In de geschiedenis van de mens heeft kunst altijd een grote waarde gehad voor het ontwikkelen van een lezing van de realiteit, voor het overbrengen van emoties en gevoelens, voor het aanroepen van verzoenende krachten, in staat om bijvoorbeeld een goede jacht te maken, te prijzen en vier de "grootsheid" van een god, een volk, een persoon.

De etymologische betekenis van de term "kunst" komt van de Indo-Europese wortel "zijn" of "koning" (aanpassen, aanpassen); van het Latijnse "ars, artis" (manier van doen of zijn), dan zouden we er meteen op kunnen wijzen dat kunst de manier van zijn aanpast!

Over kunst gesproken, Origenes zou zeggen: "... is als een beroep op een oceaan van vele mysteries met een klein hout".

Van de oorsprong in de culturen van het oosten en het westen zijn de mythen, de archetypen van literatuur en de figuratieve kunst, gewijd als kennis, leven, kunst; kunst, uit deze culturen, is beschouwd als inzet, discipline, onderzoek, ononderbroken oefening.

Artistieke creatie is analoog, verenigt, harmoniseert op zichzelf, in tegenstelling tot logisch-dualistisch denken. Kunstzorg, in de eerste plaats zorgt voor de mens, is het antwoord op de verzoeken om te herstellen, verfraaien, onderwijzen, entertainen van de persoon gedurende het hele leven; het verzorgen van deze kwesties is een pedagogisch - artistiek en tegelijkertijd preventief proces.

Schilderkunst, beeldhouwkunst, muziek, poëzie, theater, dans en tegenwoordig zijn nieuwe kunstvormen onderdeel van de kunst.

Curt Sachs, een Duitse ethnomusicoloog, schrijft (1): "Dans is de moeder van alle kunsten. Muziek en poëzie zijn bepaald in de loop van de tijd, figuratieve kunst en architectuur in de ruimte: danslevens gelijk in tijd en ruimte."

Ik zou je nu willen meenemen om na te denken over wat het betekent om welzijn te zijn door middel van kunst, zoals muziek en dans, theater, het woord, transversaal raken van de kunst als een therapie, om te gaan concretiseren echt goed te zijn in de kunst van het dagelijks leven of het opnemen van de etymologische betekenis van kunst die we een tijdje geleden hebben gelezen.

De kunst zelf creëert welzijn, creëert emoties in de kijker, waardeert het; voor degenen die kunst produceren is het een middel om zichzelf aan de wereld te communiceren; als artistieke expressie het hoogtepunt is van de creatieve dimensie, van de kunstenaar, voor man, vrouw, die elke dag leven tussen werk, thuis, familie, studie, creativiteit, wordt het vermogen om nieuwe dingen te genereren, de het vermogen om vragen te stellen over de mens in vitale zin, het vermogen om een ​​leven te bouwen dat wordt aangedreven door de eigen innerlijke wereld, proberen te communiceren en duidelijk zijn persoonlijkheid manifesteren (zoals de kunstenaar doet met zijn kunstwerk, maar voor de gewone man in het dagelijks leven).

Als dit alles waar is en we voelen het in ons, als we kunst produceren en als we kunst gebruiken, kunnen we de basis leggen voor het definiëren van de kunsten als therapie nu kunst met andere doeleinden therapie wordt ; therapie uit het Grieks θεραπεία (therapeia): genezing, genezing .

Therapie is voor ons vandaag de behandeling van ziekten, het is een methode die wordt gebruikt voor hun genezing en om de symptomen te vervreemden, om een ​​pathologische toestand te herstellen naar een staat van gezondheid, of om de manifestatie van ongemakkelijke symptomen draaglijk te maken. Dit staat in de handleidingen! Concreet hangt de betekenis van therapie daarom af van de definities van gezondheid en pathologie en van de beschikbare diagnostische hulpmiddelen om onderscheid te maken.

Als we het hebben over gezondheid, kunnen we de definitie bevestigen die door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) wordt gegeven: gezondheid is een "toestand van volledig fysiek, mentaal en sociaal welzijn en niet alleen de afwezigheid van ziekte" en wordt als een recht beschouwd.

De kunsttherapieën zijn niet alleen geïnteresseerd in de representatieve wereld (tekenen, beeldhouwen, etc.), maar ook in al die activiteiten die leiden tot een uitwisseling, communicatieve, van "interpersoonlijke relatie" via een artistiek medium. Daarom is in de logica van "kunsttherapieën" het steunpunt van de ervaring het creëren van een "moment van ontmoeting" waarin "het eigen dagelijks leven te vertellen" .

De gebruikte bron is het creatieve proces (2) op zichzelf: het creatieve proces gebruikt symbolen en metaforen, waarbij het onderwerp wordt betrokken bij activiteiten die een zintuiglijke en kinesthetische verplichting inhouden en wordt voorgesteld als een middel om hun emoties te identificeren en uit te drukken, en bepaalde problemen begrijpen en oplossen. De mogelijkheid om het creatieve proces te gebruiken voor een persoon met verschillende problemen, betekent de mogelijkheid hebben om de creativiteit van het dagelijks leven te herstellen: het vermogen om nieuwe dingen te genereren, het vermogen om vragen te stellen over de mens in vitale zin, de capaciteit een leven bouwen dat wordt aangedreven door de innerlijke wereld, probeert te communiceren en duidelijk iemands persoonlijkheid te manifesteren.

Maslow (3) zegt dat: "De creativiteit van de man die zich realiseert (4) lijkt eerder in de buurt te liggen van de universele" ingenieuze creativiteit "van ongepolijste kinderen. Het lijkt meer dan wat dan ook een fundamenteel kenmerk van de menselijke natuur te zijn, aanwezig in alles, dat wil zeggen, een potentieel dat aan alle menselijke wezens bij de geboorte wordt gegeven. Maar de meeste mensen verliezen het als ze de cultuur binnengaan "(Maslow 1954, blz. 278).

Creativiteit is een functie van het ego, dat niet uitsluitend bestaat in de productie van objecten. Het ego kan op veel manieren creatief zijn en kan op elk moment van het leven zijn creativiteit beleven.

Vygotsky (5) zegt dat creativiteit overal bestaat "(...) er is een man die iets nieuws denkt, combineert, aanpast en realiseert, zelfs als dit iets nieuws een klein stipje lijkt in vergelijking met het creëren van genen".

Dit nieuwe product hoeft niet per se een concreet object te zijn, het is ook een manier om in een relatie te zijn, om naar buiten te brengen wat erin zit, om je innerlijke zelf te brengen.

Dus binnen een creatieve relationele relatie, van een proces zoals datgene wat tot stand is gebracht door middel van dialoog met kunsttherapie, kan de persoon zijn creativiteit en daarmee zelfvertrouwen terugkrijgen, waardoor een positief zelfbeeld. In een loop van therapie, vaak lang en moeilijk, een ruimte van ondersteuning, acceptatie van het lichaam en creativiteit, geloof ik dat het onmisbaar is en goed geïntegreerd kan worden met andere instrumenten in een dimensie van globaal management (begrepen in de visie van de persoon dat beweegt zich tussen de autonomie van het dagelijks leven, vrije tijd, de cognitieve en affectieve dimensie, maar ook creatief, ). De Artiterapie brengen het kind, de volwassene en de ouderen een ruimte van zelfexpressie terug door beweging, muziek, grafisch teken, manipulatie, het woord ... om het leven creatief, intellectueel en spiritueel te herleiden, de ervaringen. De persoon die om hulp vraagt, kan deze toespraak houden, niet in een dag, maar in de loop van de tijd en aldus zijn perspectief omkeert: de persoon met problemen heeft zijn meest authentieke dimensie, zijn creativiteit verwijderd.

De therapeut, de dirigent, wordt op het gebied van artiterpaie, een 'overgangsobject', een bemiddelaar die 'opvoedt', waar educatie op het punt staat om e-ducere te worden, dat wil zeggen om uit te schakelen en, in therapeutische en revalidatiepraktijk, het is een uit de weg gaan ' duisternis "naar meer kennis en bewustzijn, een" pre-verbale "dialoog, onmisbaar voor het creëren van een" spanning "die wordt verwacht en die zich vertaalt in" verlangen ": artistieke expressie niet als observatie, maar als" uitwisseling ", dat is een "dialoog" gemaakt van geluiden, bewegingen, beelden.

De Arts-Therapies hebben in hen de diepe dimensie van de verbanden tussen kunst en pre-verbale taal, waardoor het subject een intieme, vaak onbekende, in slaap gevallen, nog niet ontwikkelde intieme wereld kan ontdekken. In dit "territorium" vinden we de grootste schatten van de mens die het dagelijks leven en dromen vervullen, betekenis geven aan creativiteit en aan de imaginaire dimensie. In deze volgorde van ideeën worden de Arts-Therapies gelezen als een 'pad getraceerd in pre-verbale taal' om persoonlijk welzijn te bereiken, maar ook die balans tussen lichaam, geest en affecten is een uitdrukking van 'gezondheid'. Het is op deze manier dat het subject het zelfgevoel gaat waarderen, zijn eigen lichaam waardeert dat in al zijn delen werkt, dat hem vult met kennis en affecties, om zijn "interessante, nieuwe en onverwachte ervaringen" voor te stellen.

"Kunst heeft waarde voor zijn vermogen om de geest en gevoeligheid te perfectioneren, in plaats van voor zijn eindproducten" (Fred Gettings, 1966)

In een tekst geschreven een paar jaar geleden "The artisticism in Italy", uitgegeven door Gutemberg in 1995, een van de kunsttherapieën die we herkennen: kunst - muziek - dans - theater

[1] Curt Sachs, History of Dance, Net, Milan, 2006 (uitgegeven door Eine Weltgeschichte des Tanzes, D. Reimer AG, Berlijn, 1933)

[2] Jung sprak over kunst als een middel om contact te maken met beelden van het onbewuste en deze tot uitdrukking te brengen, aandacht te vestigen op het creatieve proces, dat naar zijn mening bestaat in het activeren van de onbewuste archetypische beelden, ze herwerken en transformeren in een eindproduct. De kunstenaar is daarom degene die de archetypische beelden die voortvloeien uit het diepe onbewuste omzet in de taal van het heden, waardoor ze voor iedereen begrijpelijk worden. Vertrekkende vanuit zijn theorie van archetypen en het concept van het collectieve onbewuste, kent Jung een maatschappelijke waarde toe aan kunst.

[3] Abraham Harold Maslow Amerikaanse immigrant van Russische afkomst (1908-1970) een belangrijke exponent van de zogenaamde "humanistische psychologie"

[4] Zelfrealisatie is de realisatie van het eigen potentieel; doel van de persoon.

[5] Lev Semyonovich Vygotsky (1896-1934) studeerde rechten aan de universiteit van Moskou en deed vele lezingen in de literatuur, taalkunde, psychologie, kunst, sociale wetenschappen en filosofie. Hij was universitair docent psychologie in een provinciestad in West-Rusland.