We hebben een idee van fysiologie nodig om meer te leren over osteoporose . Ons lichaam slaat het grootste deel van het calcium in de botten op in de periode vanaf de geboorte tot het einde van de ontwikkeling, dus binnen de 21-22 jaar.
De botten worden na ongeveer 6 jaar volledig vernieuwd en het belangrijkste is, na de leeftijd van 20 jaar, het verlies van calcium uit de botten te voorkomen . In feite maakt het calcium het onderhoud van de compacte textuur van de botten mogelijk en garandeert het zijn robuustheid.
Botten die vrij zijn van calcium zijn fragiel en gemakkelijk te breken : het is een echte ziekte die osteoporose wordt genoemd. Kunnen we haar vinden, begin je, voordat het te laat is?
Misschien wel, als we de eerste symptomen van osteoporose leren herkennen .
De eerste symptomen van osteoporose
In de meeste gevallen is osteoporose een stille ziekte, dat wil zeggen dat de symptomen verschijnen wanneer u zich al in een vergevorderd stadium van de ziekte bevindt, met een kwetsbaarheid in het bot zodanig dat sommige botten breken. Hoe doen we dat dan?
We kunnen in eerste instantie overwegen of we meer risico lopen op osteoporose wanneer:
> We hebben te maken gehad met langdurige perioden van inactiviteit ;
> er is een genetische aanleg ;
> we hebben overmatige dunheid ;
> we hebben vaak problemen met absorptie in de darm ;
Wat de werkelijke symptomen betreft, onthouden we dat ze kunnen worden verward met die gerelateerd aan andere pathologieën, hier zijn de belangrijkste:
> nierstenen;
> wijdverspreide of gelokaliseerde pijnen : in de nek, knie, heup, rug, hand en pols;
> spierpijn;
> botbreuken;
> pijn in de benen;
> hypercalciëmie of hoge concentratie calcium in het bloed;
> houdingsproblemen, kromming van de wervelkolom.
Voorbij de symptomen: de diagnose van osteoporose
Osteoporose wordt door de arts gediagnosticeerd via specifieke diagnostische tests :
> Geautomatiseerde botmineralometrie of MOC, die de dichtheid van de botmassa beoordeelt: het maakt gebruik van röntgenstralen om de toestand van botmineralisatie te bepalen en stelt de graad van osteoporose of het risico van zijn uiterlijk vast;
> een radiografisch onderzoek om te beoordelen of er recente of eerdere letsels zijn
> De morfometrie van de wervelkolom
> Bloed- en urinetests, waarmee we de staat van het botmetabolisme kunnen beoordelen, kunnen mogelijke oorzakelijke factoren identificeren.
Aan het begin van de eerste symptomen: niet om osteoporose te verergeren
Het is van essentieel belang om nuttige maatregelen te treffen om het proces te vertragen en het risico op het ontstaan van een fractuur te verkleinen.
Enkele voorbeelden van preventief gedrag:
> Correcte voeding en gelijktijdige regularisatie van intestinale absorptie
> calcium- en vitamine D-suppletie
> oefeningen om de botsterkte en spierkracht te verhogen
> een mogelijke farmacologische therapie om de botmassa te behouden of de vorming van nieuw botweefsel te stimuleren, een therapie die duidelijk door de behandelend arts wordt gedefinieerd.
