" Kortom, ik ben ervan overtuigd dat karma gewoon bestaat uit dingen die je achterop ziet omdat je ze niet op de juiste manier hebt gebruikt ", zei Mirra Alfassa op 5 november 1960.

Het concept van karma behoort, in zijn meest geavanceerde vorm, tot Oosterse tradities, maar we kunnen al prototypen van karmische wetten vinden in de oudste sjamanistische en mysterieculturen over de hele wereld.

De wet van vergelding, de wet van oorzaak en gevolg, het concept van een bewuste en intelligente kosmos die de balans weergeeft van gebeurtenissen, is op de een of andere manier aanwezig op alle breedtegraden.

Karma is een term van Sanskriet-Vedische oorsprong, en de belangrijkste betekenis ervan is dat van " actie ", karma yoga betekent in feite de yoga van werken, of het vertalen in actie van de toestand van allerhoogste bewustzijn.

Het is een concept dat de vorm aanneemt van een universele wet in een context die reïncarnatie of metempsychose impliceert: de ziel draagt, in de eenvoudigste tradities, van leven tot leven, de effecten van de handelingen die in vorige levens werden uitgevoerd, in een systeem van vergelding en rebalancing dat haar dwingt tot reincarnansi totdat alle effecten zijn uitgestorven.

Karma en wedergeboorte

Dit is slechts een opvatting van de karmische wet, alleen een interpretatief niveau dat karma ziet als een onvermijdelijke wet, opgelegd door een universum dat op de een of andere manier moreel is, gebaseerd op de concepten van goed en kwaad : goed doen en goed ontvangen, gekwetst en ontvang je de effecten die volgen.

Alle nasleep van acties uitgevoerd in vorige levens vereisen dat we herboren worden om het universum dat we onevenwichtig zijn opnieuw in balans te brengen, totdat de harmonie hersteld is, met de mogelijkheid om uit samsara te komen, of uit de cyclus van wedergeboorten en uit een dualistische realiteit waarin kwaad, dood en pijn zijn onvermijdelijk.

Karma en zelfkennis

Er zijn echter nog andere interpretaties van de wet van karma. Als de individuele ziel het goddelijke zelf is in een representatieve en immanente vorm, hoe kan de Allerhoogste zich dan onderwerpen aan een wet die door hem is geschapen?

Uitgaande van deze veronderstelling, namelijk dat de ziel een vonk van het goddelijke is, spreekt het vanzelf dat niet de ziel ten grondslag ligt aan de wet van karma, maar andere delen die haar uitdrukkingsinstrumenten vormen, of de verschillende subtiele lichamen die het bedekken. van leven tot leven.

Maar als de ziel het Goddelijke is, dan gaat het voorbij dualiteit, voorbij goed en kwaad, concepten die daaraan niet kunnen voldoen. Wat gebeurt er dan met de wet van karma?

Karma zou op dit moment niet langer een verschil in potentieel tussen goed en kwaad vertegenwoordigen, maar tussen zelfbewustzijn en de eigen innerlijke wet ( dharma ) en onbewustzijn.

Wanneer we handelen in totale samenhang en conformiteit met onze innerlijke wet, uniek en onherhaalbaar voor elk individu, zijn we in totale harmonie met het universum en daarom produceren we geen enkele onbalans die we gedwongen zullen worden om opnieuw in evenwicht te brengen .

Wanneer we handelen niet door het zelf, maar door het ego aangedreven, samengesteld uit talrijke karmische vezels en onderworpen aan de impulsen van de lagere natuur, zijn we niet synchroon met het universum, handelen we kakofonisch en volgen de effecten van dit schokken ons totdat we de geheim en we ontlenen de kracht niet om cacophony te transformeren in een eufonie.

Karma als een instrument van vrijheid

Maar omdat, om het met Lavoisier te zeggen: " Niets is gemaakt, niets is vernietigd, alles is getransformeerd ", zielen en uit de toon vallende elementen kunnen niet eenvoudig worden weggesneden of gereinigd in een of andere nul of eeuwige hel, ze worden in plaats daarvan aan hen gegeven oneindige mogelijkheden om zichzelf te ontdekken, op een manier die van tijd tot tijd steeds dieper gaat, en wat oorspronkelijk als een genadeloze en opgelegde wet werd beschouwd, wordt een instrument van progressieve zelfkennis en ten slotte de antichambre van vrijheid die tot de zielen behoort sluit je aan bij het goddelijke .