Gerapporteerd in grote letters, de definitie van "degrowth" verschijnt op de gelijknamige website die eraan is gewijd, " degrowth sf Reflective turn for relationeel, persoonlijk en collectief onderzoek naar een levenskwaliteit los van de obsessie voor groei en de race voor productie, bezit en consumptie van goederen ". Maar laten we meer over het onderwerp te weten komen.
"Degrowth" wat het betekent
"Degrowth" is ook al lang synoniem met een reeks bewegingen, gemeenschappen, manieren van denken over het leven op politiek, economisch en sociaal vlak die de gecontroleerde, selectieve en vrijwillige vermindering van de economische productie en consumptie bevorderen, met het doel om relaties van ecologisch evenwicht tussen mens en natuur, evenals gelijkheid tussen mensen onderling.
Onder de theoretici van mogelijke en wenselijke verandering en degenen die ervan overtuigd zijn dat gelukkige degrowth slechts een utopie is, laten we proberen duidelijk te zien en te begrijpen hoe het op onze eigen kleine manier kan worden geïmplementeerd.
Bepaalde dat het onderwerp uitgebreid uit een eenvoudige webpagina komt en dat discussies tussen deskundigen in de sector beter aan tafel zouden kunnen worden geplaatst.
Degrowth en zijn pioniers
Econoom Serge Latouche is een van de belangrijkste voorstanders van degrowth, een van de eersten die hardop schreeuwt tegen frases als " we produceren en consumeren te veel! We moeten stoppen! ". Ja, omdat het belangrijkste punt dat zij de theoretici van deze beweging willen benadrukken, die begon aan het begin van het tweede millennium, is de behoefte aan een ommekeer, een draai, of liever een achteruitversnelling, vergeleken met sommige gedragspatronen en bepaalde gewoonten.
Degrowth is synoniem met eerlijke, rechtvaardige en noodzakelijke consumptie, traagheid en eenvoud van leven, van het ondersteunen van natuurlijke ritmes en hun harmonieuze kruising met die van de mens, in het perspectief van sociale rechtvaardigheid en zelfbestuur van de territoria, anders gestemd, volgens dezelfde auteurs, tot zelfvernietiging.
Niet alleen Latouoche: degenen die voor degrowth zijn, kunnen ook de gedachte volgen van Tim Jackson, econoom en hoogleraar duurzame ontwikkeling aan de Universiteit van Surrey, Engeland; ze kunnen de woorden van Berlinguer en Pasolini kennen (bijvoorbeeld in "Scritti corsari"); lees "De gezelligheid" van de Oostenrijkse filosoof Ivan Illich; André Gorz en, terug in de tijd, denkers als Rilke, Thoreau, Rousseau en als laatste, maar niet als minste, Castoriadis, wiens gedachte kan worden verdiept door Latouche's tekst te lezen: "Cornelius Castoriadis, radicale autonomie". Dit zijn er maar een paar.
Omdat het een haalbare realiteit is
Degenen die geloven dat degrowth een haalbare, gelukkige en haalbare realiteit is, heeft al een reeks gedragingen geïmplementeerd, die worden genoemd:
- biologische landbouw, synergische landbouw, permacultuur;
- solidariteitsinkoopgroepen (GAS), ecologische gemeenschappen, ecovillages, cohousing, car sharing, sharing economy;
- energiebesparing, kritisch verbruik, recycling, ruilhandel
en nog veel andere namen.
Het is niet moeilijk om te begrijpen, rondkijken, dat er mensen zijn, vaak jonger, die bepaalde positieve en duurzame gedragingen "naturaliseren"; terwijl het de oude generaties zijn, degenen die gewend zijn aan een groter consumentisme, die over het algemeen meer terughoudend zijn om te veranderen, minder "sociaal" en minder bereid om te delen.
De daaropvolgende reflectie, voorbij de gedragskeuzes van elk, betreft echter het feit dat bepaalde manieren van handelen en duurzame oriëntaties van het leven nog steeds binnen de huidige marktlogica vallen . Daarom zou er in plaats van een afname kunnen worden gesproken van " parallelle en duurzame groei " binnen een markt met bepaalde regels. Anders maakt het deel uit van "andere werkelijkheden", gemeenschappen en groepen mensen die besloten hebben zich te vervreemden van de huidige marktlogica ( Auroville in India is een geweldig voorbeeld).
We moeten ons daarom afvragen: is echte verandering een radicaal revolutionair keerpunt of kunnen we stap voor stap doorgaan, zelfs binnen de gegeven marktlogica, en geleidelijk de mechanismen verminderen die niet van binnenuit werken?
Hier is het interview van Marco Aime met Serge Latouche, die veel twijfels oplost. Voor hetzelfde doel geeft Latouche bovendien de serie "Precursors of degrowth" (Jaca Book).
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in het interview met Cinzia Picchioni, auteur van het boek "Advies tegen aankopen"
Omdat het een onhaalbare utopie is
Tegengestelde standpunten op het web lezen, er zijn mensen die Latouche's voorstel beschouwen als "een voorstel voor een verontrustende conceptuele armoede, zozeer zelfs om te vragen hoe hij zo'n idee kreeg om zoveel volgers aan te trekken" (geciteerd door Il Foglio), en c 'het zijn zij die twijfelen en zich afvragen of toeval' degrowth 'niet een van de vele ' amoebe-woorden 'is (geciteerd door Il Corriere) die de huidige vocabulaires vullen.
Graad als een term en definitie bevalt niet veel, de inhoud is goed, maar de container botst. Degenen die niet geloven in "terug naar de velden en in de landbouw leven" lijken in plaats daarvan te geloven, zich aan de zijde van Voltaire, dat vooruitgang heeft geleid tot het ontdekken en leren van veel nieuwe dingen, nuttig voor de samenleving. Kortom, niet alles moet worden weggegooid. Dat de meest geschikte term misschien 'duurzame groei' zou zijn, niet afnemen.
Dat heeft met name Italië zo hard gewerkt aan modernisering en gelijke tred met andere landen, bijvoorbeeld Noord-Europa, waar bepaalde modellen werken en door alle burgers worden verwelkomd. Misschien is het eerlijker om aan effectieve sociale groei te werken, en je af te vragen waarom bijvoorbeeld autodelen in Milaan werkt, terwijl het op andere plaatsen of steden op het schiereiland nog steeds een verre utopie is.
De degrowth is daarom voor velen een onmogelijke utopie van een Roussioniaanse stijl, juist omdat we nu niet kunnen stoppen met de versnellingen van een bepaalde economie en vooral omdat niet de hele samenleving (IJslanders terzijde!) Daar klaar voor is.
Hoe te voelen als pleitbezorgers van gezonde vooruitgang
Het feit blijft dat het in het dagelijkse leven van het dagelijks leven niet altijd gemakkelijk is om de hoofdrolspelers te worden van een duurzame groei, degrowth of gezonde vooruitgang.
Vaak worden degenen die het proberen, ervan beschuldigd een ecologist-fanaat te zijn (de ecologie is dus ook een bedrijf!) Of om het product op nul kilometer te hebben; vaak leiden de ritmes van het leven de man ertoe om te stoppen, terug te keren van zijn werk, naar de supermarkt langs de weg en daar het pakje salade te kopen, in plaats van op zaterdag naar de biologische markt te gaan of op bepaalde tijden bij de boer te tanken.
Of dezelfde werkomstandigheden verplichten je om de auto te gebruiken om te bewegen, in plaats van het gebruik van lokale voertuigen aan te moedigen of het gebruik van internet toe te passen om thuis te werken. Er is nog zoveel dat sporen tegen de beste wensen van iedereen. Maar er is ook zoveel dat kan worden gedaan. Ongetwijfeld, bewapen jezelf met geduld, probeer je eigen tempo te vertragen, minder maar beter te consumeren, minder invloed op het territorium dan je kunt. Praat dan, draai de stem, communiceer, informeer: koop het wasmiddel, niet het plastic dat het bevat!
