Kinderen zijn beweging. Op de kleuterschool ontdekt het kind door de beweging de wereld en maakt de beweging zijn eigen, het kind ontdekt een schat, zijn wereld.
Eerst naar de basisschool en dan gaan het kind en het kind door de beweging in een relatie met anderen: de beweging is daarom niet langer slechts een ontdekking van de wereld, het wordt een relatie, het krijgt een sociale betekenis. Het spel, samen in dezelfde ruimtes om te spelen, om soortgelijke acties te doen, transformeert de activiteiten van kinderen van "naast anderen" -activiteiten naar "tegen-anderen" -activiteiten. Ik denk dat het heel belangrijk is om te benadrukken dat de activiteiten van kinderen vaak 'tegen elkaar zijn', niet altijd samenwerkingsactiviteiten. Wanneer de activiteiten "met de ander" zijn, werkt alles blijkbaar, is het kind adequaat, sociaal; wanneer de activiteiten "tegen de ander" zijn, wordt het kind problematisch: hij is niet sociaal, hij is introvert, hij is opgewonden, hyperactief, hij kan niet spelen en bij anderen zijn. Hoeveel kinderen ondervinden een vergelijkbare beoordeling door volwassenen, ouders en opvoeders.
In het 'spel van het leven' van een kind is regie de verantwoordelijkheid van volwassenen, ouders en opvoeders, allemaal zonder onderscheid, allemaal met hun rollen: het moment van samen lesgeven, plannen, realiseren en evalueren. Het gebeurt echter vaak dat het kind en het kind alleen gelaten worden op het moment van lesgeven, plannen en realiseren en zich alleen bij de volwassene bevinden op het moment van evaluatie, soms negatief, met alle lichamelijke, emotionele en conceptuele ervaringen die ervan afleiden. Het is daarom van essentieel belang om het kind zijn / haar rol van ontdekkingsreiziger, acteur en herdefiniëring van de verantwoordelijkheden van de volwassene te geven: de ouder, of de opvoeder, kiest de leerstijl, staat niet voor het kind dat " probeer "te spelen, te handelen in de wereld. Het is belangrijk om kwaliteitsmomenten voor kinderen aan te bieden, ontworpen door een verantwoordelijke volwassene en niet om hen vele momenten van experimenteren te bieden, waarbij kinderen alleen aan zichzelf worden overgelaten en verwarring, woede en angst creëren. Misschien is het nu tijd voor de volwassene, ouder en opvoeder om 'te gaan denken' in het spel van het leven en bewust met kinderen te gaan spelen. Jongens en meisjes veranderen met de tijd. Veranderen volwassenen met hen?
