Ecologische geneeskunde en het geheugen van water

Om over ecologische geneeskunde en de herinnering aan water te praten, moeten we verder gaan dan die grens die de fysica van de geneeskunde scheidt. Dit is een reis die materie en zijn duistere kant omvat, dat wil zeggen, wat we niet onmiddellijk waarnemen via materie via onze zintuigen, maar die bestaat en werkt door de emissie van frequenties die nog niet volledig bestudeerd zijn.

We verlaten daarom de taal van de chemie om ons mee te nemen op een stimulerende reis die leidt tot de geboorte van ecologische geneeskunde, een nieuwe wetenschappelijke discipline die zich bezighoudt met fysieke fenomenen, niet waarneembaar voor menselijke zintuigen die gemagnetiseerd water gebruiken voor therapeutische behandelingen .

Het "geheugen" van water

We weten allemaal dat water een uitstekende elektrische geleider is en dankzij deze fysieke eigenschap zijn bijvoorbeeld de trillingsremedies van Bachbloesems mogelijk. Het water in contact met de bloem krijgt namelijk de frequenties, alsof het een bandrecorder is, die het vervolgens vrijgeeft wanneer het wordt gemaakt. Maar iemand is verder gegaan.

De biochemicus Lee H. Lorenzen is de ontdekker van de " microcluster wate r", een energiek water met therapeutische effecten. Water is het beste universele oplosmiddel omdat het in staat is om informatie vast te leggen en over te brengen, ontvangen van opgeloste stoffen waarmee het in contact komt, in het bijzonder het aggregeren van groepen moleculen genaamd " clusters " met een eigen elektromagnetisch veld (CEM) en deze vrij te geven, wanneer de vloeistoffen waarmee het in fysiek contact komt. Het wordt een compensatie genoemd voor " verschil in IT-potentieel "; en het medium, of de interface om deze uitwisseling te verkrijgen, is het elektromagnetische veld van de twee vloeistoffen (water en geïnformeerde clusters), die in contact komen.

Masaru Emoto bestudeert sinds 1984 de herinnering aan water en zijn relatie met menselijke gedachten . Nadat hij zijn koeltechniek had ontwikkeld, begon hij verschillende soorten water te onderzoeken en te fotograferen (beschouwd bij een conventionele temperatuur van -4 ° C), zoals water uit het aquaduct van verschillende steden in de wereld, en dat afkomstig van bronnen, meren, moerassen, gletsjers om het verschil waar te nemen tussen de ijskristallen behorende tot het water van ongerepte bronnen en degene die in contact kwam met menselijke activiteit.

Later had hij de intuïtie om water bloot te stellen aan de frequenties van muziek, woorden (uitgesproken of zelfs geschreven op de etiketten van flessen watermonsters) en zelfs gedachten . De resultaten van zijn experimenten tonen aan dat de aldus behandelde waterkristallen van structuur veranderen afhankelijk van de berichten die ze ontvangen. De beelden van de kristallen zijn zo indrukwekkend dat Masaru Emoto heeft besloten om ze beschikbaar te stellen voor alle geïnteresseerde mensen door het uitgeven van boeken.

Sinds 1999 publiceert Emoto " Messages from Water ", waarin hij zijn theorie blootlegt over het vermogen van water om te reageren op positieve en negatieve trillingen, vergezeld van prachtige beelden van waterkristallen die de reactie op de verschillende frequenties demonstreren . Zijn beweringen zijn zwaar bekritiseerd door de internationale wetenschappelijke gemeenschap, die heeft benadrukt dat er geen wetenschappelijk bewijs is van verdienste, vanwege de onmogelijkheid om zijn verklaringen onder gecontroleerde omstandigheden te reproduceren . Maar niet alle wetenschappers denken van wel. Op hetzelfde moment als het onderzoek van Emoto, hebben twee andere Europese wetenschappers het fenomeen van de herinnering aan water en de kostbare informatie die erin zit behandeld, met verbazingwekkende gevolgen tot gevolg.

Ecologische geneeskunde

Twee internationale studies, een Frans, gecoördineerd door de Nobelprijs voor de geneeskunde Luc Montagnier, en een Italiaan, uitgevoerd door Emilio Del Giudice, een fysicus van het Internationaal Instituut voor Biofotonica in Neuss, Duitsland, ook bekend in het beroemde Journal of Physics, met de titel " DNA, golf en water " benadrukken ze een belangrijke conclusie: in de praktijk kunnen sommige DNA-sequenties laagfrequente elektromagnetische signalen induceren in sterk verdunde waterige oplossingen, die enkele eigenschappen van hetzelfde DNA opslaan .

Dankzij deze ontdekkingen - legde Montagnier uit - konden "tot nu toe nooit ontworpen diagnostische systemen worden ontwikkeld, gebaseerd op de informatieve eigenschap van biologisch water dat aanwezig is in het menselijk lichaam. Chronische ziekten, zoals Alzheimer, Parkinson, Multiple Sclerose, Reumatoïde Artritis en virale ziekten, zoals HIV-AIDS, influenza A en hepatitis C, informeren het water (biologisch water) van hun lichaam van hun aanwezigheid en zenden speciale signalen uit elektromagnetische golven die vervolgens kunnen worden gelezen en ontcijferd ".

Dus voor water is het mogelijk om codes, structuren en informatie te assimileren door het "toedienen" van een of meer elektromagnetische velden die zich bijvoorbeeld in opgeloste stoffen bevinden, om het te " laden ", het te polariseren en clusters (clusters) van moleculen te aggregeren . Een volgende stap die aantoont dat de moderne kwantumfysica een fundamentele bijdrage kan leveren aan vibrationele medicijnen.