Denk er eens over na, bijna alle mantra's eindigen met het aanroepen van "Shanti, Shanti, Shanti" of met een streven naar innerlijke vrede .

In feite is innerlijke vrede een doel in yoga, aan het einde waarvan het ware innerlijke leven begint, is een nieuw begin, in feite is vrede de basisvoorwaarde voor enkele innerlijke realisaties en transformaties .

Yoga betekent " vereniging ", de vereniging van de mens met het goddelijke, maar ook van de verschillende delen waaruit de mens bestaat en die normaal gesproken in een cacophonous disharmonie tussen hen zijn.

Vrede is precies het element dat de basis legt voor harmonie tussen de delen en bereidt het wezen daarom voor op een hoger niveau van leven.

Shanti realiseren, innerlijke vrede

Maar specifiek gericht op de yoga-praktijk, in zijn tantrische en Rajayogische aspecten, ontdekken we dat om de realisatie van Shanti, van vrede te bereiken, we het eerst moeten ervaren en het op verschillende niveaus moeten realiseren.

Sterker nog, het daalt zelden af ​​naar zijn (of komt eruit) met een onmiddellijke volledige bloei, er is een hele reeks bloembladen die zich in serie openen en die door vele yogascholen in de loop van de eeuwen zijn geanalyseerd.

Over het algemeen kunnen we precieze fasen van groei of stappen van innerlijke vrede identificeren .

Gelijkmoedigheid en vrede

Het eerste element dat in het zijn wordt gevestigd, de basis van vrede, is gelijkmoedigheid, in Sanskriet samata . Samata is het vermogen om een ​​eerlijke geest te behouden in het aangezicht van elk contact met het universum, het ontvangen van aanvallen, onplezierige situaties, aangename ontmoetingen, zowel plezier als verdriet.

Op zijn beurt ontwikkelt samata zich in drie hoofdfasen. De eerste, titiksha, vertaalt zich in het stoïcisme van iemand die vastberaden confronteert met een standvastige geest en verzet zich zowel tegen het lijden dat het bestaan ​​verwerpt, als tegen de genoegens die hem betoveren. Titiksha is daarom het stoïcisme dat niet wordt afgeleid of gesleept.

Eenmaal voltooid volgt deze fase udasinata, letterlijk 'erboven zitten', wat we onverschilligheid zouden noemen .

Wanneer iemand in udasinata is, is er geen behoefte aan een actieve weerstand zoals bij titiksha, het hele wezen heeft een stap achteruit gedaan en over het algemeen neemt het slechts een klein beetje de mentale, emotionele en fysieke contacten waar die hem nauwelijks raken.

Deze onverschilligheid kan voortkomen uit een sterke teleurstelling of uit een vorm van innerlijke afkeer die de neiging heeft los te komen van het externe leven; het kan ook voortkomen uit een morele en idealistische inspanning, of spontaan voortvloeien uit het begrip van het krachtenspel in de wereld.

Maar zelfs onverschilligheid kan geen definitieve realisatie zijn, en eenmaal geconsolideerd, kan je geboorten of innerlijke onderwerping doorgeven, gebaseerd op een intuïtieve perceptie dat alle contacten en situaties, positief of niet, innerlijke lessen zijn, voedingen voor de innerlijke vooruitgang, operaties ingesteld door een hogere wil, het goddelijke of het zelf, voor de verfijning van het lagere bewustzijn, om het klaar te maken voor een echte vereniging.

Door geboorten beginnen ze dualisme te overstijgen en de intrinsieke vreugde van groei te ervaren, zowel in wat we eerder hadden gedefinieerd als geluk en in wat we als ongeluk zagen.

Alles wordt providentieel en noodlottig, voor de ziel die zichzelf begint te bevrijden van een pijn waaraan ze niet langer weerstand hoeft te bieden .

Meer stappen in vrede

Er zijn verder hogere spirituele stappen waarin shanti, innerlijke vrede, kan evolueren. We citeren hier rasa, of de continue perceptie die het goddelijke zelf heeft, in het geheim van elk element en elke ervaring .

Het volgt pritih, een verborgen plezier achter alle energieën van het universum, zelfs in wat conventies als onplezierig omschrijven .

Zodra de dualiteiten volledig zijn overwonnen, komen we tevoorschijn in ananda, een constante oceaan van oneindige gelukzaligheid en niet onderhevig aan onrust .

Door extern te zijn, vertalen deze realisaties zich in twee aspecten, een passieve en een actieve.

De eerste, sukha, wordt opgevoed en immuun gemaakt voor de pijnen van het leven en voor elke vorm van depressie en obnubilatie in elk deel van het bestaan: het innerlijke licht handelt constant en we leven in de afwezigheid van obscuratie, ontmoediging, gebrek aan kracht.

Het positieve aspect is de hasya, een onveranderlijke vreugde en vreugde in elk moment van het bestaan: het ontwaken van het innerlijke kind dat zijn moeder overal herkent.

Lees ook Avondmeditatie, hoe oefen je het >>