspijnen

De erkenning van het verband tussen verstoringen van vitale biologische functies en het verschijnen van organische pathologieën is zeer oud. De eerste functionalist waarvan we nieuws hebben, is waarschijnlijk de Griekse redenaar Demosthenes, die zijn stotterkunst heeft gecorrigeerd door luid zijn recitaties te reciteren met zijn mond vol kiezels, met uitzicht op de stormachtige zee.

Historici schrijven het auteurschap van filosofie en functionele methoden in de tandheelkunde toe aan Pierre Fauchard en Nicolas Andry in de achttiende eeuw en aan Pierre Robin aan het begin van de twintigste eeuw.

Deze auteurs hadden zich gerealiseerd dat de vervormingen van de mond gepaard gingen met organische disfuncties, met een indrukwekkend aantal pathologieën. Deze pathologieën doen zich voor wanneer de volgende neuro-vegetatieve functies worden gewijzigd:

• zuigen of zijn volwassen stadium, kauwen
• slikken
• de fonatie
• neusademhaling

Deze verstoorde functies zijn de oorzaak van zowel dysmorfose op het niveau van de mond, als van de pathologieën die hen vergezellen.

Alle functionalisten hebben hun inspanningen gericht op het zoeken naar een apparaat dat de correctie van deze functies mogelijk zou maken, om een ​​modificatie van de mondholte te verkrijgen. De neuro-vegetatieve functies worden vastgesteld op het onderbewuste niveau: alle technieken die, voor hun correctie, alleen het geweten en de bewuste wil aanspreken, kunnen slechts tot gedeeltelijke resultaten leiden.

Het belangrijkste therapeutische hulpmiddel dat door Dentosofia wordt gebruikt, is een rubber- of siliconenapparaat, de multifunctionele activator. De therapie is gebaseerd op daggebruik (van één tot twee uur) en nachtactivering. Overdag vindt er een proces van actieve bewuste educatie plaats, maar 's nachts is het proces niet bewust passief.

Fundamenteel voor het succes van de behandeling zijn:

• regelmaat
• respect voor lichamelijke integriteit: men mag nooit zo ver gaan dat men spanningen, contracties, pijn zowel in de mondholte als in de nek, schouders, rug, enz. voelt.
• geweten: oefeningen overdag moeten worden uitgevoerd met de grootst mogelijke aandacht voor wat er in de mond en het lichaam gebeurt, op zoek naar een subtiele, verfijnde waarneming van alle gewaarwordingen. Het gebruik van de activator tijdens sportactiviteiten is uitstekend: er is een verbetering in fysieke vermogens en lichaamsperceptie.

Vanuit neurofysiologisch oogpunt zijn alle neurovegetatieve functies onderling afhankelijk en met elkaar verbonden. Dus werken aan een van hen is als werken aan hun geheel en handelen naar hun correctie verhoogt tegelijkertijd de resultaten.

De multifunctionele activator veroorzaakt de wijziging van de vorm van de bogen en van de occlusie, verandert de balanspositie van de antagonistische spierkrachten en wijzigt de statische en dynamische positie van de tong.

Samenvattend leidt de multi-functionele activator tot heropvoeding van het neuromusculaire kauwstelsel, van slikken, fonatie en nasale ademhaling.

De mogelijkheid van deze heropvoeding is gekoppeld aan neuroplasticiteit: gedurende enkele jaren is het belang van een stof, neurotrofe factor genoemd, benadrukt, die fungeert als voeding voor zenuwcellen, de proliferatie van neurale dendrieten stimuleert, om te creëren nieuwe zenuwverbindingen.

Ons zenuwstelsel bevat een groot aantal rustende neuronen, klaar om zowel fysiologisch als dankzij een therapeutische actie te worden geactiveerd.

Zeer significant is het feit dat de neurotrofische factor onder andere wordt geproduceerd dankzij spieractiviteit en speekselklieren.

De avantgarde neurologie laat zien dat de functie het orgaan creëert en dat het leven beweging is, postulaten die jarenlang worden voorgesteld door osteopathie en alle functionele therapieën.

Door de activator één uur per dag te brengen, te knabbelen, kan het centrale zenuwstelsel worden bereikt, door de productie van neurotrofe factoren, en dus de neuro-vegetatieve functies.

Ademen en slikken worden ook direct beïnvloed:

• de activator voorkomt dat de tong tegen de tandbogen leunt en deelneemt aan atypisch slikken
• door het apparaat te dragen, kan de patiënt alleen met de neus ademen
• de activator werkt op het kauwmechanisme en maakt het mogelijk de occlusie te ontgrendelen.

Het werk aan de neuro-vegetatieve functies strekt zich volledig natuurlijk uit naar de zuigkracht en naar de articulatie van de geluiden (in feite alle neuro-vegetatieve functies zijn onderling afhankelijk en gebruiken dezelfde structuren), evenals naar het hartritme (Macary's studie van 1960 over hypertrofie hartstilstand bij alle beademingsapparaten) en ten slotte de hele ademhalingsketen.

Concluderend begrijpt de dentosophy, door de waarneming van wat zichtbaar is (de mond), wat onzichtbaar is en stelt het therapie in. De dysmorfosen van de mond worden aangepakt, rekening houdend met de rol die ze hebben als uiterlijke zichtbare symptomen van wat we niet kunnen zien.