Misschien werden de respectieve visies niet begrepen. Misschien was er geen respect. Misschien zie je niet langer kansen om samen te groeien.
Misschien in afwisselende fasen is de beschikbaarheid voor elkaar mislukt: er kunnen vele redenen zijn waarom een verhaal wordt gesloten en er kunnen verschillende niveaus van bewustzijnsevolutie van de twee partners zijn.
Laten we eens kijken hoe je op zo'n delicaat moment kunt slagen om jezelf niet te verliezen.
Ontmoet elkaar, laat jezelf gaan
Soms is de pauze noodzakelijk om te beslissen en woede moet vloeien; ontken het niet, annuleer het niet onmiddellijk, het moet er zijn, het moet bekeken en niet ontkend worden. Als het gevoel wordt gedeeld, eindigt het verhaal met wederzijdse instemming, maar pijn wordt niet gespaard; als, aan de andere kant, de twee het er niet mee eens zijn, dan kan de kant die niet wil opgeven de ergste reacties hebben en is het nodig om geduld en goed te begrijpen en in een context te plaatsen, zonder het eigen psychofysische welzijn te veel te beïnvloeden .
Na maanden of jaren samen kan het complex worden om je zelfs een andere dimensie voor te stellen. En toch vergt het concentratie en de brede breedte die nodig is om het onbekende dat zal komen te verwelkomen.
In deze zin zijn hier 3 acties om te proberen het te adopteren ter ere van het moment waarop we onszelf verlaten.
- Vraag de ander hoe hij is, alleen wanneer hij het echt wil weten;
- Als de ander een rechtszaak had, een belangrijk moment, kun je je afvragen hoe het gegaan is, maar in essentie de delicaatheid om niet binnen te vallen en de vastberadenheid om niet binnengevallen te worden . Met de verbanning van emotionele afvalstromen , groen licht voor respect dat misschien al enige tijd ontbrak;
- Vul je leven niet met andere vergaderingen. Vooral als geschiedenis belangrijk is geweest, is het goed om de juiste ruimte en tijd te laten om te verdunnen, te assimileren en te begrijpen. Er zijn 'karmische' verhalen, die werelden openen en ons in staat stellen met schaamteloze oprechtheid naar wie we zijn te kijken, waardoor we de marges van verbetering kunnen begrijpen. Dit zijn geschenken. Ze moeten niet worden verspild, inderdaad worden gebruikt om doelstellingen te herdefiniëren.
Eindig en verdwaal niet: het gevoel voor tijd
Vertrekken betekent een kans krijgen om te groeien, te kunnen luisteren, na te denken over alternatieve routes. Niet dat het een aanzet is om te vertrekken, maar we moeten ook de nuttige kant van de zaak zien.
Zich op een respectvolle manier terugtrekken, betekent een gat openen om te zwijgen, te reflecteren, te veranderen. Het is niet zeker dat degene die we hebben liefgehad en met wie we hebben gedeeld niet in andere vormen kan terugkeren, maar in het moment waarop we onszelf verlaten kan dit een weegbare horizon zijn die slechts vaag met gedachte achterop zit, niet iets om vast te houden. Op een gegeven moment voel je het, wanneer de tijd rijp is om te kiezen.
Als we luisteren, neemt de tijd andere vormen aan, die allemaal vertrouwd zijn met een ruimte die vooral binnenin is. Het leven heeft miljoenen alternatieven en antwoorden op elke vraag. Het vergt dankbaarheid en moed om ook een volledige tijd van herontdekking van iemands talent en passie te leven. Er is een bepaalde kracht voor nodig om jezelf uit te dagen, of beter gezegd, op het spel.
Zichzelf permitteren om op een andere manier met de tijd te dialogeren, de mogelijkheid om te spelen te heroveren en om goed te kijken naar fouten en fouten die de ander aan het licht heeft gebracht, heeft naar voren gebracht.
Zelfs degenen die zijn achtergebleven, kunnen terugkeren om genot te vinden in de heiligheid van eerst en vooral een persoon te zijn . Hoe onmogelijk het ook lijkt, kijk uit naar gelach, want lachen opent een scheur in het universum, brengt een gezonde oneerbiedigheid met zich mee, stoot koppigheid af, bereidt zich voor op het heden.
