Tijdens de fasen van de NonRem- slaap verandert elke persoon verschillende keren van positie om verschillende redenen: om de benen te ontspannen, om vochtig te ademen, om spanning in de rug los te laten, maar ook om zich aan zijn persoonlijkheid aan te passen . We komen meer te weten over slaaphoudingen en wat ze betekenen.

Slaap en beweging

Slapen op een comfortabel bed, goed geïsoleerd, dat het lichaam ondersteunt en het in zijn natuurlijke krommingen begeleidt, is de "must" om goed te rusten.

Het is niet de reclamespot van een matrasbedrijf of althans niet alleen, maar het is ook de gewenste voorwaarde om tijd te besteden aan rust, weinig of zo veel.

Tijdens de slaap beweegt het menselijk lichaam, keert en keert zich om en vindt de beste positie die compatibel is met het moment dat het ervaart.

Er zijn zeer dynamische onderwerpen, die voortdurend in beweging zijn, behalve in de REM-fasen waarin de musculatuur bijna verlamd is, en anderen die de vellen zelfs niet vervormen, schijnbaar, maar in werkelijkheid kleine bewegingen maken van ten minste twintig keer, reagerend op de behoeften houdings- of droomsituaties in de NREM-fase.

Voorbij de droombewuste slaap, is het menselijk lichaam vaak onderworpen aan coping- activiteit (termijn ontleend aan klinische psychologie) of een posturale compensatie, die het lichaam aanpast aan onevenwichtige omstandigheden, om te zoeken naar de beste houding en om de gevolgen van foutieve posities te verzachten.

Slaap laat zien dat deze correctie ook onbewust optreedt: in toegepaste kinesiologie lijkt het erop dat het lichaam zichzelf kent, nooit liegt en zichzelf corrigeert.

Lees meer over hoe kinesiologie onevenwichtigheden in het lichaam corrigeert

Conventionele slaapposities

Zes hoofdposities tijdens de slaap zijn geïdentificeerd:

• Foetale positie - het onderwerp is opgerold aan de ene kant, de benen zijn gebogen en de knieën neigen naar de borst. Dit is over het algemeen de meest voorkomende positie in de sluimerfase. Het is degene die het lichaam in staat stelt om lichaamswarmte te bevatten tijdens het wachten om verder op te warmen met de brekende warmte van de dekens. In deze positie strekken de rugspieren zich uit, in het bijzonder de lumbale en sacrale, waardoor ze worden verwijderd uit het verpletteren van de zwaartekracht in een rechtopstaande positie. De benen zijn gebogen en de adductoren zijn eindelijk in rust, de rug-tensoren zijn uitgerekt en dragen bij aan het rekken van de rug . De effecten die deze houding met zich meebrengt, zijn van grote fysieke ontspanning en ademhaling, waardoor de slaap sneller tot stand komt.

• Stampositie - Het onderwerp ligt op zijn zij, benen en armen zijn uitgerekt. Het is een aandoening die de natuurlijke cypho-lordotische krommingen van de rug behoudt en die absoluut een goede cervicale ondersteuning van het kussen nodig heeft. Meestal is het een overgangspositie, omdat het op de lange termijn ongemakken toont, gegeven door het gewicht van de spieren aan de ene kant boven de andere van het lichaam, door de sluiting van het bekken en door de benen op elkaar geklemd.

• Semi - foetushouding - het is een compromispositie tussen de foetus- en de romppositie. Het onderwerp ligt op zijn zij, de rug is iets naar voren gebogen, waardoor de cervicale en lumbale lordose zacht worden, de armen gebogen en de benen langwerpig zijn zoals in de romppositie. In deze toestand trekken de rugspieren niet samen, waardoor de ruggengraat profiteert, de schouders ontspannen en de beenspieren loszitten. Het is toch een comfortabele houding voor een langdurige slaap, aan de andere kant verwisseld door dezelfde.

• Rugligging - ook bekend als de positie van de soldaat, en het onderwerp ligt op zijn rug, zijn armen liggen aan zijn zijkanten en zijn benen zijn langwerpig en enigszins uit elkaar. In deze toestand oefent de zwaartekracht zijn gewicht uit op de gehele wervelkolom en duwt het op de matras en maakt de krommingen vlakker. Het is altijd wenselijk om een ​​matras te hebben die compenseert voor kyfotische stoten en lordotische ruimtes, om niet te ontwaken met vervelende rugpijn. Deze houding is van groot nut voor de buikspieren en de inwendige organen, omdat het een positie is van grote openheid, van loslaten van contracturen, van zelfmassage met ademhaling en helaas van luidruchtig snurken voor degenen die lijden aan dit probleem, ten nadele van de bedfellows.
• Gevoelige positie - klassieke positie op de buik, met gevouwen dwarsarmen, of rond het kussen en laterale draaiing van het hoofd . Het is een positie die vooral door de jongere generaties wordt verondersteld en zich steeds minder manifesteert bij het ouder worden vanwege het fysiologische verlies van spierelasticiteit. In deze toestand worden de buikspieren en -organen verwarmd. Vooral de musculatuur en de dorsale rachis profiteren hiervan, omdat het de kyfotische curve contrasteert, die overdag vaak wordt geaccentueerd, vooral bij degenen die zitactiviteiten uitvoeren. Ook worden de benen lichter omdat het een ongewone houding is die de achterste spanningen wegneemt door zowel het spierstelsel als de veneuze circulatie. Aan de andere kant is de buikligging echter geen wondermiddel voor de cervicale en lumbale fascia. Beiden zijn in feite onderworpen aan een accentuering van de lordose, met de verzwarende omstandigheid van torsie naar de nek die op de lange duur pijn van het deel veroorzaakt. De ademhaling wordt ook gecomprimeerd en voor sommige die gevaar lopen, kan deze positie slaapapneu veroorzaken.
• Sterpositie - het onderwerp ligt op de rug, met de armen over het hoofd op het kussen gevouwen en de benen gestrekt en gespreid. Ook is dit een positie van grote opening, de ribbenkast is maximaal uitgezet dankzij de aldus geplaatste armen. De schouders worden goed geopend en de schouderbladen worden gesloten om de natuurlijke dorsale kyfose tegen te gaan. De algemene kenmerken zijn hetzelfde als in de klassieke rugligging, met meer ontspanning van de benen en het bekken. De armen op de lange duur kunnen daarentegen verkouden worden in de ledematen en krampen, vanwege de positie die tegengesteld is aan de bloedcirculatie.

Bedposities, adviseert Feng Shui

Slaap kan worden geholpen, niet alleen door de posities van het lichaam, maar ook met de posities van het bed die zijn toegewezen aan de omhelzing van Morpheus. Dit wordt ondersteund door Feng Shui, een oude taoïstische geomantische traditie die in de jaren vijftig ook werd ondersteund door het geobiologische onderzoek van de gebroeders Hartmann.

Volgens de aanwijzingen van Feng Shui moet de positie van het bed de oriëntatie van het hoofdeinde naar het noorden of naar het noordoosten, absoluut nooit naar het zuiden, voorzien.

Tegenover het bed mogen geen reflecterende oppervlakken zoals spiegels of verspreide openingen zoals deuren en ramen worden geplaatst. Op deze manier zou slaap beter worden beschermd, zelfs een verhoging van de Rem-fase bevorderen, wat fundamenteel is voor hersenregeneratie.

Grotere nauwkeurigheid bij het identificeren van de juiste posities van het bed wordt gegeven door het gebruik van Hartmann-kaarten, die in staat zijn de zogenaamde knooppunten te lokaliseren, of stralingspunten die aandoeningen kunnen genereren die geopathieën worden genoemd.

Volgens deze theorie zou er een netwerk zijn (2 meter per 2, 5 meter tempo) dat de hele planeet bedekt en radiaal verlaat. Crossroads worden Hartmann's Nodes of kankerpunten genoemd en langdurig parkeren op deze kan ernstige problemen veroorzaken.