Geel, helder, we horen het gutsende geluid elke dag. Drie elementen voldoende om de substantie te bepalen die algemeen als plas wordt bekend. Aan deze factoren kunnen we nog een toevoegen, goed vertegenwoordigd door een adjectief: kostbaar. Heb je er al aan gedacht om als een wondermiddel te plassen? Als het antwoord nee is, is het tijd om meer te leren over de oorsprong, principes en voordelen van urinetherapie.

De oorsprong en principes van urinetherapie

De oorsprong van urinetherapie is traceerbaar in het hart van die traditie die bekend staat als tantra. Het lijkt erop dat urine, met de naam van amaroli, werd genoemd in oude beschrijvende teksten van hindoeïstische riten . Deze praktijken waren gebaseerd op het feit dat urine, afkomstig van de organen die bij seks betrokken zijn, als oraal ingenomen kan werken als een "katalysator" -factor van seksuele energie.

Er zijn veel historische verwijzingen naar het therapeutisch gebruik van urine, ook in Griekse en Romeinse bronnen . Galen en Hippocrates in het oude Griekenland, de schrijver Pliny (in zijn natuurlijke geschiedenis aanbevolen het gebruik van urine voor bijtwonden en huidziekten) en de Romeinse Diodorus Sicule (verwijzend naar het gebruik van urine dat sommige bevolkingsgroepen ancient deed voor mondhygiëne ...). Het lijkt dan dat voor de Tibetaanse monniken het drinken van urine een ononderbroken traditie is.

Bij urinetherapie wordt urine gebruikt om bepaalde ziekten te voorkomen of te behandelen, volgens de meest verschillende methoden, afhankelijk van het type therapie dat moet worden toegepast. Volgens degenen die in deze methode geloven, zou het in feite mogelijk zijn om opnieuw te integreren in de lichaamssubstanties die, wanneer ze werden weggegooid, buitensporig waren. Bedenk dat bij urinetherapie urine zowel uitwendig als inwendig wordt gebruikt voor therapeutisch of cosmetisch gebruik .

Urine, echt goddelijk?

Urine wordt "Fruit of Life", "Holy Water", "Celestial Nectar" genoemd en tegenwoordig geloven velen dat het product van hematologische filtratie die door de nieren wordt uitgevoerd, een zeer curatieve fysiologische kwintessens is. Er moet echter worden gezegd dat er geen echt wetenschappelijk bewijs bestaat met betrekking tot de conventionele geneeskunde dat de effectiviteit van urinetherapie kan bevestigen en er zijn ook mensen die deze latentie als een manoeuvre door farmaceutische bedrijven rechtvaardigen om te voorkomen dat het feitelijke potentieel van een "medicijn" wordt onthuld. dat zou onmiddellijk beschikbaar zijn. bovendien vrij.

Meningen zijn tegenstrijdig en, zoals bij veel natuurlijke therapieën, is urinetherapie vaak beperkt tot de verzameling ongegronde behandelingssystemen en de positieve effecten zijn gedegradeerd tot de status van pure psychologische suggesties . Veel organismen, zoals de CICAP ( Italiaans Comité voor de Beheersing van Claims op het Paranormale ) ondersteunen een positie waarvoor urinetherapie niets dan een absurditeit is. Wat zeker is, is dat urine een geldig object van onderzoek blijft voor diagnostische doeleinden, gericht op het vaststellen of het organisme gezond is of niet. Vervolgens kan op basis van de analyse worden besloten of de urinetherapie al dan niet moet worden toegepast, omdat in ieder geval voordat wordt besloten om urine te gebruiken, moet worden vastgesteld dat degene die oraal wordt ingenomen een plasje is. gezond, vrij van bacteriën door blaas, nierproblemen of gegevens van geslachtsziekten.

Voordat u uw gedachten plaatst tussen die van de sceptici of die van urinegewijden, raden wij u aan hier commentaar op te geven. Het zal niet gemakkelijk zijn, omdat er vaak gevallen zijn die worden omschreven als anekdotisch in plaats van niet als serieuze wetenschappelijke documentatie, vooral online. Ondertussen kunt u beginnen met het verkennen van een basisbibliografie over urinetherapie.