Karate-do (weg van de open hand) is een discipline van grote charme en oude traditie die zijn oorsprong vindt in historische perioden, plaatsen en culturen die verschillen van de onze.

Uit de dialectische vergelijking tussen de eigenaardigheden van deze discipline en de capaciteiten en behoeften van de studenten kan een verrijking van de educatieve actie die plaatsvindt in de school geboren worden.

Oosterse krijgsdisciplines en jeugdeducatie

De beoefening van een krijgskunst zoals karate door jong en heel jong is gericht op de volledige en harmonische ontwikkeling van hun persoonlijkheid, het aanmoedigen van hun initiatieven en hen helpen hun eigen identiteit te verwerven. In het bijzonder zijn de stimuli, afzonderlijk voorgesteld en geleidelijk tot op de leeftijd, gericht op het verbeteren van de volgende aspecten:

• Ontwikkeling van motorische vaardigheden en cognitieve functies, met bijzondere aandacht voor het verbeteren van iemands lichaamsbewustzijn en daarom de controle en het beheer van het lichaam dat in de ruimte beweegt; derhalve:

• Ontwikkeling van iemands innerlijke gewaarzijn en het vermogen om zijn eigen emoties te beheersen en te beheren (met bijzondere aandacht, bij jongeren, naar de agressieve component);

• Mogelijkheden voor expressie, socialisatie en vergelijking ;

• Zorgvuldige en gemotiveerde deelname aan groepswerk in volledige overeenstemming met de regels ;

• Bestrijding van voortijdig schoolverlaten en marginalisering, met speciale aandacht voor de opname in de groep van personen met specifieke problemen;

Training is een reeks oefeningen die zijn ontworpen, gepland en georganiseerd volgens algemene en specifieke sportdoelen . Het is de zeer gespecialiseerde context waarin ook een belangrijke sociale educatieve functie wordt uitgevoerd.

Het concept van onderwijs is gekoppeld aan dat van persoonlijkheid en socialiteit, terwijl het individu interageert met andere individuen; karate, op een bepaalde manier beoefend, activeert zeer effectief die reeks processen die een positieve invloed hebben op alle dimensies van de persoonlijkheid .

De educatieve waarde van vechtsporten voor jongeren

Het meest prominente en belangrijkste educatieve en sociale aspect van de betreffende discipline is de organisatie van motorisch gedrag die tot uiting komt in symbolisch agressieve acties. Deze voorwaarde wordt bereikt door strikte controle van de actieve en passieve aanval- en verdedigingsacties, die de situatie binnen een hoge mate van veiligheid handhaaft. De principes waarop de praktijk van karate is gebaseerd zijn: psycho-motorische interactie, samenwerking, vertrouwen en solidariteit.

In de context van training is er de constante aanwezigheid van symbolisch-rituele componenten in het psychomotorische gedrag van individuen, wat beoefenaars ertoe aanzet gedragingen te internaliseren waarin agressie tot uiting komt in vormen die elkaars integriteit en waardigheid respecteren. De verdedigings- en aanvalstechnieken die door karate worden voorgesteld, zijn alleen styliseringen van hypothetische analoge technieken die bruikbaar zijn in een reële context; gegeven de oneindigheid van mogelijk verschillende "echte" situaties, alleen de uiterst ervaren beoefenaar die absolute controle over zichzelf en zijn kennis heeft en in staat is om dit aan te passen aan de werkelijke behoefte van het moment.

Om een trainingsmoment te creëren dat tegelijkertijd veilig, functioneel en leuk is, is het in karate noodzakelijk een relatie op te bouwen van wederzijds vertrouwen (respect voor de regels) en actieve samenwerking met de metgezellen. Hoe meer en veel betere situaties van situationele complexiteit (met betrekking tot de mogelijkheden van elk) en van motorische dynamiek zullen worden gerealiseerd, hoe meer en beter het zal zijn in staat om vooruitgang te boeken in het vermogen om controle uit te oefenen over het eigen lichaam en karakter.

De bewustwording van het belang van de partners en hun waarden, om persoonlijk vooruitgang te boeken in het verwerven van het vermogen om te presteren, impliceert de vestiging van een zeer hechte samenwerkingsrelatie, die de affectief-morele dimensie van de persoonlijkheid impliceert en die leidt tot oprichting van een relatie van diepe solidariteit, die nauwelijks zou breken zelfs als de partner antagonist zou worden in een sportcompetitie. Continue verificatie, binnen trainingsituaties, iemands capaciteiten en limieten en het betwisten van de onmisbaarheid van de samenwerking van de partners om ze te overwinnen, activeert zeer effectieve communicatie- en socialisatieprocessen, die verder worden versterkt door de context van de sportvereniging.

Het is daarom eenvoudig om te concluderen dat de uitoefening van gedragingen en praktijken die opzettelijk representatief zijn voor agressie maar niet gewelddadig, in de context van een sportrituele context, beheerst door zeer precieze en strikte regels, de internalisering bepaalt, van de kant van de beoefenaars, van waarden die precies tegengesteld zijn aan de 'sociopathische' modellen van agressieve mannelijkheid, voorgesteld door een deel van de huidige samenleving, vaak via een bepaald type cinematografie, helaas zeer wijdverspreid.

De oosterse disciplines worden ook gekenmerkt door het bestuderen en oefenen van ademhalings- en meditatietechnieken die gericht zijn op het verbeteren en herstellen van de innerlijke balans. In de huidige maatschappij waarin het levenstempo steeds hectischer wordt en de ambities van sociaal succes altijd hoger en steeds moeilijker te bereiken zijn, zijn individuen vaak zelfs op jonge leeftijd ten prooi aan angstige toestanden die echte depressies kunnen worden.

De oude ademhalingstechnieken en meditatietechnieken kunnen, op de juiste manier aangepast, een effectief hulpmiddel zijn om angstige toestanden te bestrijden, zich bewust te worden van de eigen mogelijkheden, om uiteindelijk te leren "overwinnen" en de innerlijke harmonie te behouden.

Wat zijn vechtsporten en hoe verschillen ze?