Tegenwoordig zijn de aanbiedingen van cursussen die gericht zijn op het ontwikkelen van een vermogen tot zelfverdediging zeer frequent.
Er rijst een vraag: zijn deze cursussen in staat om dit doel te bereiken? En mogelijk in welke mate? Hoe de functionaliteit van de voorgestelde cursus evalueren?
Het belang van het aanpassen van de cursus op basis van individuele kenmerken
Het ontwikkelen van een echte krijgshouding, met behulp van speciaal ontworpen technieken, vergt zeker veel tijd en moeite, maar hoeveel? Het antwoord is in de eerste plaats gerelateerd aan een reeks initiële referentieparameters zoals de individuele vaardigheden van de beoefenaar (leeftijd, fysieke, paranormale vermogens, etc.) en de identificatie van het niveau dat als acceptabel wordt beschouwd.
Deze eerste overweging toont aan dat, aangezien de individuele variabelen meervoudig zijn, een juiste benadering zo subjectief mogelijk moet zijn. Met andere woorden, de t ecnico-atletisch-psychologische snit moet op een speciale manier worden bestudeerd voor de individuele beoefenaar .
Het is net als kleding, het ideaal is om een kleermaker te hebben die weet hoe hij zijn eigen kleding aan iedereen moet naaien; moet de jurk zijn die bij de persoon past! Op dezelfde manier zal de technische benadering zich moeten aanpassen aan de behandelaar, rekening houdend met de intrinsieke kenmerken ervan.
Deze eerste conclusie leidt tot de bevestiging dat een goede leraar daarom rekening moet houden met het individu en, als hij in staat is, zijn kennis aanpassen om van tijd tot tijd "de juiste jurk" te creëren. Het voorstel van stereotiepe cursussen en lessen, volgens de schrijver, leidt tot bescheiden resultaten.
Een ander gevolg van wat hierboven is gezegd, is dat er momenten van individuele lessen zullen zijn, afgewisseld met groepslessen, waarbij de krijgskunstenaar in staat zal zijn om de verworven vaardigheden te testen in vergelijking met andere adepten.
Een laatste overweging over het onderwerp van technisch relativisme: de uitspraken waarvoor deze krijgskunst beter / effectiever is dan de andere zijn aanmatigend - of het resultaat van onwetendheid. Het is, in feite, duidelijk dat de "juiste" krijgskunst voor iedereen anders is, net als de kleding van de kleermaker, voor mij zou karate meer functioneel kunnen zijn, maar voor een ander zou het een vrije strijd kunnen zijn.
Wat van groot belang is, is om de eigen krijgskunst te identificeren en deze zo goed mogelijk te gebruiken onder begeleiding, indien mogelijk, van goed opgeleide leraren.
Vechtsporten: welke te kiezen?
Woon een zelfverdedigingscursus bij: welk doel?
Het tweede aspect dat nuttig is om de noodzakelijke verbintenis te bepalen, is dat van de exacte identificatie van het doel . Het is namelijk duidelijk dat als het doel is om de mogelijkheid van reactie in een situatie van potentieel fysiek gevaar tot een minimum te verhogen, 20 uur les voldoende kan zijn, wat vooral gericht zal zijn op het stimuleren van een niveau van aandacht en een houding gedrag gebaseerd op zelfvertrouwen in een gevaarlijke situatie (veiligheidsafstand, vermogen om conflicten te vermijden, de mogelijke gevaren van de agressor te beoordelen, enz.).
Een ander antwoord is als het doel is om een krijgskracht te ontwikkelen om voortdurend te worden getest door vergelijking - gratis vechten - met andere adepten. Dit doel zal onvermijdelijk leiden tot een zeer lange en mooie weg, sommige oneindig; het zal in feite alleen eindigen als de krijger, na uiteindelijk geslaagd te zijn in het winnen van zichzelf, zichzelf niet langer hoeft te confronteren.
Hoe een zelfverdedigingscursus te kiezen
Om te proberen de derde beginvraag te beantwoorden - hoe een cursus te evalueren - staat hieronder een korte lijst met vier fundamentele waarden die elke martial learning-studie zal moeten ontwikkelen en ontwikkelen.
Atletische voorbereiding en fysieke conditionering : het is duidelijk dat het vermogen om adequaat te reageren op de meest uiteenlopende en vaak onvoorspelbare vormen van agressie niet kan worden gescheiden van een adequate voorbereiding van ons lichaam. We moeten er feitelijk rekening mee houden dat elke actie van ons profiteert van ons fysieke zelf, en het is duidelijk dat als het klaar en getraind is, de resultaten optimaal zullen zijn. Bovendien zal het besef van een adequate lichamelijke toestand van invloed zijn op onze emoties die ons veiligheid bieden. Parallel aan de puur atletische voorbereiding zal de beoefenaar zijn geest moeten aanpassen aan de gewaarwordingen die door de fysicus kunnen worden verzonden wanneer hij zich in situaties van bijzondere moeilijkheid bevindt. Dus het vermogen om samen te leven, soms met pijn en vermoeidheid, moet zoveel mogelijk worden getraind.
Ontwikkeling van coördinatievaardigheden : van fundamenteel belang, want onze reactie om effectief te zijn, is het bezit van adequate lichaamscontrole. In feite is elke mogelijke agressie een unieke en onherhaalbare gebeurtenis op zich. De situatie, zoals gereconstrueerd in de trainingsfase, zal nooit precies hetzelfde zijn als de echte. Om deze reden is een hoge mate van coördinatie vereist om ons in staat te stellen onze technische kennis aan te passen aan de situatie in kwestie, een aanpassing die in fracties van een seconde moet worden uitgevoerd
Ontwikkeling van de eigen emotionele controle : het vermogen om de controle te houden over de eigen emoties is een essentiële voorwaarde voor het mogelijk maken van het gebruik van het verdedigingspotentieel dat door de training van andere factoren is verworven. Het is duidelijk dat als paniek, een agressieve drive, onzekerheid of zelfs een overmaat aan beveiliging de overhand zouden krijgen, de mogelijkheid om verkeerde en inadequate acties te ondernemen zeer hoog zal zijn. Door de regelmatige beoefening van krijgskunsten is het mogelijk om onze zelfbeheervaardigheden, evenals ons zelfrespect, dagelijks te verbeteren.
Studie van vechttechniek : het vermogen om te reageren op een moeilijke situatie kan niet worden losgekoppeld van het leren van een martiale techniekbagage, hoe breder het zal zijn hoe meer het de getrainde beoefenaar in staat zal stellen om uit een reeks mogelijke reacties de meest effectieve te kiezen op het specifieke tijdstip.
Ik besluit door te benadrukken hoe het vierpunt alleen realistisch functioneel is als de andere vaardigheden zijn geëvolueerd, herinnerend dat de techniek slechts een instrument is, bovendien gestereotypeerd naar de ideale situatie (altijd verschillend van de echte), en dat voor een effectief gebruik van hetzelfde we moeten met het vermogen om het aan te passen aan de huidige context, is deze capaciteit nauw verbonden met de ontwikkeling van de eerste drie hierboven genoemde mogelijkheden.
