Een belangrijk onderdeel van de gezondheid van de huid wordt gevormd door hormonen die de taak hebben om biologische en fysiologische processen in alle organen en weefsels in evenwicht te brengen, de actie kan snel zijn (bijv. Adrenaline en post-hypofyse hormoon), of met een latentietijd van uren of zelfs dagen.

We kunnen spreken van directe actie wanneer het hormoon het doelwitorgaan direct beïnvloedt (bijv. Oestrogenen en androgenen op de geslachtsorganen) en van indirecte actie wanneer het hormoon een klier beïnvloedt die hormonen produceert met directe werking (bijv. Gonadotropines die de eierstok om oestrogeen te produceren). In de loop van het leven produceert het individu steeds minder hormonen en een slecht dieet, sigarettenrook, vervuilende gassen, zenuwziekten, weefselischemie, een dieet op basis van eiwitten of te rijk aan dierlijke vetten, intense lichamelijke activiteit, enz. ze beschadigen hormonen en produceren vrije radicalen.

Vrije radicalen zijn afvalstoffen die ons lichaam produceren en die worden aangetroffen in cellen; als ze in minimale hoeveelheden zijn, zijn ze niet gevaarlijk, integendeel ze helpen ons om ons van ziektekiemen te bevrijden en om ons tegen bacteriën te beschermen, maar als ze te groot zijn, kunnen ze schade veroorzaken omdat de vrije radicalen slechts één elektron hebben en dus van het molecuul waarmee het in contact komt met een ander elektron, het molecuul neemt het van een ander molecuul enzovoort, waardoor een kettingmechanisme ontstaat dat lipiden, eiwitten, koolhydraten en DNA beschadigt.

De cel verdedigt zichzelf omdat het enzymen en vitamines (ascorbinezuur, beta-caroteen, enz.) Heeft, maar er zijn gevallen waarin het lichaam te veel produceert en de cel onvoldoende verdediging heeft en dus gaat het organisme naar een degeneratief proces, genaamd "oxidatieve stress", dat mitochondriën, celmembraan en DNA beschadigt, waardoor het begin van ernstige ziekten zoals diabetes, de ziekte van Parkinson, Alzaimer wordt bevorderd.

Vrije radicalen worden bestreden met antioxidanten die de chemische balans in vrije radicalen herstellen, waardoor ze het elektron krijgen dat ze nodig hebben. Vitamine E, C, pro vitamine A, ijzer zijn antioxidanten. Koper, zink, selenium, magnesium, enz.

Meestal is een uitgebalanceerd dieet meer dan voldoende om een ​​antioxidatieve werking uit te oefenen. Experts raden altijd aan ten minste vier of vijf ons verse seizoensfruit en -groenten per dag te nemen.

Verouderingcomponenten: chronoaging en photoaging

Bij huidveroudering onderscheiden we twee componenten: de chronoaging (chronologische veroudering) en de photoaging (fotogeïnduceerde veroudering).

De twee processen zijn onafhankelijk van elkaar, maar als ze beide aanwezig zijn, veroorzaken ze voortijdige veroudering. De chronoaging is voornamelijk te wijten aan het verstrijken van de tijd, maar het hangt ook af van genetische factoren en hormonale modificaties en is daarom een ​​individueel fenomeen omdat het kan verouderen zonder diepe rimpels te hebben of in tegendeel met het gezicht gemarkeerd, ondanks de jonge leeftijd, het begint na 25 jaar, om zichtbaar te worden vanaf 40 jaar. Zelfs onze huid ondergaat ingrijpende veranderingen die zijn esthetische uiterlijk en functionaliteit beïnvloeden.

Op het niveau van de epidermis vinden we:

1) Langzame cellulaire omkering, vermindering en dunner worden van de huiddikte die een fijnere en doffere teint veroorzaken.

1. Hyperkeratose, de hoornvlieslamellen hebben de neiging te cementeren en een compacte laag te vormen.
2. Uitdroging en daardoor uitdroging van de huid door een afname van lipiden.
3. Melanocyten nemen af, waardoor de huid meer onderhevig is aan pigmentafwijkingen.

2) Afvlakking van de dermoepidermale overgang die een verzakte huid genereert.

In de dermis vinden we:

1. Verlies van elasticiteit aan de kant van elastische vezels als gevolg van een verslechtering van de synthese van collageen, elastine en glycosaminoglycanen.
2. Vermindering van vascularisatie, door een lagere inname van voedingsstoffen.
3. Microcirculatie-verandering die vlekken zoals droge huid of couperose veroorzaakt.
4. Vasculaire disfuncties, verhoogde permeabiliteit en capillaire fragiliteit.
5. Fysische en chemische modificaties van de fundamentele stof (diepe uitdroging, rimpels).
6. Afname van hyaluronzuur en dus minder hydratatie en bescherming van het weefsel.

In de hypodermis vinden we:

1. Vertraging van cellulaire metabolische activiteit die een slechte cellulaire turnover veroorzaakt.
2. Vermindering van de dikte van het vetweefsel dat leidt tot lediging en vervorming van het adipocytennetwerk.

3) Verandering van de fundamentele stof die een lagere huidelasticiteit bepaalt.

• In de borstklier vinden we atrofie.

• In de zweet- en talgklieren vinden we talg en zweethypose

• In het haar vinden we: haaruitval, haar en hun bleking, het uiterlijk van ongewenst haar.
• In de nagels van de handen vinden we minder glans en kwetsbaarheid.

• In de teennagels vinden we verdikking en strepen als gevolg van een wijziging van keratine.

Samenvattend, de belangrijkste tekenen van huidveroudering zijn: droog, kloven, uitgedroogd, verlies van tonus en elasticiteit, losraken, plooien, rimpels, striae, ringen van Venus in de nek, abnormaliteiten van pigmentatie, vaatdisfunctie, telangiectasia, couperose, enz. .

Het tweede type veroudering wordt in plaats daarvan veroorzaakt door omgevingsfactoren, waaronder de zogenaamde fotoveroudering of fotoveroudering een belangrijke rol speelt: een chronische beschadiging die wordt veroorzaakt door langdurige blootstelling aan zonlicht, wat vroegtijdige veroudering veroorzaakt. Onder de andere omgevingsfactoren die verantwoordelijk zijn voor huidveroudering zijn verschillende soorten verontreinigende stoffen, evenals schadelijke en irriterende stoffen zoals sigarettenrook.

Al deze factoren veroorzaken de vorming van vrije radicalen en de reductie van enzymen die antioxiderende eigenschappen hebben, met de daaruit voortvloeiende verdikking en verlies van elasticiteit van de huid.

Over het algemeen veroorzaakt fotoveroudering of foto-veroudering versnelde veroudering die, met betrekking tot chronologische veroudering, wordt uitgedrukt met meer geaccentueerde cutane manifestaties in relatie tot sommige aspecten, zoals cutane hyperpigmentatie die aanvankelijk wordt getoond door de vorming van sproeten, maar evolueert dan naar echte ouderdomsvlekken. De mogelijke dilataties van de haarvaten als gevolg van langdurige blootstelling aan de zon en de vorming van huidtumoren zijn ernstiger.

Om het onomkeerbare proces van veroudering te vertragen, zijn gezichtsgymnastiek en schoonheidsbehandelingen voor het gezicht erg belangrijk om onvolkomenheden zoals rimpels en de natuurlijke veroudering van het gezicht die op verschillende manieren kunnen voorkomen, te verminderen.

De huid kan, afhankelijk van de kwaliteit maar ook van het soort zorg dat daaraan wordt besteed, meer of minder uitgesproken, vast of kwetsbaar zijn voor atmosferische middelen die op een bepaalde manier de fysiologische veroudering kunnen versnellen.