De adem van meditatie

Ademhaling en meditatie zijn twee concepten die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De term ademhaling betekent de uitwisseling van gas - zuurstof en koolstofdioxide - bereikt tussen het organisme en de externe omgeving . Tijdens deze uitwisseling stimuleren zenuwimpulsen de samentrekking van het diafragma dat bijgevolg van vorm verandert. De koepel van het diafragma vlakt af en verlengt zo de thoracale holte. De samentrekkingen van andere spieren heffen de ribbenkast op, waardoor deze breder en dieper wordt.

Meditatie heeft tot doel de mentale beweging te vertragen tot het punt waarop de kloof tussen twee opeenvolgende gedachten kan worden waargenomen en herkend door de beoefenaar. Over het algemeen wordt ademen tijdens meditatie gebruikt om de geest te kalmeren en innerlijke vrede te ontwikkelen. Deze meditatieve ademhaling kan alleen worden gebruikt of als een voorafgaande oefening om afleiding te verminderen voordat een meditatiesessie wordt gestart.

Laten we eens kijken hoe we mediteren ademen

Tijdens meditatie, richt de beoefenaar zich op de beweging van de buik tijdens inademing en uitademing. Het is belangrijk dat meditatie-ademhaling niet veranderd of opzettelijk is, maar eenvoudig en soepel blijft. Het einde van elke uitademing moet op een heel natuurlijke manier een korte pauze inhouden. Het is belangrijk om de pauze na het uitademen niet te blokkeren, maar om de pauze te laten zweven om te voorkomen dat de buik uitrekt en uiteindelijk een piepende ademhaling veroorzaakt. De beoefenaar moet er ook voor zorgen dat hij niet in een toestand van subtiele lethargie zakt tijdens de pauze die volgt op de uitademing.

Meestal voelt men tijdens de pauze na het uitademen een zekere rust die resoneert in de geest; in inspiratie zelf neigen gedachten opnieuw tot onrust. Men moet leren om te profiteren van dit kleine uitstel van de geest in de pauze na de uitademing en niet toestaan ​​dat het zijn onrustige beweging hervat tijdens de volgende inhalatie.

De adem- en meditatieoefening

Laten we proberen op natuurlijke wijze te ademen, door de neusgaten ; het doel is om bewust te worden van de sensatie van onze adem wanneer deze de neusgaten binnengaat en verlaat. Dit gevoel is het object van meditatie . Het doel is om er volledig op te focussen, met uitzondering van al het andere. In het begin zal onze geest rusteloos zijn en in beslag worden genomen door verschillende gedachten. Dit komt omdat we ons meer bewust worden van hoe gestrest onze geest is.

We zullen in de verleiding komen om de gedachten te volgen die zich onbewust voordoen, maar het is belangrijk om weerstand te bieden, ze los te laten, terug te keren om je te concentreren op het gevoel van de ademhaling . Als we ons realiseren dat onze geest is weggegaan en deze gedachten volgt, moeten we onmiddellijk teruggaan naar focussen op de ademhaling. Door zelfs 10-15 minuten per dag van meditatieve ademhaling te doen, zullen we ons stressniveau aanzienlijk kunnen verminderen. Dit is de samatha-meditatie van de boeddhistische school.

De leer van de leraar

In de Yoga-Sutra beschrijft Patanjali de acht fasen van de ontwikkeling van het mentale lichaam, door de beoefening, als dagelijkse houding, van yoga. Een van deze fasen, pranayama, is het essentiële middel voor dit doel, om de ademhaling van meditatie te kunnen beheersen. Deze methode, die bestaat uit het bewust regulariseren van de adem, is zo belangrijk dat pranayama de verplichte voorbereidende fase is van elk hindoe-ritueel. In pranayama ziet Patanjali een zeer effectief middel om de geest te beheersen en geschikt te maken voor concentratie, omdat het, goed uitgevoerd, de eigenschap heeft om gedachten te neutraliseren en omvangrijke subliminale indrukken op te lossen. Met zijn woorden stelt " het behoud van vitale ademhalingen de geest niet in staat te oscilleren ".