In mijn tijd-verloren coaching (ik ben met pensioen), realiseerde ik me dat een van de moeilijkste taken is om mensen te beheren die slachtoffer zijn van slachtofferschap . En in het gebied dat ik vaak heb, waar mensen van een bepaalde leeftijd vaak wonen, zijn tekens met deze kenmerken heel frequent.
Natuurlijk heb ik het niet over echte psychopathologieën, zoals paranoia of verbonden syndromen, maar over attitudes, vaak onbewust, soms episodisch, maar meestal goed geworteld, die het leven van degenen die eraan onderworpen zijn geconditioneerd en blijven conditioneren, en helaas, zelfs van degenen die er samen wonen.
Ik wilde danser worden, maar ik ging trouwen en ik moest huisvrouw worden. Ik had ernaar kunnen streven manager te worden, maar mijn bazen hinderden me op alle mogelijke manieren. Ik had graag willen studeren, maar ze stuurden me als jongeman naar het werk.
Accepteer passief de keuzes van anderen
Spijt, de spijt dat we kansen hebben verspild, is een bitter gevoel, pijnlijk en moeilijk te beheren, omdat we onderaan onze fout kunnen zien, of, als er niets anders is, onze omissie. Het slachtoffer vertrekt vanuit dit gevoel dat hem uit elkaar scheurt en zichzelf verdedigt, omdat het een zeer zware last is om te dragen, hij geeft anderen de schuld voor deze situatie.
Hij trekt eruit, in de veronderstelling, precies, de rol van slachtoffer, van een persoon die passief de keuzes van iemand anders heeft doorstaan en die nu oneerlijk lijdt. Maar zijn we zeker dat dit het geval is? Victimistisch gedrag is als impliciet toegeven dat we geen beslissingen hebben kunnen nemen of, erger nog, we hebben de macht om onze levens te beheersen aan anderen (mensen, lotsbestemmingen, enz.) Gedelegeerd.
Kiezen is een gebaar van vrijheid
Elke persoon is, tenzij hij ernstige gezondheidsproblemen heeft, altijd verantwoordelijk voor wat er met hem gebeurt. Wat op geen enkele manier betekent dat men " de schuld " moet aannemen. Integendeel, ieder van ons kan, in het licht van bepaalde gebeurtenissen in het leven, de beste manier kiezen om ze onder ogen te zien en te overwinnen, door de oplossing te kiezen die bij hun werkelijke behoeften past. Hij kan natuurlijk ook ongelijk hebben, maar hij zal dat in volledige vrijheid en bewustzijn gedaan hebben.
Natuurlijk moeten we er rekening mee houden dat we reacties, zelfs harde, zullen hebben op dit gedrag van ons, vooral van degenen die dicht bij ons staan, gewend zijn aan onze manier van handelen en geïrriteerd zijn door alles dat hun "rustig leven" een beetje verandert ".
Kiezen, een beslissing nemen betekent verantwoordelijk worden, en daarom de leiding nemen over alles wat er kan gebeuren, inclusief negatieve emoties, momenten van spanning, zelfs omwentelingen in bestaande relaties. Maar deze ervaringen, als ze niet als een eenvoudige houding van wraak of wraak tegen iemand of iets worden ervaren, maar als een bewuste keuze om zichzelf en iemands leven te verbeteren, zullen ons laten groeien en begrijpen dat wij, alleen wij, die de teugels van ons bestaan en zal ons zelfrespect helpen ontwikkelen.
Kun je geen slachtoffer meer zijn?
Kan de houding van een slachtoffer worden veranderd, vooral wanneer hij een bepaalde leeftijd heeft bereikt? De taak is niet gemakkelijk, omdat het opgeven van deze houding betekent omgaan met situaties die lang zijn gesedimenteerd in de diepte van iemands 'zelf' en een ingrijpende verandering in mentaliteit en openheid betekent voor een nieuwe visie op het leven, die in de loop der jaren altijd complex. Nochtans, nooit opgeeft, zijn er gevallen die bevestigen dat dit op elke leeftijd mogelijk is.
Er is een pad dat, door de juiste vragen en een zorgvuldige zelfanalyse, probeert al die afleveringen weg te spoelen die door het onderwerp zijn gearchiveerd, zoals obstakels, moeilijkheden, boycots gericht op het voorkomen van de realisatie van de eigen autonome keuze en een grondige herziening van de eigen geleefd. De personen of situaties die hen hebben bepaald, worden geïdentificeerd, inclusief de gevoelens en reacties die het meest voor de hand liggende teken zijn van het feit dat we onze verantwoordelijkheid hebben gedelegeerd aan anderen: we spreken van woede, haat, jaloezie, verdriet, afgunst, etc.
Het is daarom mogelijk om bepaalde negatieve emoties te verzwakken en innerlijke vrede, balans en groter zelfrespect te vinden. Maar alleen als je tegelijkertijd met nieuwe ogen naar de toekomst kunt kijken, als je ontdekt hoe mooi en stimulerend het is om je leven in handen te nemen, zelfstandig je eigen keuzes te maken, de kracht, moed en soms de bewusteloosheid tot risico. Omdat dit leven is, niets anders!
