Er zijn veel soorten meditaties, net als veel leraren of goeroes die elk jaar nieuwe bieden.
Jezelf oriënteren in dit gigantische meditatieve aanbod is moeilijk, vooral voor degenen die het voor de eerste keer benaderen en niet erg ervaren zijn op dit gebied. Als het afzonderlijk behandelen van individuele stijlen van meditatie een heel lang werk zou zijn, kunnen we beginnen met het verhelderen van twee basisconcepten die inherent zijn aan deze praktijk.
Ze zijn geleend van de traditie van het Tibetaans boeddhisme, maar alle vormen van meditatie kunnen in de een of de ander overvloeien: we hebben het over het onderscheid tussen analytische meditatie en concentratieve meditatie .
Het uitgangspunt kan voor beide hetzelfde zijn, maar zoals we zullen zien, zijn de resultaten verrassend anders.
Analytische meditatie
Dit type meditatie houdt de aanwezigheid in van een object - echt, filosofisch of intellectueel - waarnaar de geest wordt gevraagd om het te onderzoeken in een of meer speculatieve aspecten. Het kan een weerspiegeling zijn, een existentieel concept, een zinvol woord, een belangrijk gevoel dat de mediterende tot de diepste penetratie zal ontleden.
In de traditie van het zenboeddhisme bijvoorbeeld, wordt de koan gebruikt als een meditatief hulpmiddel, dat een kort verhaal is of een ogenschijnlijk obscure of paradoxale verklaring die de beoefenaar moet ontcijferen. Het wordt toevertrouwd door een leraar aan de student die lange uren in meditatie zal doorbrengen, geabsorbeerd door de analyse van zijn persoonlijke koan.
Met deze woorden verklaart de Dalai Lama analytische meditatie: " In analytische meditatie wordt redeneervermogen gebruikt, wat een innerlijke verandering oplevert door systemisch onderzoek en analyse. Het is dus mogelijk om menselijke intelligentie correct te gebruiken, dat is het rationele en analytische vermogen om het niveau van begrip en het gevoel van voldoening voor het eigen bestaan te verhogen ".
Kortom, we worden geconfronteerd met een typologie van meditatie die vertrouwt op de analytische vaardigheden van de beoefenaar die de meditatieve kern (wat het ook is) vanuit alle gezichtspunten doordringt om zijn intrinsieke aspect te onthullen.
De geest blijft zich bewust, alert, bewust en gekoppeld aan het object van zijn speculatie waarin hij, tenminste theoretisch, steeds meer wordt ondergedompeld.
Hier zijn enkele zen-meditatieoefeningen
Concentratieve of stabiliserende meditatie
In dit soort meditatie blijft de conceptuele geest stil, vrij van enige intellectualisatie. Het doel ervan is zichzelf te stabiliseren in contemplatie zonder echter een analytisch proces ter discussie te stellen of te activeren.
Net als bij het vorige type meditatie, houdt dit ook de aanwezigheid in van een object - dat over het algemeen een beeld, een geluid, de adem, enz. Is - maar het is niet onderworpen aan enige filosofische speculatie .
Integendeel, het wordt de katalysator voor de aandacht van de beoefenaar die komt om zichzelf te annuleren. De mentale stroom wordt naar een enkel punt geleid, zonder, hopelijk, de hele omringende werkelijkheid zonder enig houvast te geven aan afleidingen of lastige gedachten; dit middelpunt van aandacht wordt geobserveerd en geïnternaliseerd tout court zoals het is en voor wat het is.
Het doel van dit soort meditatie is de stabilisatie, de kalmte en de onthechting van degene die het beoefent.
Veel routes en één bestemming
Deze twee soorten meditatie zijn, zoals duidelijk is, verschillend, maar niet antithetisch. Ze bieden verschillende mogelijkheden, ze hebben verschillende doelen en technieken, ze activeren verschillende delen van de hersenen, maar ze kunnen beide deel uitmaken van de persoonlijke praktijk.
Het zijn niets anders dan technieken: het belangrijkste is dat deze technieken ons leiden op de reis van het verkennen van onszelf .
