Psychosomatische geneeskunde, beschrijving en gebruik

Psychosomatische geneeskunde is een tak van geneeskunde die lichaam en geest verbindt om de invloed van emoties op het fysieke te begrijpen. Laten we het beter uitvinden.

Wat is psychosomatisch medicijn

Psychosomatische geneeskunde vertegenwoordigt een precieze tak van geneeskunde die de geest in nauwe relatie met het lichaam plaatst, of liever de emotionele en affectieve sfeer met de soma, of de stoornis, in een poging om de invloed en reikwijdte van een emotie te identificeren en te begrijpen is in staat om te oefenen op de fysieke kant.

De therapie bestaat er daarom in het onderwerp een hele reeks nuttige informatie voor te stellen die erop gericht is hem in staat te stellen in wisselwerking te treden met zijn eigen lichaam. Hierbij worden verschillende technieken gebruikt. Vaak worden emotionele blokkades uit de patiënt getrokken door middel van artistieke praktijken, zoals dansen of zingen.

In plaats daarvan zijn er mensen die trance en hypnose gebruiken, degenen die kleuren, degenen die zich verhouden. Wie spreekt. Wie luistert er gewoon. In feite ging de ontwikkeling van de praktijk, van de therapie in dit geval, niet echt hand in hand met de groeiende verwerving van empirische kennis, de uitwerking van conceptuele modellen en de ontwikkeling van de onderzoeksmethoden. Wat volgt is het bestaan van een aantal benaderingen en de afwezigheid van een duidelijk en uniform referentiekader, evenals specifieke articulaties van de verschillende voorgestelde behandelingen.

Voordelen en contra-indicaties

Psychosomatische geneeskunde, onderzoek naar de oorzaken van ziekten, stelt het lichaam in staat om zelfstandig te herstellen, met langetermijneffecten. Op de top van de schaal van de psychosomatische geneeskunde is de prioriteit de verbetering van het hele metabolisme door het gebruik van moderne ontgifting, zuivering, immuunstimulatie en andere activeringstherapieën, met als gevolg een afname van de symptomen.

In essentie is dit een heel andere benadering dan de traditionele geneeskunde. Vooral op de lange termijn verhoogt deze praktijk het welbevinden van een persoon aanzienlijk door het verminderen van hun vatbaarheid voor ziekte. Het belangrijkste resultaat is een aanzienlijke en langdurige verbetering van de gezondheidstoestand, zonder schadelijke bijwerkingen, omdat het te wijten is aan de krachten van het organisme die het genezingsproces bepaalden.

Voor wie psychosomatische geneeskunde nuttig is

De ziekten en aandoeningen die in het verleden als psychosomatisch zijn gedefinieerd, zijn arteriële hypertensie, bronchiale astma, colitis ulcerosa, gastro-duodenale ulcera en eczeem .

In de loop van de tijd, en met de toename van nieuwe theoretische bijdragen, omvat de lijst van aandoeningen die kunnen worden aangepakt door psychosomatische geneeskunde ook eetstoornissen (vooral anorexia en boulimia), aandoeningen van het maagdarmstelsel (maagzuuraandoening, braken, misselijkheid, obstipatie en diarree als gevolg van emotie), aandoeningen van het ademhalingssysteem (dyspneu, hyperventilatie en hikken).

Cardiovasculaire aandoeningen (hartneurose), stoornissen van het huidapparaat (psoriasis, atopische dermatitis, overvloedig zweten), aandoeningen van het bewegingsapparaat (krampen, spierpijn), stoornissen van het urogenitale systeem maken ook deel uit van de enorme familie van psychosomatische stoornissen. (impotentie, enuresis, menstruatiepijn) en ten slotte aandoeningen van het endocriene systeem (hypo- en hyperthyreoïdie, diabetes mellitus).

De wet in Italië en in het buitenland

Om een psychosomatoloog te worden, moet je je specialiseren door een speciale opleiding te volgen. In Italië vormt de SIMP, de Italiaanse Somatology Society, het referentiepunt voor psychosomatische geneeskunde.

Het werd opgericht in 1966 en heeft intensieve klinische onderzoeks- en opleidingsactiviteiten uitgevoerd voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, in samenwerking met universitaire klinieken, ziekenhuizen, professionele ordes, nationale en buitenlandse wetenschappelijke genootschappen, en stelde voor de waarde te versterken interdisciplinaire verbanden, dialoog en vergelijking tussen wetenschappelijke en persoonlijke gebieden, zelfs verschillende, vertegenwoordigen een winstgevend uitwisselings- en integratieperspectief.

Tegenwoordig is de psychosomatische geneeskunde aan het evolueren en differentiëren in de verschillende sectoren van de natuurgeneeskunde, zoals psychosomatische harmonisatie, waarvan de seminars worden voorgesteld door de School of Holistic Naturopathy, Lumen.

In het buitenland ervaart de psychosomatische geneeskunde nu een seizoen van interesse, zo erg dat het in 2003 werd aangewezen als de zevende psychiatrische specialisatie door de American Board of Medical Specialties.

Nieuwsgierigheid over psychosomatische geneeskunde

Hoewel de Ouden de nauwe band tussen lichaam en geest goed begrepen hebben, heeft de moderne geneeskunde in toenemende mate de neiging versterkt om de fysieke en mentale aspecten duidelijk te scheiden.

Deze nadruk op het onderscheid tussen organische en psychische gebeurtenissen, vergezeld van een steeds intensere specialisatie, heeft ertoe geleid dat het medicijn dezelfde fysieke aspecten van elkaar scheidt.

Pas sinds de jaren 1950 is dankzij het werk van Franz Alexander een andere denkrichting binnengedrongen, in tegenstelling tot specialistische fragmentatie, waarbij in een holistische visie de reconstructie van de psychofysieke eenheid van de man, met behulp van conceptuele systemen die organische en psychische aspecten tegelijkertijd vastleggen.

In de loop van de tijd zijn er verschillende interpretatiemodellen van de ziekte / aandoening gevolgd en het volstaat om de bijdragen van Reich, Bikow, Boss, Weizsacher, Cannon, Nemiah, Freud en Jung in herinnering te roepen.