Witlof is een soort bittere salade die rijk is aan vitamine A, B en C, met een tonische en enigszins diuretische werking. Laten we het beter uitvinden.
Plantbeschrijving en variëteit
Het andijvie ( Cichorium endivia ), vaak verward met het witloof vanwege de enigszins bittere smaak maar gemakkelijk te onderscheiden door de meest haarloze bladeren, zijn salades die behoren tot de familie Composite .
Gekruid in de winter of blond met een vol hart, deze groente die typisch is voor de centraal-zuidelijke regio's, is een plant afkomstig uit het Middellandse-Zeebekken, die voornamelijk wordt geconsumeerd in salades maar ook wordt gekookt, gevuld met Romeinen, enz.
Andijvie is een tweejaarlijkse plant met voornamelijk herfstproductie met twee hoofdvariëteiten:
- De andijvie scarrol latifolium variëteit, met sappige en knapperige pulp, heeft de naam die afgeleid is van de Latijnse escarius, wat "eetbaar" betekent. Escarole andijvie is een salade die wordt verbouwd voor herfst-winterproducties. De rozetkop wordt gevormd door langwerpige bladeren met een lichtgroene of donkere kleur, met een gehele of getande rand en een duidelijke witte rib.
- Het gekruide andijvie, variëteit crispum, is een winterse salade met lichtgroene bladeren die geen hart vormen. Er zijn tal van variëteiten verdeeld in vroeg en laat. Onder de eerste zijn Riccia d'Italia, Riccia romanesca, Riccia cuor d'oro en Mantovana; onder de laatsten is er de Riccia in de winter, het rood van Moncalieri met witte kust of roze kust.
Eigenschappen en voordelen van andijvie
Deze groente wordt niet zozeer gewaardeerd voor de bijzondere voedingskwaliteiten, maar voor de tonische, licht diuretische eigenschappen (dankzij een hoog watergehalte hoger dan 90%) en laxeermiddelen.
Het andijvie is een zeer laag calorische en knapperige groente die in staat is om de aroma's van het voedsel waarmee het gekookt is te absorberen . Het heeft maar één zwak punt: een lichte bittere smaak, vooral aan de basis, wat voldoende is om te elimineren zodat het ook door kinderen wordt geaccepteerd.
Calorieën en voedingswaarden van andijvie
Met slechts 15 kcal per 100 g, is andijvie een groente die rijk is aan vitamine A, vitamine C, groep B-vitaminen (die ook een anti-hongergevoel hebben), vitamine K maar ook, onder de minerale zouten, kalium en calcium.
Het heeft een laag natriumgehalte en een goede hoeveelheid ijzer en vezels (vooral cellulose en hemicellulose, waardoor sommige variëteiten een stevige en knapperige textuur hebben).
Andijvie, bondgenoot van
De concentratie van vitamine C is een uitstekende bondgenoot van het immuunsysteem : als 100 kcal andijvie werd geconsumeerd (vergeleken met een dagelijkse energiebehoefte van ongeveer 2000 kcal), zou het ongeveer 100% van de behoefte aan vitamine C en vezels dekken.
Met name rijk aan vitamine K, werkt het als een anti-hemorragische factor bij de bloedstolling, waardoor het bloed normaal coaguleert. De rijkdom aan kalium en de armoede van magnesium en natrium geven het een diuretisch vermogen, terwijl de rijkdom aan voedingsvezels de darmtransit bevordert .
Het is een van de groenten met het hoogste gehalte aan foliumzuur, een vitamine die betrokken is bij reacties die verband houden met de synthese van nucleobasen van nucleïnezuren (DNA en RNA) en bij de differentiatie van rode bloedcellen en daarom nuttige vitamine, vooral tijdens de zwangerschap of bij hart- en vaatziekten. .
Nieuwsgierigheid over andijvie
- Het andijvie van Bergamo, in beperkte hoeveelheden gekweekt in het gebied rond de muren van de Bovenstad, onderscheidt zich van andere soorten op de markt door het specifieke proces van het bleken van de binnenste bladeren. Gezaaid van eind juli tot eind oktober, wordt het vastgebonden met een strop, een hoofd van een hoofd, zodat de binnenbladeren geen licht opnemen. Bij de eerste verkoudheid worden de zaailingen overgebracht naar de kelders waar ze in het donker worden aangelegd; de interne bladeren blijven rijpen, maar krijgen geen kleur.
- Met betrekking tot de bittere smaak van andijvie, beschouwden de Romeinen die het als intybus noemden, het als een medicinale plant vanwege zijn bittere smaak en volgens de traditionele Chinese geneeskunde "bitter voedt het element Vuur, toont de nieren en brengt de balans opnieuw in evenwicht" Functionaliteit van de milt: wennen aan het consumeren van bitter voedsel, daarom, dempt het verlangen naar zoetheid, zuivert ons en houdt ons substantieel in vorm ".
Hoe idivia te gebruiken in de keuken
Het andijvie is extreem veelzijdig in de keuken. Je kunt bijvoorbeeld rauw smaken, maar in dit geval moet je ervoor zorgen dat het organische salades zijn omdat de bladeren de delen van de plant zijn die meer pesticiden opnemen. Organische andijvie is herkenbaar aan hun uiterlijk: minder dik en vaak een beetje groener.
Het is ook uitstekend gesauteerd met een beetje water (vaak is het water dat van nature op de bladeren achterblijft nadat het is gewassen voldoende): de bladeren worden zachter en verliezen gedeeltelijk hun bittere smaak. Voeg aan het einde van het koken een beetje extra vierge olijfolie toe vanaf de eerste koude persing van de sojasaus (als je wilt) en een strooi zwarte peper of verse of gepoederde chili.
Het Belgische andijvie is uitstekend op de grill, maar moet verrijkt worden met smaak: aan het einde van de kooktijd maken een scheutje extra vierge olijfolie en een snufje gehakte peterselie het nog lekkerder.
In alle andijvie gerechten is het advies om gehakte verse kruiden toe te voegen (salie, tijm, rozemarijn, etc.); voeg bijvoorbeeld 3 g majoraan toe aan 200 g salade om de antioxidantcapaciteit van deze groente met 200% te verhogen.
