De myofasciale meridianen zijn bedoeld als lijnen van tractie binnen in het lichaam, gedefinieerd door Mayers als structuren waarin de spanning wordt verdeeld, gecreëerd en verplaatst, echte banden die niet alleen te maken hebben met het inbrengen van de spier, maar ook ze betrekken ook het zenuwstelsel en het bindweefsel. Laten we het beter uitvinden.
De visie van het lichaam volgens de myofasciale meridianen
Probeer te denken dat elke spier niet is opgelost. Probeer je voor te stellen dat je aan de ene kant een lap trekt en aan de andere kant, alsof er een principe is van totale functionele invloed. Als ik een tafelkleed omhoog gooi, om te zeggen, zal er zowel linksonder als rechts iets gebeuren. Elke variatie heeft invloed.
Op een heel triviale manier uitgelegd, kan dit principe ons ertoe brengen om minimaal de logica van de myofasciale meridianen te betreden . Ons lichaam wordt bewoond door functionele verbindingen en onze spieren moeten worden beschouwd als tandwielen van een enkele eenheid.
Verbindingen bestaan op het spier-, neurologische en vasculaire niveau . Hoe dit in de praktijk uit te leggen? Laten we een eenvoudige beweging maken, zoals het zou kunnen zijn om het hoofd te draaien. De Splenius-spier zorgt ervoor, dezelfde die ons in staat stelt om de nek te strekken, uit te breiden. Toch moet deze spier, vanuit het oogpunt van de myofasciale meridianen, worden opgevat als een deel van de myofasciale ketens, in detail de spiraalvormige en laterale.
Kort samengevat, deze visie stelt ons in staat om te begrijpen dat onze structuur echt holistisch, echt continu is, echt geïntegreerd en dat die houding moet gaan naar een ordelijke en harmonieuze integratie, een echte kosmos waar alles functioneel is.
Wat zijn myofasciale meridianen
De term myofasciale continuïteit beschrijft die reeks aaneengesloten structuren die in het structurele netwerk zijn uitgelijnd . Een reeks verbonden eigenschappen gemaakt van pezen en spieren. Maar omdat we over mijn band praten .
"Mio" staat voor spierweefsel, in zijn gestreepte aard, terwijl "fascia" het bijbehorende netwerk van weefsel identificeert. Het aanraken, manipuleren of werken aan zenuwweefsel betekent ook het verplaatsen van vasculaire, epitheliale.
In de menselijke structuur worden 12 myofasciale continuïteiten gevonden. Het lichaam kennen om er het beste gebruik van te maken, betekent vertrouwd zijn met deze "sporen" die de diepte van het lichaam doorkruisen, zoals het echte rangeren van treinen.
Naast de achterste oppervlakkige lijn sluit de frontale, de laterale, de spiraalvormige, samen met de lijnen van de arm, aan op de functionele, tot de diepe frontale lijn. Het resultaat is de zogenaamde myofasciale meridianen die niet erg verschillen van de myofasciale meridianen die je in de structuren ziet om de gewichten en de maatregelen die langs een sculptuur van de klassieke Grieks-Romeinse exemplaren worden verdeeld, intern af te bakenen.
Wat zijn spiergordels en hoe kunnen ze worden ingeschakeld
Lichaamsbeweging en myofasciale meridianen
Een bewegingsdeskundige die deze anatomische en functionele visie heeft, wordt een directe 'lezer' van houding en structurele analyse. Een visie van de beweging volgens de myofasciale meridianen maakt het mogelijk om te werken volgens het helixpad dat rond het lichaam wordt geplaatst .
Met spiraallijn bedoelen we een echte band die via het bovenste deel van de achterkant aan beide zijden van de schedel aansluit op de tegenoverliggende schouder. Het gaat dan verder rond de ribben, kruist de navel, tot aan de ipsilaterale heup. Het loopt door het dijbeen en het scheenbeen, gaat onder de voet door en reist dan langs het achtergebied, en komt heel dicht bij waar het begon op het niveau van de schedel.
Dit betekent dat de uitvoering van alle torsie- en verlengingsbewegingen volgens dit schema kan worden gelezen. Als we denken aan een uitreksel dat zich uitstrekt als dat van de halve maan (hangend met de romp aan de ene kant in een rechtopstaande positie met de armen omhoog, hier is de hele dwarslijnlijn verspreidt).
Als we denken aan Trikonasana van yoga, gaat de zogenaamde "driehoek" hier om de diepe frontale lijn uit te rekken op het niveau van het been waarnaar we buigen, de laterale lijn en de spiraallijn. Veel yogaposities geven een formidabele stretch op het niveau van vele lijnen. Zelfs in veel uitrekkende posities van de zuiver taoïstische meridianen, wordt voordeel in deze zin verkregen.
Zelfs bij vele kicks met vechtsporten is er een meervoudige verlenging van de lijnen en hetzelfde geldt voor vallen die nogal wat wendingen vereisen.
