Wanneer we ziek worden, is een van de eerste dingen die we onszelf afvragen "Waarom?"
De zoektocht naar de betekenis van de ziekte en de oorzaken ervan is een van de essentiële componenten van het zorgpad dat elke persoon besluit te ondernemen en maakt het tegelijkertijd mogelijk om het herstel beter het hoofd te bieden.
In sommige gevallen zijn strikt biologische verklaringen die betekenis geven aan de ziekte als een uiting van pathogenen (bacteriën, virussen) beperkend en voldoen ze niet aan het gevoel van behoefte van de patiënt. Om deze reden verschuiven verschillende soorten geschriften - van wetenschappelijke studies tot informatieve teksten en blogs - de focus van biologische oorzaken naar de gelijktijdig lichamelijk, psychische en sociale oorzaken van de ziekte .
We zien in welke zin ziekten kunnen worden aangepakt als verzoeken gecodificeerd in lichaamstaal.
Ziekte als een brug tussen lichaam en geest
Een van de manieren om te interpreteren en te denken over ziekte, is dat van de psychosomatiek. Volgens deze tak van de geneeskunde is ziekte een organische manifestatie - of een boodschap uitgedrukt in lichaamstaal - geproduceerd door emoties en andere niet-somatische componenten van de persoon.
Deze zienswijze wordt ondersteund door het discours dat wordt voortgebracht door verschillende gebieden van wetenschappelijk onderzoek. Recente studies uitgevoerd in Neurophysiology, Psychoanalysis en Psycho-NeuroEndocrine Immunology - de discipline die de relaties tussen het zenuwstelsel, het immuunsysteem en het endocriene systeem bestudeert - tonen aan dat de fysieke componenten van het lichaam (organen en systemen) en mentale activiteit en gedrag interageren tussen hen in en beïnvloeden elkaar zo veel dat ze niet kunnen praten over een scheiding tussen hen.
Volgens de psychosomatische zienswijze is de ziekte daarom een taal die het zelf aanneemt om iets met de persoon zelf te communiceren en dat het goed is om in overweging te nemen. In het boek "Thinking with the body" van Jader Tolja en Francesca Speciani wordt het voorbeeld van hoofdpijn beschreven: is het mogelijk dat hij iets met ons over onze levensstijl communiceert en ons verzoekt onze gewoonten te veranderen?
Wanneer we een aspirine nemen, lopen we dan niet het risico alle informatie die de ziekte ons biedt te onderdrukken?
Narratieve geneeskunde plaatst de patiënt in het middelpunt van de zorg: hier is hoe
Ziekte als een symbool van de psyche
Een volgende stap in de richting van een geleidelijke verzoening en fusie tussen geest en lichaam is die van geleerden die, omdat hun theorieën tegenstrijdig zijn aan die theorieën die formeel worden erkend door het institutionele medische systeem, worden gedefinieerd als esoterisch.
Onder deze beweert Rüdiger Dahlke, een Duitse arts en psychotherapeut, dat lichaamstaal ' de meest gesproken taal ter wereld ' is en dat ziekte een symbool is waardoor het lichaam zich zowel fysiek als psychisch manifesteert in de innerlijke toestand van de mens. individu (bijvoorbeeld, kan de uitdrukking zijn van innerlijke conflicten ). Om een diepe en blijvende genezing te bereiken, is daarom de symbolische interpretatie van de ziekte noodzakelijk om die verzoeken van het zelf te begrijpen waarvan men zich nog niet volledig bewust is.
Onder de vele boeken van Dahlke herinneren we ons "Ziekte taal van de ziel. Betekenis en interpretatie van ziekten "(1996) en" Ziekte als een symbool. Woordenboek van ziekten. Symptomen, betekenis, interpretatie "(2005).
Ziekte als een verzoek om sociale gelijkheid
Een andere visie is die van de medische antropologie, waarin verschillende geleerden de ziekte beschouwen als een sociale realiteit die in staat is om de ongelijkheden en machtsverhoudingen tot uitdrukking te brengen waarin individuen worden ingevoegd.
Zoals verschillende onderzoeken hebben aangetoond, kan de ziekte feitelijk de individuele sfeer overstijgen en de eisen van het subject in de sociale en politieke dimensie uitdrukken.
Een onderzoek dat in de jaren 80 door Barbara Smith in de kolenmijnen in Virginia (Verenigde Staten) werd uitgevoerd, had aangetoond dat de ziekte die "silicose" werd genoemd, niet iedereen willekeurig aantastte, maar slechts enkele onderwerpen, die samenvielen met de sociaal zwakkere sectoren : de werkers werden ziek, terwijl de eigenaren van de bedrijven waarvoor ze werkten gezond bleven (het essay dat deze zaak analyseert is getiteld "Black Lung, The Social Production of Disease").
De ziekte is volgens dit perspectief niet alleen de uitdrukking van bepaalde biologische of psychologische aandoeningen, integendeel het kan worden begrepen en bestudeerd als een uiting van sociale ongelijkheden en, tegelijkertijd, als een verzoek, uitgedrukt via het zieke lichaam , van gelijkheid van rechten, toegang tot hulpbronnen en gezondheid .
