Momo is misschien wel het bekendste gerecht van de Tibetaanse keuken, dat voornamelijk is gebaseerd op noedels, yakvlees en kaas, verschillende soorten bergbrood, met Chinese en Nepalese invloeden.

Chinese invloeden hebben geleid tot een hoog dalrecept, de beroemde Chinese ravioli of jiaozi, letterlijk 'zachte oren', verwijzend naar de halfronde vorm zoals die van het oor van het menselijk oor.

De jiaozi oefenden ook hun invloed uit op de Japanse keuken, waar we de gyoza en de Koreaanse vinden, waar we daarentegen de mandu vinden .

Goed of slecht al deze recepten zijn vergelijkbaar genoeg, hoewel de fundamentele verschillen betrekking hebben op drie belangrijke punten: de ingrediënten van de pasta, de ingrediënten van de vulling, de kookmethode .

De Tibetaanse momo zijn een typische hoge bergschotel, daarom is de vulling meestal van vlees (jak of schaap), maar ook in de vegetarische versie zijn de ingrediënten over het algemeen samengesteld uit groenten die niet te moeilijk te vinden zijn in hoge grond, meestal knollen en wortels, kool, pepers.

Wat het koken betreft, heeft het op grote hoogte de voorkeur om met stoom te koken, omdat jakboter het meest voorkomende vet is en olie niet bepaald goedkoop. Laten we de procedure voor het bereiden van de pasta bekijken.

ingrediënten

> twee kopjes witte bloem;

> ½ eetlepel zout;

> ½ eetlepel bakpoeder.

voorbereiding

Niets is eenvoudiger: we mengen al onze ingrediënten samen met warm water tot een homogeen en werkbaar mengsel . Over het algemeen zijn 2 kopjes warm water voldoende maar het hangt allemaal af van de kwaliteit van het meel.

We zullen alles kneden totdat het een goed niveau van flexibiliteit heeft bereikt en het opzij leggen om de ingrediënten voor de vulling te verwerken, waarbij het deeg bedekt blijft met een natte doek zodat het niet te veel uitdroogt.

De vulling

Door te kiezen voor een vegetarische vulling, zijn de meest klassieke ingrediënten om te hakken wortels; de kool (bij voorkeur de rode); tofu, ter vervanging van de originele Tibetaanse ingrediënten of yak-kaas of Indiase paneer; champignons; ui, die in tegenstelling tot de Chinese en Japanse versies de overhand heeft op knoflook; een vleugje verse gember; sojasaus. Hak heel goed en voeg een snuifje zout en een beetje sojasaus toe om alles te mengen.

Momo vormen

Dit is het meest complexe gedeelte . We zullen ons deeg verspreiden met een deegroller op een snijplank of op een oppervlak dat groot genoeg is en geschikt is om het deeg te snijden.

De hoogte van de deegspreiding moet redelijk fijn zijn, maar niet te dun, omdat deze geschikt is voor gyoza, in feite zijn de momo's voller en een niveau van 3 tot 6 millimeter ideaal.

We zullen nu uit cirkelvormige vormen snijden, misschien door de rand van een glas als normaal te gebruiken, op dit punt is de eenvoudigste manier om onze momo als beker te gebruiken, deze in te ademen en aan de top te sluiten. Hij heeft geen halvemaanvorm maar is even smakelijk.

cooking

In dit artikel zullen we twee methoden voorstellen, die het meest trouw zijn aan de Tibetaanse traditie : stomen en soep met Momo. Wat het koken betreft, zal de stoom dienen als een stoomboot, waar we in het onderste deel water zullen koken en in de bovenste zullen we onze momo laten rusten.

De Tibetanen gebruiken om het oppervlak waarop ze de momo rusten te smeren met olie of boter. Tien minuten zal genoeg zijn. Voor de soep is het over het algemeen een kwestie van het bereiden van een bouillon die niet te geconcentreerd is met peulvruchten, bij voorkeur erwten of linzen, ui, selderij, peper, zout, een motregen van olie.

Zodra het kookpunt is bereikt, introduceren we de momo voor een paar minuten.

Laatste tricks

De momo gaan heel goed met een pittige saus en een dichte sojasaus. Uitstekend met groene pepersaus . Een vleugje verfijning: voeg een snuif gedroogde lavendel toe aan het deeg .

Tot slot, wil je naar de fusionkeuken stromen, probeer de momo met pesto alla genovese : gewoon heerlijk.