" Gevangenissen zijn als een netwerk, maar daarbinnen zijn er mensen die opduiken,

zoals de lotusbloem. Er zijn mensen die de voorbereiding hebben om te gaan

vooruit na de slagen van het leven, om de gevonden stenen onderweg te overwinnen "

Meester Fredy

Mexico-stad - Fredy Alan Díaz Arista is een van de meesters van de Parinaama Yoga Foundation, die sinds 2003 yoga beoefent in Mexicaanse, Argentijnse en Venezolaanse gevangenissen.

Ik ontmoette hem voor het eerst in mei 2015, ter gelegenheid van een evenement gewijd aan yoga in de openbare tuin La Arbolada, delegatie Benito Juárez in Mexico-Stad. Tijdens de les ken ik zijn eigenaardige manier om yoga te onderwijzen en studenten te motiveren door het gebruik van scherpe metaforen, afgeleid van de gevangeniservaring.

Voormalig gevangene van de gevangenis van Atlacholoaya (Morelos), hij weet wat vuur is, net als iemand die zichzelf verbrandde. Op 26-jarige leeftijd werd hij veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf en precies daar ging Fredy op een pad dat hem, door middel van yoga, niet alleen ertoe bracht om drie en een half jaar voor het einde van de zin uit te gaan, maar ook om zijn leven te transformeren, van drugsverslaafde in de gevangenis tot yogaleraar en leider van honderden jonge mensen.

Fredy heeft al verschillende jaren zijn liefde voor yoga doorgegeven aan de kluizenaars in de Comunidad de Diagnóstico Integrale para Adolescentes (CDIA) in Mexico-Stad en andere gevangenissen in het land met passie en charisma.

Yoga doen met Fredy staat synoniem voor vrijheid en hoop. Vrijheid van interne en externe ketens, drugs en misbruik van macht . Hoop in zichzelf, in de buurman, in de gemeenschap. Hoop in de mens.

Fredy is een voorbeeld om te volgen, dus we hebben hem voor je ontmoet en geïnterviewd.

Wanneer ben je begonnen met yoga, hoe realiseerde je je dat je je leven kon veranderen?

Voor mij was yoga als een vrouw. Het trekt je aan, je realiseert je dat er altijd iets nieuws is en, zonder het te beseffen, verandert het jou. Verbeter uw uiterlijk, begin geïnteresseerd te zijn in andere dingen.

Misschien zie je de verandering niet omdat het geleidelijk is, maar de mensen om je heen hebben baat gehad bij of zijn beschadigd door je acties.

In mijn geval werd ik een leider van 350 gevangenen door yoga te doen. Ze hebben me dit leiderschap gegeven om mensen de mogelijkheid te geven om te lachen, geen geld te verdienen of drugs te verkopen.

Je hebt gewoon een normaal leven, maar er zijn mensen die hun vertrouwen in jou stellen en je hun stem maken. Het is heel leuk omdat je je realiseert dat er een vrijheid is die je niet met woorden moet pronken .

Wat zijn de moeilijkheden bij het doen van yogalessen met jongens die in strijd zijn met de wet?

Ik heb meestal geen problemen omdat alleen degenen die zijn verbrand weten wat vuur is, dus met hen creëer ik een soort van empathie .

Het is de intuïtie die me leidt om te weten wat voor soort substantie een persoon consumeert, zoals psychologen die al kunnen begrijpen wat de jongen heeft door een beweging, wat hem te vertellen en wat niet. Er zijn mijnenvelden, dingen die je lastigvallen. Deze intuïtie wordt geleidelijk wakker en door nieuwe technieken kun je ze openen en meer betrekken.

Ik sta open voor alles, om grappen, dans, lichaamsexpressie in mijn lessen op te nemen. Ik heb geen probleem met deze mensen.

Ik heb problemen met het systeem dat ze daar houdt, want wanneer je gaat delen, stellen ze je veel eisen en soms doen ze een hele extreme revisie.

Ik wil hem zeggen: " Wacht! Ik kom niet om een ​​familielid te vinden, ik kom om iets positiefs en vrijwilligs te maken ". En dat is waar autoriteit verloren gaat, want wat ik draag, is voelbaar en kostbaar, het is iets dat ik nodig heb. Mijn boodschap is: " Lachen, spelen, vrijen. Heb je niemand om mee te doen? Mediteer dan, mediteer, mediteer . "

Ik beloof niet het idee "Doe yoga en je zult gelukkig zijn". Je kunt opfleuren door te rijden, vegen, een boek lezen, werken. Je kunt jezelf zo verlichten, want dit is vrijheid. Ik probeer jongeren vrijheid te geven .

In het yoga-interview met fotograaf Robert Sturman lees je over zijn ervaringen in gevangenissen

Ik stel me voor dat er een tegenstelling is tussen het dagelijks leven in de gevangenis en het moment van yogales. Is dat zo?

In vrijheid zijn er sectoren: advocaten met advocaten, psychologen met psychologen. Terwijl yoga is als de kelder [ nda . traditionele Mexicaanse bar]. In de kelder gaan de politieagenten, de afgestudeerde, de dame. Yoga is dit ontmoetingspunt waar extravagante mentaliteiten, moordenaars, mensen die groot zijn geworden, met ernstige straffen samenkomen.

Wanneer iemand echter het moment van yoga betreedt, cultiveert iedereen zijn eigen spiritualiteit, creëert een kracht, versterkt een vriendschap, een gemeenschap.

Jouw manier van yoga doen en onderwijzen als een metafoor voor het leven is heel origineel. Kun je ons er iets over vertellen?

Ik doe yoga omdat het voor mij vrijheid is en ik wil vrij zijn omdat het me in staat stelt creatief en authentiek te zijn . Het is een echte vrijheid. Dit is waarom ik deze zoektocht naar originaliteit voortzet.

Ik ben me bewust van klassieke yoga, maar ook van hedendaagse yoga. Yoga werkt in steden omdat het plekken zijn waar meer stress is en meer afhankelijk is van diensten, comfort en 'stukjes papier' die bepalen wie je bent. Dit is de reden waarom mijn lessen klassieke yoga zijn om niet te vergeten de wortels, maar ze zijn ook hedendaagse yoga voor de huidige tijd.

Ik zat bijvoorbeeld gevangen, maar een groot deel van de samenleving zit gevangen, meer nog met het soort systeem dat de heersers hebben gecreëerd, het is gemakkelijk voor een familielid om ondanks de onschuldigheid naar de gevangenis te gaan. Mijn realiteit is dat ik uit de gevangenis kom en als iemand het niet leuk vindt, is het probleem niet van mij. Ik probeer waar te zijn in mijn vrijheid.

U zegt dat een groot deel van de samenleving gevangen zit. Kunnen mensen die geen vrijheid hebben degenen zijn die opgesloten zitten in een vorm van leven of denken?

Ze verkopen ons afval via de media. Ze verkopen ons dat we de beste auto moeten hebben, merkkleding moeten gebruiken, de baas moeten zijn, regels moeten opleggen aan de mensen van het gezin. Dit zijn ook gevangenissen omdat ze niet zo zouden moeten zijn. De interne en externe gevangenissen zitten op de huid.

De mensen die ik op straat zie met een gerimpeld voorhoofd hebben daar een gevangenis: een stress, een probleem, een zorg. Als iemand die een brok in zijn keel heeft, kan hij zichzelf niet uitdrukken. Zoals de homoseksuele zoon die het zijn vader niet wil vertellen, die een studie doet om zijn moeder en vader te plezieren, of de jongere dochter die bij zijn ouders blijft en nog nooit een partner heeft gehad. En wanneer verlaten ouders waar zijn leven is? Dit zijn gevangenissen.

In de gevangenissen van muren en prikkeldraad is er sprake van impotentie omdat je hier niets te zeggen hebt, zoals thuis als je minderjarig bent. Het is vergelijkbaar.

Maar in dezelfde gevangenis kun je jezelf lichamelijk uitdrukken, mensen doen theater en zijn al vrij op een artistieke, bewuste en intelligente manier. Ik heb veel gevangene vrienden die scripts en boeken hebben geschreven en alleen wanneer ze proberen een prijs te geven, leren ze dat ze in de gevangenis zitten.

Heeft het gevangenisyoga-project overheidsfinanciering ontvangen?

Nee. Het project bestaat al 13 jaar in Morelos, maar het zijn mensen zoals jij die zeggen: "Ik ben geen leraar, maar ik wil je helpen met duizend peso's". Ze dienen omdat er geen matten en andere dingen zijn die je nodig hebt. Maar niets van de overheid.

In yoga zijn er mantra's om mensen te genezen en te koesteren, maar in de regering en in het penitentiaire systeem is er een mantra die zegt: "Ik ben er niet". Er is geen geld voor wat fruit voor de meester, er is geen geld voor de matten. Het is een punt van discussie, omdat gevangenissen plaatsen zijn waar veel geld wordt gegenereerd ...

Wat is de boodschap die u aan de lezers wilt overbrengen?

Dat elke staat, elk land, elke samenleving zich verantwoordelijk moet maken voor zijn eigen gevangenen, want als dit gebeurt, zouden we een stap verwijderd zijn van de vrijheid. Het creëren van meer gevangenissen is niet de oplossing. De oplossing is om alternatieven, opties te creëren . Creëer een echte re-integratie, niet alleen op typische wijze, maar ook door nieuwe verwachtingen te creëren. Een van deze is yoga, dan zijn er het theater en nog veel meer.

Telkens wanneer ik kan, maak ik van de gelegenheid gebruik om het te zeggen, want nu zie je mij alleen, maar achter mij is er een bataljon van meesters, vrienden en mensen die het al dan niet met hulp doen. En er is niets beters dan anderen om te weten. Er zijn veel goede fundamenten, maar ze kennen elkaar niet. In plaats daarvan, als ze worden gecombineerd, is hun effect sneller en effectiever.

Dus mijn boodschap is: vrijwilligers, leraren of beoefenaars van yoga, als je je tijd wilt delen, je les, ben je welkom bij het Parinaama Yoga-project .

Om meer te leren over het verhaal van Fredy en zijn metgezellen, bekijk de documentaire "Interno", gemaakt in 2010 door Andrea Borbolla .