De tannines, gesynthetiseerd in de bast van sommige planten, hebben een adstringerende, antidiarrheal, ontstekingsremmende en antibacteriële werking. Laten we het beter uitvinden.
Wat zijn tannines
Tannines zijn polyfenolische stoffen gesynthetiseerd in planten, met name in de cortex. De biologische rol van tannines is die van defensie ; in feite vindt hun expressie plaats op de laesiepunten van bladeren of andere delen van de plant na een aanval van een roofdier. Het doel is om de plant zelf minder aangenaam en smakelijk te maken.
De onaangename en samentrekkende eigenschap van tannines is te wijten aan hun vermogen om eiwitten te precipiteren. Het zijn juist de tannines die de samentrekkende kwaliteit van veel rode wijnen geven . Dit kenmerk is te wijten aan de precipitatie van speekselmucoproteïnen die aldus uit de mond worden verwijderd, waardoor deze meer droog wordt. In het geval van rode wijnen concentreren de tannines zich meer in de zaden en schil van de druivenbessen.
De voordelen die de mens heeft kunnen trekken uit deze hoedanigheid zijn talrijk, waaronder de oudste die verband houdt met het looien van leer voor hun verwerking en transformatie naar leer en leer.
Bij fytotherapie worden tannines gebruikt bij de behandeling van diarrhale stadia en bij al die manifestaties waarbij sprake is van talgachtige hypersecretie (bijv. Acne, hoofdroos) en daarom wordt gezocht naar het samentrekkende en ontstekingsremmende vermogen van deze verbindingen.
Waar zijn de tannines
De tannines zijn aanwezig in de boom- en struikachtige planten ter hoogte van de schors. Een van de planten die de voorkeur verdient voor de verzameling van tannines is de kastanje, Castanea vesca Gaertn.
Majestueuze boom die 30 meter hoog en 1000 jaar oud kan worden. De zilvergrijze en gladde steel bij jongere personen neigt naar barsten in oudere. De bladeren worden verzameld in groepen van maximaal 30-40 cm lang, lancetvormig en grof getand. De bloemen zijn geelachtig verzameld in dichte en hangende trossen. De vruchten (kastanjes) worden in groepen van drie ingesloten in een "egel". De concentratie van tannines in de plant kan oplopen tot 9%.
Niet alleen de bomen, maar ook de kruidachtige planten kunnen rijk zijn aan tannines. Dit is het geval bij veel Rosaceae . Binnen deze taxonomische groep (of botanische classificatie) vinden we ook een plant die veel wordt gebruikt voor zijn tanninegehalte, de Agrimonia eupatoria L. Een kruidachtige plant die groeit op schaduwrijke en koele paden.
Gele bloemen verzameld in eindpunten, bladeren samengesteld uit 5-15 delen (bladen) ovaal, gekarteld, afgewisseld met andere kleinere blaadjes gelijk gegraveerd op de rand.
Eigenschappen en gebruik van iep, rijk aan tannines
Eigenschappen van tannines
Zoals hierboven vermeld, vertonen de tannines een uitgesproken affiniteit voor eiwitten, bovendien zijn ze niet erg biologisch beschikbaar en dit voorkomt dat ze een toxische werking op een systemisch niveau uitoefenen.
Bij orale inname bereiken de tannines ongewijzigd het intestinale lumen, waar ze worden getransformeerd door de bacteriële flora. Op dit punt kunnen ze hun adstringerende, ontstekingsremmende, anti-diarree, antibacteriële, hemostatische, antioxiderende werking uitoefenen.
Het adstringerende effect wordt mogelijk gemaakt door het feit dat ze, eenmaal in contact met het spijsverteringsmucosa-eiwit, deze laatste niet erg permeabel maken. Op deze manier wordt het slijmvlies van het spijsverteringskanaal beschermd tegen parasieten en irriterende stoffen en vermindert de secretie.
De antidiarreewerking wordt bepaald door de vorming van een beschermende laag gecoaguleerde eiwitten op het darmslijmvlies die de prikkel voor intestinale peristaltiek vermindert, de doorgang van pathogene micro-organismen beperkt en de werking van ontstekingseiwitten remt.
Door hetzelfde werkingsmechanisme kunnen de tannines een anti-ulcer-werking uitoefenen.
Bovendien worden ze lokaal gebruikt voor hun hemostatische werking, als gevolg van vasoconstrictie en verhoogde coagulatie. Voor dit doel worden ze ingebracht in veel anti-hemorroïden en bij de behandeling van kleine bloedingen van het spijsverteringsstelsel .
Tannines in cosmetica
De adstringerende werking wordt op de huid toegepast als er een talgachtige hypersecretie wordt gevonden. Daarom worden tannines in veel cosmetische bereidingen gebruikt: in crèmes voor de behandeling van acneproblemen en in shampoos om de vorming van roos te verminderen.
Contra-indicaties in tannines
Tannines zijn stoffen die als giftig worden beschouwd ; desondanks verzwakt de slechte biologische beschikbaarheid deze eigenschap op klinisch niveau.
Het is echter noodzakelijk om aandacht te besteden aan het gebruik. Hoge doses tannines kunnen irriterende effecten op de slijmvliezen van het spijsverteringskanaal en levertoxiciteit veroorzaken. Daarom worden korte behandelingsperioden en lage doses aanbevolen . Het chronische gebruik van tannines remt spijsverteringsenzymen met als gevolg verstoringen in de spijsvertering en vermindering van het smerende effect van speeksel.
Vermijd gebruik bij constipatie en obstipatie.
