Bewerkt door Marianna Gualazzi

Dit is wat Dr. Paolo Giordo, een expert, naast andere specialisaties, in holistische geneeskunde en natuurlijke voeding

Dat van het mediterrane dieet als een correct en evenwichtig "typisch dieet" is een refrein dat van vele kanten te horen is, maar misschien moeten we een paar onderscheidingen maken. Bestaat er een modern, slecht uitgebalanceerd mediterraan dieet, en een oud, beter voor de gezondheid, dat we moeten herstellen?

De herontdekking van het mediterrane dieet betekent dat een dieet op basis van granen, groenten en peulvruchten niet langer een vereiste is om model te staan ​​voor de correctheid van de voeding.

Al millennia lang heeft de mens gevoed met complete granen, verpletterd met molenstenen en pas sinds het einde van de negentiende eeuw zijn de stalen cilinderfabrieken verschenen en is het raffinageproces begonnen, wat ook de functionaliteit van ons spijsverteringsstelsel heeft veranderd. biologisch ongeschikt voor geraffineerde granen: voedingsvezels hebben altijd een gegarandeerde bescherming tegen gastro-intestinale aandoeningen, waaronder tumoren.

Zelfs in het begin van de twintigste eeuw werd het voedsel van boeren uit het zuiden gekenmerkt door zwart brood, groenten, zwarte olijven, kikkererwtenfriculanten, pasta met geraspte kaas (niet elke dag); het vlees was gereserveerd voor grote festivals.

In een duidelijk arme keuken combineren de typische gerechten van de populaire traditie altijd een volkoren granen met een rijker voedsel van eiwitten zoals peulvruchten, ansjovis of kaas, om de beroemde gerechten uit de mediterrane traditie, zoals pasta en bonen, pasta's te noemen en kikkererwten, rijst met linzen, voorbeelden van gebalanceerde voedingskracht. De "anti-nutritionele" kracht van peulvruchten, bijvoorbeeld, heeft de assimilatie van vetten en zetmelen beperkt, en in meer moderne tijden kunnen zwaarlijvige en diabetische dieren er alleen maar van profiteren.

Het boeren- en mediterraan dieet, daarom in zijn traditionele variëteit gebaseerd op de wijdverspreide consumptie van groenten, fruit, peulvruchten en volle granen, vergezeld door continue lichaamsbeweging en een belangrijke caloriebeperking, vertegenwoordigt een uitgebalanceerd voedingsmodel met echt therapeutische activiteit en preventief .

In de moderne westerse wereld is het oude mediterrane dieet helaas vervormd en vervangen door een overschot aan verfijnde granen, vetten en suikers die beetje bij beetje de integriteit van ons spijsverteringsstelsel en ons immuunsysteem hebben ondermijnd.

De verfijning van de eerste granen, en hun structurele modificatie door continue hybridisatie en vervolgens bestraling, hebben een gluten geproduceerd die niet geschikt is voor ons biologische organisme dat intoleranties en groeiende immuunproblemen heeft veroorzaakt.

Deze steeds ernstiger en wijdverspreide problemen met betrekking tot de tolerantie van gluten hebben geleid tot uitsluitingsdiëten om de steeds wijdverspreide gastro-intestinale en immuunstoornissen in de populatie aan te pakken.

Tegenwoordig hebben veel voedseltrends de neiging graangewasvrije regimes aan te bieden (ik denk bijvoorbeeld aan het beroemde paleodieet). Anderen, zoals macrobiotica, beweren dat granen de basis van ons dieet moeten zijn. Wat denk je?

Een dieet dat zich de afgelopen jaren heeft verspreid, is het zogenaamde "paleodieet", dat is het dieet van onze jagers-verzamelaarsvoorouders die granen, peulvruchten en zuivelproducten elimineren om ruimte te maken voor vlees, vis, groenten en fruit in overvloed . Parallel hiermee is ook de veganistische stijl die elk dierlijk product elimineert consequent aanwezig.

Mijn gedachte in dit verband is dat er geen dieet is dat voor iedereen geldig is en altijd in overeenstemming is met de variabiliteit die ons lichaam altijd is tegengekomen, afhankelijk van de vele individuele, metabole, klimatologische en religieuze verschillen.

Elk van de voedingsregimes die cultureel gedateerd zijn, zoals het mediterrane dieet, de Kousmine-methode, de Gerson-methode, de paleodieta, veganisme, zijn op zich valide en leiden allemaal tot belangrijke therapeutische en preventieve resultaten als ze zijn aangepast aan de fysieke kenmerken, metabolische, culturele of religieuze achtergrond van de persoon.

Het is ook waar dat de meesten van ons slechts één graansoort (tarwe) consumeren: hoe belangrijk is variëteit zelfs bij het gebruik van granen? Kun je ons wat praktisch advies geven?

Er zijn zeker problemen in verband met de moderne structuur van gluten (en ook van caseïne) die bij genetisch gepredisponeerde patiënten aanleiding kunnen geven tot verschillende vormen van ziekte of auto-immuniteit.

Bovendien is het eigenaardige kenmerk van ons biologische lichaam het assimileren van geheel, onvervuild voedsel met een grote variëteit aan voedingswaarde, afgewisseld met korte periodes van vasten (met uitzondering van kinderen en verzwakte mensen) die, naast het eigen aan onze biologische structuur, onze lichaam om te ontgiften en te reactiveren.

Uiteindelijk zou de keuze van granen, naast het geheel, ook het tekort aan gluten (rijst, maïs, boekweit, gierst, quinoa, amarant) moeten begunstigen of hun beperkte aanwezigheid (oude granen, kamut, spelt).

Genomen uit het tijdschrift Scienza e Conoscenza n. 52