Natuurlijke zoetstoffen, naast het verbeteren van de smaak van sommige voedingsmiddelen, zijn een zeer belangrijke voedselbron, vooral voor het ontbijt en wanneer energie gemakkelijk beschikbaar is.

De belangrijkste natuurlijke zoetstoffen zijn:

> de fructose, die aanwezig is in fruit en ook in honing;

> de lucosio g, aanwezig in het zoete fruit en in de nectar van de bloemen;

> de l attosio, die wordt aangetroffen in melk;

> de mele, dat is de nectar van bloemen uitgewerkt door de huisbij ;

> gewone suiker, dwz sucrose.

De meest populaire natuurlijke zoetstoffen

Honing is de oudste van de natuurlijke zoetstoffen die de mens gebruikt en wordt door bijen geproduceerd door de uitwerking van bloemnectar. In vergelijking met sucrose ontwikkelt het een iets lagere hoeveelheid calorieën en heeft het een lagere zoetkracht.

Bevat sucrose, fructose en glucose, de enige vorm van suiker die volledig door het lichaam wordt geassimileerd. Het is zeer voedzaam en wordt daarom aanbevolen voor kinderen, tieners en revalidatie, maar wordt niet aanbevolen voor diabetici en obesitas .

Saccharose, of gewone suiker, is afgeleid van talrijke planten, voornamelijk van suikerbieten en suikerriet; het is ontdaan van alle onzuiverheden, maar ook van andere voedingsstoffen. De energiewaarde komt overeen met 392 Kcal per 100 g .

De andere natuurlijke zoetstoffen hebben een aantal voordelen ten opzichte van sucrose, omdat ze een grotere zoetkracht hebben en daarom in kleinere hoeveelheden kunnen worden gebruikt. Bovendien worden ze niet volledig geassimileerd door het lichaam .

Melasse is een dikke en viskeuze vloeistof met een donkerbruine kleur en vertegenwoordigt het residu van de verwerking van suikerbieten en suikerriet . De calorische waarde ervan, per 100 g product, is ongeveer 150 warmte lager dan die van gewone suiker.

Zelfs melasse is niet geschikt voor diabetici en zwaarlijvigen, maar het is aan te raden om kinderen en jongeren broodverspilling te laten eten als alternatief voor jam of honing.

Lactose, dat niet in de vrije natuur in de natuur beschikbaar is, is melksuiker en is aanwezig in babyproducten en dieetvoeding. Het heeft dezelfde calorieën als sucrose, maar het is minder zoet en vereist het gebruik van het hormoon insuline om te worden geassimileerd.

Fructose is de suiker gevonden in fruit en honing. De zoetkracht is iets hoger dan die van gewone suiker en ontwikkelt bijna dezelfde calorieën. Het wordt gebruikt in de zoetwarenindustrie en bij de bereiding van ijs.

De op de markt gevonden fructose verschijnt als een zeer fijn wit poeder ; in kleine hoeveelheden heeft het geen insuline nodig om te worden opgenomen, daarom kan het ook door diabetici worden ingenomen. Bij hoge doses kan dit leiden tot een toename van de bloedsuikerspiegel, triglyceriden (vetten in het bloed) en het niveau van urinezuur in het bloed.

Mannitol wordt aangetroffen in veel groenten, waaronder as en sommige soorten paddestoelen. Mannitol wordt langzaam en gedeeltelijk uit de darm geabsorbeerd via een passief diffusiesysteem en kan bij overmatig gebruik dysenterie veroorzaken . Het wordt gebruikt om het oppervlak van kauwgom en als verdikkingsmiddel in poedervormig voedsel te behandelen.

Sorbitol wordt gevonden in sommige soorten fruit (lijsterbes, appels, peren en kersen). Zuivert minder dan suiker en heeft dezelfde calorieën. In de darm verandert sorbitol in fructose, daarom kan het in beperkte hoeveelheden worden gebruikt door diabetici ; bovendien wordt het slechts gedeeltelijk door het organisme geabsorbeerd en daarom kan het de glycemie niet gevaarlijk verhogen.

Bij hoge doses kan het laxerende effecten hebben. Het wordt veel gebruikt in de zoetwarenindustrie en vanwege het lage gewicht kan het cariogeen zijn bij de bereiding van snoep en kauwgom.

Xylitol wordt aangetroffen in pruimen, aardbeien, bloemkool en andijvie. Het maakt minder zoet dan sucrose, maar heeft dezelfde calorieën. Het wordt gebruikt als een additief in kauwgom, snoep en farmaceutische producten, zoals tandpasta's en siropen.

Maltose wordt gewonnen uit gerstmout. Het is niet in vrije vorm beschikbaar in de natuur, maar wordt gevormd door de afbraak van complexe suikers zoals koolhydraten, die in het algemeen gerst en granen vormen.

Wanneer de benaming zonder suiker waarin de Italiaanse wetgeving voorziet, op de verpakking wordt gelezen, is niet elke soort zoetstof uitgesloten, maar alleen gewone suiker, sucrose, terwijl andere zoetstoffen zoals sacharine, fructose, sorbitol, enz. Zijn toegestaan. mannitol en xylitol, in hoeveelheden van minder dan 50%.

Het is daarom altijd raadzaam om de commerciële en voedingsetiketten te lezen om het effectieve calorische en suikergehalte van de producten te realiseren.

Lees ook Zoetstoffen in vergelijking, welke heb je het liefst? >>