Fruitarians zijn over het algemeen die mensen die een dieet volgen dat alleen op fruit is gebaseerd . Over het algemeen zeggen is een must, want zelfs in het fruitarisme, frugivorisme of fruitarisme zijn er verschillende oriëntaties.
Er zijn in feite sommige fruitariërs die alleen de vruchten eten die rijpen en op de grond vallen; sommige fruitaren eten ook noten en zaden, terwijl anderen het ongepast achten, omdat er toekomstige planten in zitten, en daarom niet het natuurlijke evenwicht willen ruïneren; sommige fruitaren eten alleen rauw fruit, terwijl anderen het ook koken; anderen bevatten nog steeds peulvruchten, honing, gedroogd fruit, chocolade en olijfolie in hun dieet. In ieder geval is dat van het fruitarisme het meest radicale en absoluut het meest respectvolle voorbeeld van alle levensvormen, de evolutie van vegetarische praktijken, de veganistische keuken en de oriëntatie van rauw voedsel .
Waar komt deze voedingsoriëntatie vandaan?
De vruchtbare oriëntatie verschijnt al aan het einde van de 19e eeuw, we zijn in Duitsland. Professor Arnold Ehret, bekend van het fruitvrij dieet zonder mucus, was een van de eerste pioniers van het fruitarendieet.
Het feit dat hij zelf leed aan een ziekte die door de artsen van die tijd ongeneeslijk werd verklaard, leidde hem met kracht en koppigheid om oplossingen te zoeken en alternatieve behandelingsmethoden te bestuderen. Hiervoor ging hij naar Berlijn en later naar Palestina, waar hij in contact kwam met een nieuwe en vitale leer, die hem leidde tot een begrip van de geneeskunde die vrij was van de erfenis van de tijd. Terugkerend naar Europa werd hij voorgoed genezen en besloot, gezien de verworven competentie, om een kliniek in Zwitserland te openen.
Arnold Ehret was dierlijk en veganistisch. Onder zijn tijdgenoten herinnert hij zich ook Herbert Shelton, een pacifist, een vegetariër, een voorstander van het rauwe dieet en het therapeutische vasten, hij was een van de grondleggers van de naturopathische stroming, hygiënisme of natuurlijke hygiëne.
Maar Ehret en Shelton waren niet de enigen die zo dicht bij het fruitarendieet kwamen; hij was niet de enige: Mahatma Gandhi was de laatste jaren van zijn leven fruitarian, net als Steve Jobs in de jaren 1970, en zelfs eerder Leonardo da Vinci. Zelfs in de religieuze traditie zijn er veel voorbeelden verbonden met het fruitarendieet: we gaan van de appel van Adam en Eva naar St. Franciscus, naar het vasten van Jezus en de Boeddha, naar respect voor de hindoe-levens. In Italië spreidde de naturist en gezonde ethiek van het frugivorisme zich uit dankzij Giorgio Fabretti, Armando D'Elia en René Andreani. Er zijn specifieke associaties die te maken hebben met fruitarische voeding, bijvoorbeeld Fruttalia, AVA en Fruit.
Ontdek waar internationale fruitfestivals worden gehouden
Wat betekent het om fruitarian te zijn?
Fruitarianisme is een veeleisend dieet dat in de loop van de tijd gevolgd moet worden: je kunt van de ene op de andere dag geen fruitier worden, maar een cursus van ten minste twee jaar is vereist. Wie een fruitarbeider is, eet op een eenvoudige en essentiële manier, en vermijdt allereerst verwerkt voedsel of gefermenteerde dranken, zoals thee; ook worden peulvruchten en zaden, indien gegeten, meestal geplet en gemengd in een beetje water, ook om ten volle te profiteren van hun eigenschappen, zoals in het geval van lijnzaad.
De eerste voedingsmiddelen die primitieve mannen aten, waren fruit, groenten en wortels: vegetariërs, veganisten, rauwe voeding en fruitaressen vertrekken van dit principe om hun voeding in balans te houden. Ongetwijfeld is er een positieve correlatie tussen een hoge consumptie van groenten en fruit en een lagere incidentie van tumoren en ziekten van verschillende typen, dit rechtvaardigt niet het prijzen van een bepaald type dieet. Rauw voedsel dat notoir rijk is aan vitale elementen zoals enzymen, vitaminen, aminozuren, zouten en sporenelementen; ze zijn ook rijk aan vezel- en meervoudig onverzadigde vetzuren, die een goede darmwerking garanderen.
We mogen echter niet vergeten dat het fruitarendieet een nauwkeurige kennis van zichzelf en van het lichaam vereist: om gevaarlijke voedingstekorten te vermijden, is het eerst noodzakelijk om jezelf correct te informeren en stap voor stap verder te gaan, altijd wetende hoe te luisteren en oprecht te observeren wat ons lichaam van zegt hij.
Hier is een fruitariana-ervaring van het Sagredo-blog, als je in plaats daarvan het boek wilt lezen dat de twintigjarige ervaring van een fruitarendist weergeeft, raden we Fruttarismo aan, de weg naar de hemel, de auteur is Anne Osborne, een Engelse vrouw die naar Australië verhuisde en het dieet ontdekte fruitares op 24-jarige leeftijd en volgens deze stijl heeft ze haar twee kinderen opgevoed.
