In bloementherapie wordt Elm gebruikt voor diegenen die zich onderdrukt voelen door te veel verantwoordelijkheden en denken dat ze hun taak niet kunnen voltooien . Deze mensen trekken zich nooit terug wanneer er een noodgeval is, ze laten zich niet bang maken door vermoeidheid, maar raken uiteindelijk teveel van zichzelf te vragen. In een overmatige dagelijkse inspanning wordt de persoon die Elm nodig heeft uiteindelijk overweldigd door verplichtingen en pas dan beseft hij dat hij een last of taken heeft aangenomen die zijn kracht overstijgt.

Hij wordt dan aangevallen door de angst om niet op peil te zijn en door een kortstondige depressieve toestand, vanwege het feit dat hij niet het ritme van zijn lichaam heeft gevolgd en niet naar zijn behoeften heeft geluisterd. Hij hield zo lang hij kon stand totdat hij het opgaf. Als een resultaat doorloopt het individu een moment van vermoeidheid, uitputting, voelt zich ondergedompeld, verpletterd door verantwoordelijkheden, terwijl de angst om niet vooruit te kunnen gaan hem geleidelijk aanvallen.

De persoonlijkheid van Elm : Ulmus procera

Edward Bach, de vader van de bloementherapie, gebruikte de Theory of Signatures om de planten te identificeren die met veranderde gemoedstoestanden geassocieerd moesten worden, tot dan toe om de te behandelen organen te verbinden met de planten die in staat zijn om die organen te helen, door de vorm van plant of zijn functies. Bach ging verder. Hij relateerde de persoonlijkheid van de plant en zijn gedrag in de natuur met de karakters van mannen en hun manier van gedrag, aan de basis van de verandering van emotionele toestanden, waarop zijn bloesemremedies handelen.

De wetenschappelijke naam van de Engelse iep ( Ulmus) reproduceert exact de oude Latijnse naam van deze plant waaraan de meest suggestieve symbologieën werden toegeschreven: het werd vaak ' steun van de plant die de drank des levens' geeft, dat wil zeggen de wijnstok. Behorend tot de Ulmaceae-familie is het een grote boom, afkomstig uit Europa, Azië en Noord-Amerika, afhankelijk van de verschillende soorten. In ons land zijn er voornamelijk landelijke en bergachtige soorten.

De olm kan tot 30 meter hoog worden en de kroon, die in een ovale of conische vorm verschijnt, reikt tot 10 meter breed. De schors is grijs en heeft een glad oppervlak met betrekking tot jonge exemplaren. In de loop van de tijd neigt de schaduw ervan donkerbruin te zijn en de schors belicht verschillende relevante scheuren. De bladeren zijn meestal ovaal, getand, ruw, gekruist met veel en elegante ribben, van een levendige groene kleur; sommige soorten hebben roodachtige, gele of witte spikkels of grijsachtige reflecties. De bloemen zijn onbeduidend. De vruchten genaamd "samare" zijn verpakt in lichte, zijdezachte wraps, vergelijkbaar met een hartvormige waaier, goudkleurig van kleur. De takken zijn kwetsbaar en de kracht ervan is alleen zichtbaar . De mussen steunen er niet lang op, want met hun gewicht vallen de takken van de olm scherp, beangstigen ze en stijgen dan weer op. Wat gebeurt er zelfs na een regenbui, wanneer de bladeren zwaar blijven met water. In feite, zelfs als het blijkbaar de indruk wekt van een erg sterke boom te zijn, heeft het geen overbelasting.

De plant wordt daarom gepresenteerd met een imposante structuur en een zekere elegantie, en wordt gebruikt als een geïsoleerd exemplaar en vergezeld door andere bomen. Het haar, groot en elegant, is een van de onderscheidende kenmerken van zijn schoonheid. Ondanks zijn majesteit is hij echter zeer gevoelig voor vervuiling en zure regen en onthult zo een soort intrinsieke delicatesse . Het vertoont een opmerkelijke veerkracht, zelfs als het sterk gesnoeid is. Vanwege de "grafiosi" heeft de olm zeer ernstige problemen gehad met de voortzetting van de soort. Deze ziekte heeft in feite verschillende exemplaren in verschillende regio's van Europa en Amerika uitgeroeid. Zelfs de Engelse olm, een zeer belangrijke en wijdverspreide figuur in het kader van het landschap van Groot-Brittannië, is bijna uitgeroeid door dit dodelijke kwaad.

De persoonlijkheid van Elm in de mens

Onder Bach-bloemen wordt Elm gebruikt om diegenen te behandelen die zich verpletterd voelen door het gewicht van verantwoordelijkheden, neerslachtig door het gevoel van ontoereikendheid en lijden aan vermoeidheid als gevolg van een lading buitensporige verplichtingen . Het kenmerkende is om de drempel van uithoudingsvermogen van vermoeidheid te verhogen, waardoor een snelle toename van energie, een langer werkvermogen en een grotere concentratie wordt bereikt .

Deze mensen staan ​​altijd klaar om het onmogelijke tegemoet te treden. Ze nemen vele verantwoordelijkheden op zich, en zetten hun energie in voor anderen. Ze voelen zich onmisbaar en willen altijd op hun maximale potentieel zijn, omdat ze zichzelf waarderen voor wat ze doen en niet voor wat ze zijn. Elm vermindert angst, helpt om verloren energie terug te winnen en leert om meer vergevingsgezind met zichzelf te zijn, zijn grenzen te accepteren . Het brengt zelfvertrouwen terug en de wens om rendement te halen. Men voelt aan zijn taak en draagt ​​het naar het einde met mate en evenwicht . In momenten van depressie en zelfverachting werkt deze Bachbloem als een verzachtende en stimulerende balsem.