Mesotherapie is een van de alternatieve geneeswijzen die intraveneermale, oppervlakkige en diepe intradermale en subcutane of hypodermische geneesmiddelen toedienen. Deze methode wordt al in 1793 beschreven en werd misschien in 400 na Christus door Hippocrates geïmplementeerd, maar de verspreiding ervan in de medisch-wetenschappelijke wereld vindt plaats dankzij Michel Pistor uit 1952. Mesotherapie is een injectietechniek, "een methode" - volgens dr. Michel Pistor, zijn maker - "brengt de therapie dichter bij de plaats van de pathologie". Eenvoudig in zijn conceptie, vereist het een adequaat leertijdstip om effectief te worden uitgevoerd.

Het voordeel van deze techniek bestaat uit het kunnen gebruiken van verminderde doses van het actieve bestanddeel, die diffunderen in de weefsels die ten grondslag liggen aan de inoculatie en die langer aanhouden dan de route van intramusculaire toediening, met voordelen zoals een langdurig effect in de tijd, een verminderde betrokkenheid van andere organen en het verminderen van het risico op bijwerkingen of bijwerkingen.

Hoewel de toepassingsgebieden van mesotherapie in andere landen van de wereld erg breed zijn, omvatten de belangrijkste klinische toepassingen van mesotherapie in Italië een beperkter aantal ziekten, waaronder:

• Pijn therapie
  • Rachialgia
  • Coxalgie
  • gonalgia
  • Rhizoartritis (artrose van het metacarpale trapeziumgewricht)
  • Artrose van de handen
  • Enkele pijnlijke voetproblemen
  • Tensieve spierhoofdpijn
  • cervicalgia
  • De zogenaamde "torticollis"
  • Periartitis scapulo humeral
  • Sommige fibromyalgische syndromen
  • Lombosciatalgie ( lage rugpijn van Angelsaksische auteurs)
  • zenuwpijn

• Sporttraumatologie
  • Contusieve verwondingen
  • Verstuiking verwondingen
  • Stressletsel
  • tendinopathies
  • Post-traumatische complicaties

• slagaderlijk
  • Syndroom van Raynaud
  • Sommige vormen van arteriopathieën vernietigen de onderste ledematen
  • Drukzweren

• Flebolinfopatie
  • Chronische veneuze en / of lymfatische insufficiëntie van de onderste ledematen
  • Post-trombotische syndromen
  • Flebolinfedemi
  • Phlebostatische zweren
  • Spataderen en hypodermiseczeem
  • Oppervlakkige flebitis en varicoflebitis

• dermatologie
  • Hypertrofische en keloïde littekens
  • Alopecia areata en seborrheic
  • acne

• Esthetische geneeskunde
  • Gelokaliseerde adipositas
  • Edematofibrosclerotic Cellulite or panniculopathy (PEFS)
  • Tissue toning en trophization
  • Anti-aging
  • rimpels

Voor sommige van de bovengenoemde aandoeningen heeft mesotherapie een adjuvante rol (bijvoorbeeld in gevallen van matige pijn, kan het helpen de behoefte aan systemische geneesmiddelen te verminderen). Voor sommige van de bovenstaande indicaties zijn er significante klinische gegevens om de effectiviteit van sommige behandelprotocollen te ondersteunen, voor anderen zijn de gegevens minder robuust. Dit zijn de redenen waarom de Italiaanse Mesotherapiesamenleving, actief sinds 1975, kritisch de uitvoeringscriteria van de techniek herziet om geactualiseerde aanbevelingen te doen over de verschillende toepassingsgebieden. Er dient te worden opgemerkt dat hetzelfde bedrijf aanbeveelt om deze therapie alleen uit te voeren na een correcte klinische classificatie van de patiënt en na het verkrijgen van de geïnformeerde toestemming voor de behandeling. Elke variant van het farmacologische concept van mesotherapie wordt niet erkend door de Italiaanse Mesotherapie Society. In Italië moet mesotherapie, net als acupunctuur, als een "medische handeling" worden beschouwd en daarom dient het uitsluitend door medisch personeel te worden toegediend.

In het algemeen zijn therapeutische sessies in de eerste paar weken midweek, waarna de frequentie lager kan zijn. Maar dit hangt af van het type ziekte dat wordt behandeld (pijnmedicijn, esthetische geneeskunde, enz.) En van de klinische respons die (objectief en subjectief) wordt vastgelegd tijdens de medische follow-up .

In 1987 erkende de Académie Française de Médicine mesotherapie als onderdeel van de traditionele geneeskunde en in veel landen van Europa, de VS en Zuid-Amerika is deze techniek veelvuldig toegepast. Echter, in veel Europese of Amerikaanse staten is mesotherapie voorgesteld om sommige vormen van vlekken en in het bijzonder gelokaliseerde adipositas te behandelen. Deze indicatie wordt afgewezen door de Italiaanse Mesotherapie-gemeenschap omdat het een voorbeeld is van een slechte toepassing van deze techniek. Allereerst omdat de introductie van medicijnen niet intradermaal is, maar intralesie, maar ook omdat de klinische resultaten tegenstrijdig zijn.

Een verdere toepassing van mesotherapie wordt weergegeven door intradermale vaccinatie. In feite worden sommige vaccins nu via de dermis geïnoculeerd en moet worden benadrukt dat de eerste intradermale toepassingen in de kliniek dateren uit de experimenten met de VaCCINI.