De journalist en presentator Paola Maugeri gaat naar de keuken. Een paar dagen geleden werd zijn boek "Las Vegans - My Vegan Recipes, Healthy, Greedy and Rock" uitgebracht en het lijkt al een succes.

Gesterkt door studies, diepgaande studies en een persoonlijke reis die haar ertoe brengt om het belang van de manier waarop we eten en delen te onderzoeken, droomt Paola ervan een restaurant te openen, een veganistische keuken voor het hele gezin, inclusief dieren, en wijdt haar Mama's meest succesvolle gerecht.

"Las Vegans": recepten voor veganistisch koken, plezier hebben en van elkaar houden

Laten we beginnen vanaf het einde: "Dank aan iedereen die kiest voor het pad minder gereisd". Een uitnodiging, die van Paola Maugeri, om voor zichzelf te denken, zoals de auteur zelf zegt, vooral in de keuken.

Na " Storytellers " in 2007, " Mijn leven zonder impact " in 2012 hier, is zijn derde boek: " Las Vegans - mijn veganistische, gezonde, smakelijke en rockrecepten ".

Onder het motto "we are what we eat" vult Paola 250 pagina's recepten met voorgerechten, voorgerechten, tweede gangen, desserts en drankjes, allemaal absoluut veganistisch, en muziek ontbreekt ook niet. Verhuizen van Elvis naar Battiato, tussen de tonen van Brahms en de Rolling Stones, wordt opgewekt door het terugkrijgen van het traditionele Siciliaanse eten, vernieuwend met iets van fusion en oosters.

De gerechten die Paola heeft bezocht, zijn vaak heel snel klaar te maken, eenvoudig, soms verfijnder en heerlijk; er zijn geen gewichten en maten, maar het is gekookt in snuifjes en handenvol, elimineert schalen, traint de ogen om op de meest correcte manier te doseren, waardoor we een hulpmiddel worden voor ons evenwicht.

Wanneer heb je besloten veganist te worden?

Ik werd nu 16 jaar geleden veganist en ik ben heel blij, ik denk dat het een van de belangrijkste keuzes in mijn leven was .

Ik ben al zoveel jaren vegetariër, maar dit was een doordachte stap, ik heb veel gestudeerd.

Je culinaire traditie heeft, denk ik, je veel geholpen. Is het voor u gemakkelijker geworden veganist te worden met groenten, fruit en smaken uit Sicilië?

Sicilië, maar Italië als geheel, ik denk dat het een zeer genereus land van groenten en fruit is, als ik denk aan een deel van mijn familie die in Zweden woont en alles moet kopen dat geïmporteerd wordt omdat daar heel weinig geproduceerd wordt ...

Sicilië is natuurlijk zo rijk aan groenten en fruit, maar er zijn ook veel vlees, er is ook een traditie van vlees, purtropppo, heel sterk. Ik ben ook opgegroeid met een zeer traditioneel dieet, waar vlees, vis en vleeswaren zeer aanwezig waren.

Ontdek de China Study Tour 2015

Verhalen in "Las Vegans" dat aubergines deel uitmaken van je DNA. Dit zijn eenvoudige voedingsmiddelen, vaak ook arm: hoe belangrijk zijn ze tegenwoordig?

Absoluut, aubergines maken deel uit van mijn DNA! Er zijn zoveel Siciliaanse recepten met aubergines; een van de eerste dingen die je leert doen, zoals ik ook vertelde in mijn andere boek " Mijn leven zonder impact ", is gewoon de gefrituurde aubergine, een beetje zoals de jonge Milanese risotto leren maken, een van die dingen die van generatie op generatie worden doorgegeven.

Er is een Siciliaanse traditie van grote eenvoud, van " armoede ", met goed en echt eten . Ik denk dat we vandaag weer moeten gaan eten zoals de armen, dat eenvoudig en integraal, ongeraffineerd park eten een geweldige erfenis is van een eenvoudige soort keuken.

Eenvoud en diepgang van onderzoek gaan vaak hand in hand: simpele dingen helpen ons belangrijke waarden terug te winnen. Ik citeer uit je passage: "Ons fysieke, psychologische en zelfs spirituele welzijn hangt af van wat we eten, hoe we koken en hoe we eten". Hoe belangrijk is eten?

Ik geloof dat de manier waarop we onszelf voeden echt de eerste stap is naar spirituele groei, in alle monotheïstische tradities is er altijd een fundamentele verwijzing naar voedsel.

Een bepaald type oefening, meditatie en gebed heeft een bepaald soort voedsel nodig. Vandaag leven we in een wereld waar niemand ons meer vertelt. Ik begin met heel eenvoudig voedsel.

De keuken als een bewustzijn. Bestaat er een bepaalde oosterse component?

Ik beoefen het Boeddhisme sinds 1997, ik ben altijd zeer gefascineerd geweest door dit soort cultuur en het respect dat ze hebben voor voedsel.

Macrobiotische studie uit de vroege jaren 2000. In Zen-kloosters koken geestelijk geavanceerdere koks in de keuken. Koken is een van de hoogste activiteiten voor de mens, want eten definieert ons, maar in de westerse wereld is dit concept verloren gegaan. Denk aan Pythagoras en Socrates, die hun vegetarisme tot een vehikel hebben gemaakt om over persoonlijke ontwikkeling te praten.

Lees ook Word veganist: bewustzijn en consistentie

Vandaag hebben we tools waarmee we kunnen onderzoeken en weten wat goed voor ons is en wat niet, het is een punt dat je dit wilt onderstrepen, is het niet?

Ja, ik denk dat onwetendheid in het tijdperk van vrije informatie de grootste schade is die we onszelf kunnen aandoen.

"Las Vegans" biedt ook een speels en leuk aspect, ik verwijs naar de combinatie van elk recept met muziek. Hoe heb je ze gekozen? Waarom zou een Siciliaans gerecht worden voorbereid door naar een stuk van Elvis te luisteren en niet door Battiato?

Er zijn stukken Battiato, Carmen en Mario Venuti, maar de keuze is niet absoluut didactisch. Ik volg mijn smaak, de sensaties: voor de uien en aubergines met munt heb ik gekozen voor Carmen Consoli: als je ze proeft en naar hen luistert, zal Carmen zich in je mond materialiseren!

Wat is het recept dat het beste bij u opkwam of waaraan u bijzonder gehecht bent?

Het recept waar ik misschien het meest van houd, zijn de 120 gehaktballetjes die mijn moeder in de veganistische versie maakte, de "albondigas di seitan alla Rosita" ; herinnert me aan mijn jeugd, ik word elke keer emotioneel als ik denk aan mijn moeder die deze gehaktballen op de traditionele manier heeft gekookt.

Ik heb ze niet gegeten omdat ze van vlees waren gemaakt, maar daar vinden we ook al zijn genegenheid, zowel bij de voorbereiding als bij het verwelkomen van een vroegrijpe vegetarische dochter.

Met uw keuken gaat u ook ver van de traditie: wat is het meest risicovolle gerecht?

Ik praat veel over algen , ik schrijf over mochi, wat een typisch Japans eten is, ik praat veel over sesam, gomasio, shoyu : het zijn allemaal dingen die tot een andere cultuur behoren.

Er is een aspect van globalisering dat ook een positief aspect is, polenta, tomaten, zwarte bonen waren pas 500 jaar geleden in onze cultuur, toen werden ze gebracht. Dus de tofu, of ik doe het thuis of wordt geproduceerd in Italië: het positieve aspect van globalisering is dat we het ons kunnen veroorloven om meer te leren over voedsel.

Wat denk je in plaats van 'extreme' keuzes zoals die van rauw voedsel of fruitaroma's?

Ik geloof dat er geen extreme keuzes zijn, er zijn radicale keuzes. De term 'extreem' heeft iets negatiefs waar ik het niet mee eens ben. Deze keuzes verrijken het leven van degenen die ze uitvoeren, vooral als ze met het geweten worden vervuld .

Mijn zus is een raw foodist, ze woont in Zweden en is een rawfood-kok, kookt buitengewone dingen; Ik heb veel vruchtbare vrienden die sterk en fit zijn. Het zijn verschillende en belangrijke keuzes.

Dus hoe veroordeel je de "carnivoren" niet, toch?

Absoluut niet. Ik vind het zelfs niet leuk om de term "carnivoor" te gebruiken, omdat ik het denigrerend vind, ik zeg liever alleseters, mensen die op een traditionele manier eten.

Iedereen eet en doet met wat ze weten. Eigenlijk had ik gisteravond gasten die vlees aten en alleen veganistische dingen aanboden, zelfs voor hen is het een kans om de dingen die ik eet te eten.

En wat vind je van veganistisch eten voor dieren, zoals de koks die veganistische taarten bereiden voor de verjaardagsfeestjes van huisdieren?

De incidentie van tumoren is ook toegenomen voor dieren, dus voedsel voor dieren is niet noodzakelijk allemaal goed; mijn dieren (een hond en een kat) zijn allemaal gegroeid vegetariërs en veganisten, ze zien er geweldig uit. Maar ik heb er nooit aan gedacht om de veganistische cake te maken voor het verjaardagsfeestje van de hond!

In het boek praat je ook over "comfort food" wanneer je miso-soep maakt: wat betekent dit specifiek?

Comfort Food is een voedsel dat je voedt. Het probleem vandaag is dat we een generatie westerse volwassenen zijn die verzadigd maar niet gevoed zijn; er zijn voedingsmiddelen die ons voeden, zoals miso, al jaren gefermenteerd, gunstig voor onze darmen, dus voedsel dat een groot "comfort" geeft. Als je ze eet, voel je je enigszins gebalanceerd en getroost.

Met al deze mooie recepten, heb je er ooit over nagedacht om een ​​restaurant te openen?

Natuurlijk zou ik het morgen openen. Op dit moment heb ik echter niet het geld om het te doen. Misschien komen ze later, misschien komt er een partner, wie weet. Het is echter niet een van mijn onmiddellijke prioriteiten, maar het zal ooit komen.

Waar zou je het openen en hoe zou je het voorstellen?

Ik zou het zeker openen in Milaan, in de stad waar ik woon. Ik stel me het heel eenvoudig voor, klein en dat ik voedsel kook dat troost biedt: tegenwoordig hebben we zoveel comfort nodig met het leven dat we maken.

Misschien vind je ook de recensie van het boek "De veganistische vorkrevolutie" leuk

Voor meer informatie:

> Het veganistische dieet