Artemisia is een plant met een kalmerend en slijmoplossend effect en nuttig tegen hoest en menstruatiepijn. Ontdek alle voordelen en hoe het te gebruiken.
Artemisia ( Artemisia vulgaris ) is een meerjarige plant van de Asteraceae-familie, die wordt gebruikt voor de behandeling van hoest vanwege de antiseptische en slijmoplossend eigenschappen . Laten we het beter uitvinden.
Artemisia eigenschappen
De wortels van de plant hebben een kalmerende werking en kunnen het zenuwstelsel ontspannen. Daarom zijn ze geïndiceerd bij overbelasting en algemene vermoeidheid.
De bloeiende toppen van de Artemisia bevatten essentiële oliën (linaiolo, cineolo, beta tujon, alfa- en beta-pineen, borneol, neroli, myrceen), sesquiterpene lactonen (vulgarine) en flavonoïden, die de plant een antispasmodische werking geven (vermindert spierspasmen in het geval van menstruatiepijn en dysmenorroe) en emmenagogue actie (reguleert de menstruatie bij amenorroe en onregelmatige menstruatiecyclus)
De aanwezigheid van etherische oliën in het fytocomplex en het maken van het een effectief antiseptisch en slijmoplossend middel in het geval van hoest, wordt ook gebruikt tegen darmparasieten, terwijl het voor de eupeptische werking wordt gebruikt bij moeilijke spijsvertering, vooral bij het formuleren van natuurlijke likeuren.
Wijze van gebruik
INTERN GEBRUIK
INFUSIE: 1 eetlepel bloeiende toppen van artemisia, 1 kopje water
Giet de artemisia in het kokende water en zet het vuur uit. Dek af en laat gedurende 10 minuten trekken. Filter de infusie en drink 2 kopjes per dag
- Moedertinctuur bijvoet : 30 druppels driemaal daags ongeveer tien dagen vóór de menstruatiecyclus; in andere gevallen daalt de variabele dosis 30-50 2-3 keer per dag tussen de maaltijden.
Contra-indicaties van artemisia
De artemisia kan enkele bijwerkingen hebben en is gecontra-indiceerd bij zwangerschap en borstvoeding; bij hoge doses kan het giftig zijn en het zenuwstelsel beschadigen. Bij sommige mensen kan contact met de huid dermatitis veroorzaken.
Beschrijving van de plant
Vaste plant struikachtige plant, zonder stemmingen, met een vage geur van "vermuth". Het heeft een rechtopstaande roodachtige, gestreepte, zeer hoge stengel van 50 tot 150 cm. De wortel is houtachtig, kort en schuin.
De bladeren zijn afwisselend, lancetvormig, ingesneden tanden, groen en haarloos boven, wittig en tomentose onder. De onderste met 2-4 lacinias getand per zijde, semi-omvattend, met lamina 4-6 mm breed in het apicale gedeelte, gereduceerd tot de rachis alleen in het basale gedeelte, de bovenste bladeren gereduceerd en lineair.
De bloemen zijn buisachtig gelig-roodachtig, verzameld in eivormige subsexyl hoofden in een brede groene piramidale pluim, met een tomentose of dicht wollige envelop en een glandulaire corolla. De vruchten zijn langwerpige kale achenes, puntig, glad en zonder pappus.
Absint ( Artemisia absinthium) gebruikt voor aandoeningen van het spijsverteringsstelsel is ook bekend en wordt gebruikt in fytotherapie.
De habitat van de artemisia
De plant is afkomstig uit de gematigde streken van Europa, Azië en Noord-Afrika en is ook genaturaliseerd in Noord-Amerika. Het groeit van de vlakte naar de regio Piemonte, langs rivieren en aan de randen van velden.
Historische aantekeningen
De naam Artemisia is afgeleid van Artemis de godin, in de religie van het oude Griekenland, van jagen, wild, bossen, boogschieten en maagdelijkheid. Andere denominaties zijn wilde alsem, amarella en canapaccio vanwege de ijdele gelijkenis met hennep.
Volgens Plinius de Oudere, de naam van het geslacht Artemisia is afgeleid van Artemis de godin, in de religie van het oude Griekenland, van de jacht en de maan die de leiding had over de delen, omdat het werd beschouwd als een plant die nuttig is voor vrouwenaandoeningen .
Andere tradities ontlenen de naam Artemisia aan het Griekse woord artemes. wat " gezond", " goede gezondheid " betekent. De specifieke term vulgaris geeft aan dat het een veel voorkomende soort is.
De momenteel geaccepteerde wetenschappelijke binomiale, Artemisia vulgaris, werd voorgesteld door Carl von Linné (1707 - 1778), de Zweedse bioloog en schrijver, beschouwd als de vader van de moderne wetenschappelijke classificatie van levende organismen, in de publicatie " Species Plantarum ".
De bijvoet wordt gebruikt in de traditionele Chinese en Japanse geneeskunde, voor de bereiding van moxa (van de Japanse moe kusa, wat " brandend gras" betekent ), een geneesmiddel dat wordt verkregen door de plant in een vijzel te persen om een wollig mengsel te verkrijgen, waarmee ze bereiden ballen of kegels voor die, eenmaal geplaatst op specifieke punten van de huid (overeenkomend met de acupunctuurpunten), worden gemaakt om te verbranden.
Ook bekend als " scacce diavoli " gras, werd het geplukt tijdens de zomerzonnewende en verschillende gebruiken en populaire tradities kennen ook anti-epileptische eigenschappen toe aan de plant.
Andere Artemisia-artikelen:
> Moxibustion: moxa en artemisia
> Artemisia in de gecombineerde therapie tegen malaria
> Artemisia annua, de eigenschappen van de plant gedefinieerd als magie
> Artemisia: heeft het echt antikanker eigenschappen?
> De effecten van absint
Ik in samenwerking met Erboristeria del Pigneto
