De psychosomatische interpretatie van lichaamssymptomen, van de ongemakken die zich uiten in pijn of onbalans in het normale functioneren, is nu onderdeel geworden van het gemeenschappelijke lexicon.
Velen van ons, geconfronteerd met symptomen die het lichaam ons stuurt, worden ertoe gebracht te bevestigen dat we een probleem somatiseren, en brengen op het niveau van de soma (lichaam) de reactie die onze geest en onze gedragsmechanismen (psycho) veroorzaken voor een situatie die ons gewoonlijk in moeilijkheden brengt of spanning en stress creëert.
Hier is dan rugpijn in situaties van accumulatie van verantwoordelijkheid, of gewrichtspijn in momenten van verandering, hoofdpijn wanneer we onze gedachten te veel hebben verplaatst en te weinig onze benen.
Analogische geneeskunde deelt met psychosomatische geneeskunde haar waarneming van de mens als een onafscheidelijke en onderling verbonden eenheid, die een verband creëert tussen een geestesziekte en een manifestatie van fysiek ongemak. Het lichaam en de geest, de gedachten en het gedrag zijn daarom geen twee afzonderlijke entiteiten, maar de een in dialoog met de ander, die samen de realiteit onder ogen ziet van wat er met ieder mens gebeurt.
De holistische kijk op de analoge geneeskunde
Geneeskundige analogie verdiept deze holistische visie van de mens en creëert nieuwe mogelijkheden voor interpretatie en oplossing.
Analoge gedachte toepassen, volgens welke overeenkomsten en onderlinge verbindingen kunnen worden herkend tussen verschillende objecten, relaties en manifestaties en gerelateerd aan schijnbaar verre contexten, en deze te verbinden met de grondslagen van psychosomatiek waarbij lichaam en geest verbonden zijn in een enkel apparaat dat handelt en reageert in overleg, stelt u in staat om uw lichaam en wat het communiceert met de symptomen op een nieuwe manier te interpreteren .
Het symptoom, niet langer beschouwd als een te onderdrukken vijand, wordt gezien als een alarmbel, een signaal dat de aandacht vestigt op een specifiek moeilijkheidsgebied, of het nu fysiek, mentaal of emotioneel is.
Na wat deze alarmbel aangeeft, begrijpen we welke veranderingen kunnen worden doorgevoerd om het symptoom zelf op te lossen, omdat het een bondgenoot is om te gebruiken, en geen belemmering om op enigerlei wijze en zo snel mogelijk te worden geëlimineerd.
Al observerend, voor een symptoom, geeft wat ons belet om te doen, in onze specifieke situatie, ons nuttige aanwijzingen over hoe we geconfronteerd worden met een bepaalde ervaring, op elk niveau of op een niveau in het bijzonder tussen de drie belangrijkste: emotionele, fysieke en mentaal
Volgens de analoge geneeskunde heeft een organisme, als het zijn fysiologie en zijn anatomie niet definitief heeft aangetast, en als het in ideale en faciliterende omstandigheden wordt geplaatst, dat wil zeggen als het niet wordt belemmerd in zijn eigen natuurlijke organische mechanismen, in staat evenwicht te herstellen en gezondheid, dankzij het aangeboren vermogen om zichzelf te reguleren.
Bovendien stelt de analoge geneeskunde ons in staat om te zien hoe niet alleen het lichaam wordt weerspiegeld in de ongemakken van de geest, maar kunnen we ook gedachten en emoties onderzoeken die niet aan de oppervlakte komen, behalve door de gemanifesteerde symptomen.
Als om te zeggen dat wat de geest niet metaboliseert, het lichaam het draagt om het op te lossen. Op deze manier wordt het ook een middel om onbewuste mechanismen en kennis van een buitengewone fysiologie of noodsituatie in het leven te onderzoeken: wat de geest en emoties niet kunnen verwerken, neemt het lichaam over, brengt het naar de licht en proberen opnieuw in evenwicht te brengen.
Waar is analoge geneeskunde voor?
Analogische geneeskunde, die de fysiologische functies en anatomische kenmerken van de verschillende organen en systemen diepgaand onderzoekt, tekent een parallel met een parallelle en laterale fysiologie en anatomie.
Volgens deze principes bijvoorbeeld, verwijst het skeletstelsel, in zijn functies van het ondersteunen van balans en voortbeweging, om er maar een paar te noemen, naar analogie hoe men in staat is om zich in zijn leven gebalanceerd te houden, hoe men erin beweegt en hoe men is kan dit wel of niet ondersteunen.
De gezondheid van het skelet, de stabiliteit, stevigheid en elasticiteit informeren ons over de stabiliteit, stevigheid en elasticiteit die we gebruiken in ons leven, in relaties en gedrag, in het ervaren van ervaringen, in relatie tot hen, in het doorlopen van van hen en in het grijpen en gebruiken ervan, evenals ons vermogen om afstand te nemen en onszelf te beschermen.
