Egypte, in het Afrikaanse, Arabische, Islamitische en Mediterrane landschap, heeft een zeer sterke en zeer verschillende identiteit van de landen die het omringen en waarmee het enkele culturele kenmerken deelt, inclusief de keuken .
De cultuur is in feite verbonden met de anderen, maar het is bijzonder onafhankelijk op zijn eigen manier en, zelfs als het gebied meerdere keren is binnengevallen, is de identiteit stevig en stabiel, tot het punt waarop trots en chauvinisme ontstaat.
Voedsel heeft ook deze kenmerken: het is een van de elementen van culturele identiteit, en sommige Eigiziani-gerechten zijn zelfs in oude hiërogliefen te vinden. Egyptisch eten is van de Egyptenaren, het komt niet van buiten, het is geroot, het is de Egyptische manier .
Egypte is tenslotte een cultureel eiland, een geïsoleerd volk tussen twee woestijnen, en dit isolement heeft de identiteit versterkt.
De Arabische invloed heeft een aantal gewoonten veranderd en tegenwoordig begint de stijl van het eten van meer Midden-Oosterse gerechten in de greep te komen, maar toch op de Egyptische manier. De toerist is hier thuis, vaak met rondleidingen en zelden backpackers.
Egyptische keuken: typische gerechten
In Egypte eten we voornamelijk drie maaltijden per dag, waarvan de belangrijkste lunch is, waarbij vlees aanwezig is, terwijl diner en ontbijt lichte maaltijden zijn . Wij houden van peulvruchten, vooral tuinbonen, die de hele nacht worden gekookt en in een speciale container worden bewaard en vervolgens in een sappige puree worden veranderd om oneindige combinaties van kruiden, zout, olie, citroen en alle mogelijke ingrediënten en smaakmakers te experimenteren.
Nog steeds gebaseerd op peulvruchten, vinden we de goede taameyas, die we fave felafel zouden kunnen noemen, hoewel de Egyptenaren graag zeggen dat deze vóór de felafel bestonden.
Elke regio drukt zijn karakter uit door voedsel, en in Caïro vermengt alles zich tot een unieke context . In het noorden vinden we de wijnrankbladeren gevuld met citroen en tomaten in de straat, terwijl in Alessandria het de vis is om het te heersen; naar het zuiden langs de Nijl, voedsel wordt traditioneler en is verbonden met het verleden en met oude pre-islamitische gebeurtenissen. Hier zijn alle soorten vlees, behalve varkensvlees, vooral rundvlees en schapen, maar ook konijnen en gevogelte zoals kip, eend en duif .
Specerijen zijn het kenmerk van Egypte en een ervan kan wekenlang worden voorspeld. Een ander typisch gerecht is de Koshari, waarin we pasta, rijst, ui, een pikante saus en acetaat vinden die lijken op ketchup, hummus en linzen .
De carcadè is de drank bij uitstek maar op de stoelen kun je ook infusies vinden met zeldzame en kostbare planten die erg populair zijn op de Japanse markten.
Waar te eten (op straat of in het restaurant)
De typische Egyptische familie eet thuis, waar het eten van de moeder en grootmoeder, net als in Italië, onverslaanbaar is, maar veel wasmachines en reizigers nemen hun toevlucht tot lekker oud straatvoedsel dat nooit faalt.
De toerist moet weten hoe te bewegen: als hij een eenzame reiziger is, moet hij zeer flexibel zijn. Mensen zijn erg vriendelijk en de Egyptenaren weten hoe ze moeten accepteren met soms ongelooflijke vrijgevigheid, met een houding die riekt naar religie: ze zijn letterlijk klaar om hun tafelvoedsel voor de gast weg te nemen. Als je te veeleisend bent op het gebied van hygiëne, kan street food een probleem zijn.
De markten zijn vol met kiosken en tavernes, restaurants voor toeristen falen nooit en Arabische ovens kunnen het onnavolgbare lokale brood kopen.
Mis het niet!
Er zijn veel dingen te proberen en niet te missen in Egypte: de bijzondere en zeer goede zwarte honing, die alleen hier te vinden is, is zeker een must.
Als je Caïro passeert, is het essentieel om verdwaald te raken in het Arabische Islamitische deel van de oude stad : in die smalle straatjes kunnen we speciaal gestampte linzensoepen proeven, met groenten, knoflook en citroen, oude familierecepten die je nergens anders vindt.
De carcadè met rietsap is gewoon iets heerlijks.
Wat te vermijden
Er is een soort vis in zout gezet, een oud recept, dat naast de intense smaak een aangename geur heeft. Het is echter niets vergeleken met een speciale kaas, mish genaamd, met een zeer sterke smaak, bijna pittig, gerijpt met bacteriekolonies die al in de tijd van de farao's leven.
Tot slot is het goed om te weten dat sommige Nijlvissen giftig zijn en dat ze alleen in deskundige handen bereid kunnen worden.
Advies en nieuwsgierigheid
Je bent in Egypte, de sfeer is uniek, wees nieuwsgierig en dapper, verdwaal in de straten, drink bij de kiosken, profiteer van een van de meest economische keukens, bestaande uit Arabische, Afrikaanse, Nilotische, Mediterrane, Levantijnse, Arabische en Koptische elementen . Wanneer de Egyptenaren na een verblijf buiten naar Egypte terugkeren, krijgen ze 10 kilo ... er zal een reden nee zijn?
