Een korte excursie over vegetarisme in verschillende landen, van Azië tot Europa, en over de relatie met filosofieën, religies en de verschillende bestaande bewegingen.
Vegetarisme in Azië
Laten we beginnen bij het Aziatische continent, waar vegetarisme een voorschrift is dat nog steeds gerespecteerd en overwogen wordt. In de Hindoe- religie, zoals in sommige van zijn specifieke disciplines zoals yoga en ayurveda, wordt vegetarisme hoog aangeschreven.
Hetzelfde gebeurt in veel vormen van het boeddhisme (waarin we het voorschrift vinden om mensen en dieren niet te doden) en in het Jaïnisme (waar het zelfs verplicht is). In deze religies wordt vegetarisme aangeraden, zelfs in de heilige teksten, terwijl in andere religies zoals het Sikhisme en Bahai, het eerder een gewoonte is die de voorkeur geniet en goed wordt gezien.
Dit komt voornamelijk door twee fundamentele ideeën: de eerste, zeer dierbaar voor Gandhi, is het ' ahimsa ' of principe van geweldloosheid, een compassievolle praktijk van het zoveel mogelijk vermijden van lijden, een principe dat bij maximale push leidt tot veganisme ; het andere principe is in het Westen bekend als reïncarnatie : in de populaire cultuur wordt aangenomen dat de ziel van een mens zich kan bevinden in het lichaam van een dier dat we gaan slachten.
In sommige heilige teksten wordt het slachten en offeren van dieren ernstig veroordeeld en als een oorzaak van karma beschouwd. Zelfs in het jaïnisme worden alle delen van de plant die tot de dood leiden vermeden : daarom wordt geen knol of wortel geconsumeerd.
Orthodoxe beoefenaars van hatha yoga zijn vegetariërs en zelfs de bhakti- praktijk van het aanbieden van voedsel aan de goden ( Prasad ) is vaak gekoppeld aan vegetarisch voedsel (Krishna, bijvoorbeeld, accepteert alleen vegetarisch voedsel).
Er wordt aangenomen dat vlees ook een negatieve invloed heeft op het menselijke karakter, en het naar passie ( raja ) en indolentie ( tamas ) duwt. De aanhangers van het taoïsme volgen het "eenvoudige eten", dat vaak samenvalt met een vegetarisch dieet.
Een uitgebalanceerd vegetarisch dieet: hoe doe je dat?
Vegetarisme in Europa en het Midden-Oosten
Wat komt er bij de Semitische godsdiensten die over het algemeen dichter bij ons staan? Laten we beginnen met het feit dat, volgens de Schriften, alle wezens, inclusief de mens, in de Hof van Eden veganisten waren.
In Genesis wordt duidelijk gesteld dat God de mens voorzag van elke plant en zaad om zijn voedsel te zijn. Het orthodox-joodse standpunt lijkt echter niet gunstig op wat ascetische praktijken worden genoemd (zelfs als de Esseense sekte veganistisch was) en nodigt ons uit om te genieten van de weelde van de wereld door te bevestigen dat, hoewel het oorspronkelijke goddelijke plan veganisme voorzag, de Heer hij schonk de mens de consumptie van het vlees; niet voor niets was Mozes een meester in bloeden en afslachten.
In de christelijke traditie, hoewel het niet erg bekend is, zijn er veel gevallen van vegetarische takken; het is voldoende om de benedictijnen, de trappisten, de zevende-dags adventisten, de cisterciënzers, de vaders van de woestijn en andere minder belangrijke sekten die het vegetarisme voorzien, te vermelden. Deze achtergrondband tussen het christendom en vegetarisme en veganisme, vaak onderhouden in het esoterische christendom en in sommige vormen die als katheters worden beschouwd, is afgeleid van de essen uit de essentie van het christendom : de Essenen waren stevig vegetarisch en leidden een pure levensstijl .
Islam heeft slechts zeer weinig irrelevante interne stromingen die vegetarisme bevorderen . De parsi's, of zoroastrians, bewerkstelligen een respectvol en vriendelijk gedrag ten opzichte van alle vormen van leven en de heilige geschriften beschouwen vegetarisme, en bovendien veganisme, een basale toestand van de mensheid van de toekomst.
Vegetarisme in andere delen van de wereld
In stammenreligies, tussen sjamanistische volken, in de animistische cultuur en meer in het algemeen in het verre verleden, was en is de consumptie van vlees meer symbolisch dan een noodzaak, behalve in gevallen van berg- of woestijnleven waar het echt onmogelijk zou zijn om zonder ondersteuning te leven van vlees.
Reeds in het oude Griekenland van filosofen werden elegante discussies gevoerd ten voordele van het vegetarisme, beschouwd als een bijzonder deugdzaam gedrag, daarom gevolgd door verschillende filosofen, allereerst Pythagoras, die het tot een basisvoorschrift maakten leden van zijn Pythagoreaanse sekte op Sicilië te zijn .
Lees ook:
