Afrika is meer dan een continent, begrepen als een massa van de aarde: Afrika is een van de moeders van de mensheid, een laboratorium van het evolutionaire proces genaamd "homination" en bakermat van de eerste menselijke culturen .
Deze evolutionaire en culturele processen hebben altijd het gebruik van geweld voorspeld , de opkomst van een alfamannetje en, zelfs wanneer immense en belangrijke rijken vorm hebben gekregen, zoals de Egyptische koninkrijken, het Malinese rijk, Carthago en het koninkrijk van Axum, we zijn altijd door de moeilijke wegen en de strijd gegaan.
Het proces van hominisering dat plaatsvond in Afrika, dat we eerder noemden, heeft door de eeuwen heen het gevecht van primaten in rituele strijd getransformeerd, waardoor de mannetjes hun overtollige energieën op een relatief veilige en respectvolle manier konden ontladen, of in gecodificeerde gevechten, voorlopers van de kunst martial.
In de loop van de tijd werden deze gevechten verdeeld in drie takken : de strijd, de gewapende veldslagen, de sjamanistische gevechten .
Het gevecht in de Afrikaanse vechtkunst
De eerste tak, die van de strijd, heeft zich vooral in Afrika ontwikkeld en we kunnen bijna overal een aantal van zijn vormen vinden.
Het gevecht is een vrij geavanceerde vorm van vechten, omdat het de mogelijkheid biedt om de eigen kracht te meten zonder gebruik te maken van percussie, schoppen, knieën, ellebogen en andere slagen die in staat zijn om aanzienlijke verwondingen en trauma's te veroorzaken.
Het gaat over duwen, trekken, de tegenstander op de grond gooien en dan laten zien dat hij de overwinning verdient. Deze stap van felle strijd naar de gecodificeerde strijd is zo fundamenteel geweest dat dit soort strijd in alle culturen van de wereld te vinden is.
Hier in Afrika is de belangrijkste en beroemdste de Laamb, of Senegalese strijd, die tot doel heeft de tegenstander op de grond te gooien met een paar toegestane handbewegingen. In Togo is er een overeenkomstige strijd, genaamd Evala, die overeenkomt met een inwijding in de volwassenheid.
Capoeira: oorsprong, techniek en voordelen
De worsteling met de stok in de Afrikaanse vechtkunst
De martiale tak die zich ontwikkelde in het gebruik van wapens in Afrika, ritueerde zichzelf uiteindelijk door het minst gevaarlijke wapen van allemaal te kiezen: de stok, zodat we nog steeds talloze vormen van strijd met de stok rondom heel Afrika kunnen vinden.
In Zuid-Afrika hebben we de Nguni : we oefenen twee sticks, een om onszelf te verdedigen en de ander om aan te vallen en hoewel het tegenwoordig meer een folkloristisch cultureel element is, hebben de beoefenaars van Nguni een verfijnde en potentieel gevaarlijke techniek.
Het Nuba-gevecht, typisch voor Soedan, zou kunnen worden omschreven als de eerste voorouder van judo, maar het heeft ook een rituele versie met stokken, meer dan iets anders om echte dodelijke wapens zoals speren en machetes te simuleren.
De strijd Surma, in Ethiopië, is allesbehalve ritueel en biedt zeer effectieve technieken, waarvan sommige verboden zijn voor dodelijk potentieel, zoals alle slagen naar het borstbeen en naar de put van de maag.
Degenen die op vakantie gingen in Egypte zullen zeker verzekerd zijn geweest van de Tathib, een soort van dansgevecht met stokken waarvan het doel is om de tegenstander te raken
Andere stijlen van Afrikaanse vechtsporten
Er zijn ook andere soorten gevechtskunsten in Afrika, voorlopers van boksen en stijlen met trappen.
In Nigeria, Niger en andere West-Afrikaanse landen is de Dambe nog steeds aanwezig , een vrij intense vechtkunst waarbij stoten en trappen toegestaan zijn om de tegenstander neer te halen.
In de meest woeste en officieel verboden versies, is een van de twee handen verbonden, gedrenkt in hars en bedekt met stukjes glas, terwijl een van de twee benen is omgeven door een ketting . Etnografische en archeologische studies tonen aan dat deze strijd de oorzaak is van het Griekse en daarom moderne boksen .
Een soortgelijke strijd, maar met blote handen is de Musangwe van Zimbabwe, terwijl rond 1600 in Madagascar een krijgskunst werd ontwikkeld, de moraing, een soort van rudimentaire maar effectieve kickboksen .
Afrikaanse krijgskunsten vandaag
Zoals eerder vermeld, concurreren momenteel de beste Afrikaanse krijgskunstenaars in sporten zoals kickboksen, taekwondo en MMA .
Bovendien moeten de voorvechters van traditionele Afrikaanse gevechtskunsten idolen zijn voor de massa's, vergelijkbaar met de grote voetballers, en er zijn vaak grote aantallen op het spel. Dit gebeurt vooral voor de Senegalese laamb, waar hele stadions vollopen en sommige Europese worstelaars betrokken raken aangetrokken door de enorme sommen voor de winnaar.
De laamb is in feite wellicht de meest toegepaste Afrikaanse kunst buiten het zwarte continent, aangezien veel atleten in Europa begonnen te trainen, waardoor ze de geïnteresseerde partijen infecteerden en scholen openden aan de andere kant van de Middellandse Zee, vooral in Spanje, Italië en Frankrijk.
