De mens heeft van nature de neiging om stevige emotionele banden te structureren.
Volgens psycholoog John Bowlby, die gehechtheidstheorie ontwikkelde, een mijlpaal in de geschiedenis van de psychologie, zijn mensen biologisch gepredisponeerd voor het ontwikkelen van intieme relaties uit de vroege kindertijd: de pasgeborene vestigt in feite een preferentiële relatie met de figuur van zorg, volgt haar, wordt getroost door haar nabijheid, zoekt haar in momenten van stress.
Voor het kind betekent 'gehecht zijn' aan de moeder proberen te proberen 'dicht genoeg bij haar ' te blijven, haar gebruiken als een veilige basis van waaruit ze weg kan gaan om de omgeving met vertrouwen te verkennen en zich te kunnen wenden wanneer ze een obstakel tegenkomt.
De bereidheid van de moeder om een veilige basis te bieden , wordt beïnvloed door haar vermogen om het verlangen naar gehechtheid van het kind te erkennen en te respecteren en haar verlangen om het milieu te verkennen en zich te verhouden tot andere kinderen en volwassenen.
De speciale relatie die ontstaat tussen moeder en kind, biedt het kind dat gevoel van veiligheid dat komt van de aanwezigheid van een volwassene die voor hem zorgt, die in staat is om zijn behoeften waar te nemen en te begrijpen en om adequate antwoorden te bieden.
En het is precies het gevoel van welzijn dat voortkomt uit herhaalde ervaringen van positieve interactie met de moeder, van waaruit het kind aandacht en zorg krijgt, wat creëert wat Bowlby een veilige basis definieert .
Bijlage stijlen
Elk kind stelt een specifieke bijlagerelatie vast op basis van de beschikbaarheid van de moeder: als de moeder een veilige basis vormt voor het kind, dan zal het bevestigingsmodel dat zal worden vastgesteld veilig zijn, als dit niet gebeurt, zal een model van onveilige bijlage worden gecreëerd.
Op deze manier kunnen verschillende bevestigingsmodellen worden gecreëerd die, op basis van gestructureerde studies en observaties, zijn onderverdeeld in vier categorieën:
· Veilige bijlage
· Onveilige / vermijdende bijlage
· Onveilige / ambivalente bijlage
· Ongeorganiseerde / gedesoriënteerde bijlage
Omdat het gemakkelijk te begrijpen is, is van de vier categorieën alleen het eerste, dat van veilige hechting, functioneel voor een optimale ontwikkeling van het kind.
Dit model is gestructureerd wanneer het kind in het eerste levensjaar veiligheid heeft ervaren, omdat de moeder heeft laten zien dat ze responsief is, adequaat ingrijpt wanneer het kind het nodig heeft. Hierdoor kan het kind groeien en de wereld optimaal onder ogen zien.
Als het kind daarentegen verspilling ervaart, met betrekking tot zijn behoeften en verzoeken om hulp, moet hij op de een of andere manier zorgen dat zijn eigen problemen worden opgelost, zonder afhankelijk te zijn van externe steun. Het kind eindigt dus met het "deactiveren" van het bevestigingssysteem, waardoor het verkenningssysteem hyperactief wordt.
Dit creëert wat onveilig-vermijdende hechting wordt genoemd : het kind heeft niet vaak contact met de moeder, concentreert zich op de omgeving en onderzoekt het zelfstandig, zonder contact op te nemen met de moeder in geval van ongemak.
Integendeel, het kind met een onzekere ambivalente band kan de omgeving niet rustig verkennen en kan de moeder zelfs niet als een veilige basis gebruiken. Het presenteert ambivalente gedragingen: het zoekt contact met de moeder, maar verwerpt het, knuffelt de moeder, maar drukt woede en opwinding uit.
Dit hechtingsmodel wordt gedefinieerd wanneer het kind een incoherente moeder ervaart: soms het respect voor de behoeften verwerpen, soms opdringerig. Het kind weet daarom van tijd tot tijd niet welke reactie zijn moeder zal hebben, waakt voortdurend over haar en activeert het bevestigingssysteem ten opzichte van het verkenningssysteem overdreven.
Ten slotte wordt gedesorganiseerde gedesoriënteerde gehechtheid gekenmerkt door onderbroken gedragingen, stereotypie, abnormale houdingen, onbeweeglijkheid, tot gedrag van angst of bezorgdheid jegens de ouder. Dit model van gehechtheid hangt samen met onopgeloste sterfgevallen en trauma's in het verhaal van de ouder, dat vervolgens wordt uitgedrukt in de interacties met het kind door uitingen van angst die het kind zelf beangstigen.
Dit creëert in het kind een onoplosbaar conflict tussen de neiging om zich tot de ouder te wenden als een bron van geruststelling in het licht van een angstaanjagende prikkel en het feit dat het de ouder zelf is die angst oproept: de neiging om te naderen en weg te gaan wordt geremd. 'overweldigend het vermogen van het kind om een coherent gedrag te organiseren.
De gehechtheid aan toekomstige relaties
De bevestigingsmodellen regelen niet alleen de interacties met de moeder, maar worden ook opnieuw voorgesteld in andere relaties, omdat ze worden geïnternaliseerd en een gids worden voor toekomstige relaties .
Als een kind een model van gehechtheid heeft ontwikkeld op basis van een veilige band, zal hij een vertegenwoordiging hebben gebaseerd op een liefhebbend en aandachtig figuur, waardig vertrouwen en een weergave van zichzelf als waardig van genegenheid.
Als hij in plaats daarvan een vermijdende gehechtheid heeft gevestigd, zal hij geneigd zijn zichzelf niet waardig te vinden om te luisteren; in het geval van ambivalente gehechtheid in plaats daarvan, zal hij tegenstrijdige percepties hebben over zichzelf.
Het is daarom essentieel voor de optimale ontwikkeling van het kind om een veilige gehechtheid tot stand te brengen. Dit model van gehechtheid wordt gecreëerd wanneer het kind leert dat wat hij intern voelt, kan worden begrepen en gerespecteerd en dat de moeder in staat is om hem de juiste antwoorden te geven.
Samenvattend voelt het kind zich gehoord .
Sommige Australische bloemen kunnen door de moeder worden genomen tijdens het eerste levensjaar van het kind, om een gezonde gehechtheid te bevorderen.
· Bottlebrush is de bloem die de moeder-kind-band begunstigt en consolideert.
· Green Spider Orchid is erg nuttig voor moeders, zowel tijdens de zwangerschap als in de neonatale periode en in de eerste maanden van het leven van een baby. Deze essentie is voorstanders van communicatie die verder gaat dan alleen woorden, daarom helpt het de moeder om de behoeften van haar kind gemakkelijker te begrijpen, waardoor ze adequaat kan reageren.
Naast deze twee bloemenremedies kan een andere Australische bloem ook bijzonder nuttig zijn voor het kind.
In het boek "Fouten niet te herhalen" legt de kinderpsychiater Daniel Siegel uit hoe disfunctionele patronen van ouderlijke gehechtheid vervolgens kunnen worden herhaald en de kinderen nadelig kunnen beïnvloeden. "Elke generatie wordt beïnvloed door de vorige en beïnvloedt de latere", schrijft Siegel. Om deze reden helpt het bloemenbehandelingshulpmiddel van Boab zowel ouders als het kind om zich te ontdoen van disfunctionele patronen als gevolg van hun familie-erfgoed.
De essentie bevoordeelt in de ouder de erkenning van deze niet-nuttige 'erfenissen', die negatieve attitudes die worden herhaald, zoals geleerd door de ouders, en die min of meer bewust worden herhaald, maar die in feite niet functioneel zijn om een goede band van attachment.
Het creëren van een goede gehechtheid is fundamenteel voor de ontwikkeling van het kind, maar ook voor het volwassen leven, omdat, zoals Bowlby zei: "zelfs als het bijzonder duidelijk is in de vroege kindertijd, kenmerkt het gehechtheidsgedrag de mens van de wieg tot het graf."
