Laten we beginnen door ons over te geven: het daten van de diepten van de Indiase oudheden is onmogelijk, denk maar dat de dateringen van veel vondsten tussen 3500 en 11000 jaar geleden liggen .
We zullen ons beperken tot het waarderen van een aantal oude teksten waarin de krijger wordt verheven en aangespoord om het slagveld niet te verlaten na de zwakheid van de zintuigen en emoties en rechtvaardigingen van de geest, maar om tot het einde te gaan en zijn plicht te doen.
De avatars zelf, incarnaties van het goddelijke in tijden van humanitaire crisis, zijn vaak krijgers geweest of hebben deelgenomen aan oorlogen.
India is een warboel van koninkrijken die vaak in oorlog zijn en heeft de druk van indringers meer dan eens ervaren: de Mongolen, de moslims, de Britten.
Weten hoe je jezelf moet verdedigen, je familie, je clan en je natie was een plicht voor mannen ( viravidya "wetenschap van het zijn van mannen" - "vir", zoals onze "mannelijke"), en om deze reden in de ashrams ze trainden in Indiase vechtkunsten, die vervolgens invloed hadden en ook aanleiding waren tot Chinese en Thaise.
De Kalaripayuttu in Indiase vechtkunsten
Het concept van geweldloosheid heeft een spirituele oorsprong, gekoppeld aan Patanjali's yoga, aan het medelijden geprezen door de Buddah en Mahavira, maar in praktische realiteit is geweld onvermijdelijk en, in de huidige staat van evolutie, onmisbaar voor de cyclus van creatie behoud en vernietiging is intact: zonder het oude te vernietigen, kan het nieuwe geen geboorte krijgen
In India werden daarom verschillende vechtsportscholen geboren: sommige vormen van zelfverdediging gebaseerd op stakingen, vele soorten rituele strijd, boogschieten en het gebruik van ontelbare exotische wapens .
De meest bekende kunst is de Kalaripayuttu van Kerala: deze kunst omvat een aanzienlijke hoeveelheid werk aan het lichaam, om krachtig te worden gemaakt, geëxplodeerd, maar ook uiterst flexibel met hathayoga en ademhaling; het is gebaseerd op pittige bewegingen, langeafstandssprongen, die een kracht uitdrukken die door alle spieren van het lichaam wordt gegenereerd.
Vanwege elasticiteit kan het zelfs op korte afstand angstaanjagende hoge trappen produceren. Tegenwoordig openen vele scholen in Kalaripayuttu zich over de hele wereld, zelfs in Italië, en treden ze terug in de voetsporen van Capoeira.
De minst beoefende Indiase vechtkunst
Er zijn veel regionale kunsten in India, soorten gebaseerd op het gebruik van wapens, hoewel ze tegenwoordig meer worden beoefend als een vorm van rituele dans . De wapens waarvan men experts kan worden zijn eindeloos: naast de zwaarden met een of twee handen en de grote sferische knots (guda), hebben we verschillende bladen ( katar ), speren, pijl en boog, schilden, falcioni, drietanden, horens en stokken verschillend.
De oude vormen van het Indiase boksen zijn heel rauw: uitgevoerd met blote handen, ze vereisen vaak een versterking van handen en polsen die zelfs de monniken van Shaolin verbleken: in feite gebruiken beoefenaars om stoten direct op de rotsen te werpen. Kicks en knockdowns worden ook verwacht in het boksen en, zeer zelden, bijt en kernkop, terwijl het als bijna heiligschennend wordt beschouwd om naar de tegenstander te spugen.
Vechtsporten uit Oost- en West-India
Terwijl worstelen in het noorden geliefd is en wapens nog steeds in het zuiden worden beoefend, houden ze in het oosten van meer complete en complexe gevechtsvormen, die een serieuze studie van schoppen inhouden, zelfs tijdens een gewapend duel.
Het komt uit de regio Nagaland, in feite dat de krijgers die aanleiding gaven tot de kunst die nu bekend staat als Muay Thai of Muay Boran vandaan komen . De voorouder van deze kunst is naar verluidt de apengod Hanuman, die strijders leerde effectief te zijn, zelfs zonder wapens, lichaamsdelen zo te ontwikkelen dat ze de botten van hun tegenstanders met zeer gewelddadige slagen konden breken.
Aan de andere kant van India hebben de Sikhs een formidabele krijgercultuur ontwikkeld, vanwege hun nabijheid bij veel vijandige volken. Hun cultus van krijgerheiligen en het ideaal van het onsterfelijke leger drong er bij hen op aan om constant te trainen (wat nog steeds gebeurt) in vele vechtkunsten uit de islamitische wereld, uit het zuiden en uit China ... niet voor niets vinden we hier luipaard, aap en andere dierlijke stijlen in vele vormen.
