De Chinese gevechtskunsten, een fundamenteel element voor de opvoeding van edele krijgers en monastieke ordes, hebben een zeer oude oorsprong. We ontdekken hun geschiedenis, stijlen en hun evolutie door de eeuwen heen tot op de dag van vandaag.
Oorsprong van Chinese vechtsporten
De geschiedenis van China is fascinerend, rijk en geanimeerd door verschillende fricties tussen koninkrijken en koninkrijkjes. Vechtsporten hebben in deze context altijd een speciale plaats gevonden in de maatschappij en in de lokale cultuur, beschouwd als een fundamenteel element voor de opvoeding van nobele krijgers en kloosterordes.
De legendes sporen Chinese krijgskunsten af op mythische figuren zoals de Indiase boeddhistische monnik Bodhidharma, de oorsprong van Shaolin en Zhang Sanfeng, gekoppeld aan Taijiquan.
De eindeloze legendes van de Chinese krijgskultuur vloeien naar de geneeskunde, mystiek, alchemie, het zoeken naar onsterfelijkheid, filosofie en vele kunsten zoals schilderen, muziek, poëzie en dans. Door de eeuwen heen zijn alle verschillende scholen die afkomstig zijn van militaire praktijken, van jacht, van fysieke discipline en van persoonlijke verdediging samengevoegd tot wat men Kung F u noemt .
Kung Fu
De term Kung Fu betekent excellentie, vaardigheid, in de zin van het beheersen van een techniek met meesterschap. Hoewel deze naam verband houdt met martial practice, verwijst het naar een neiging tot vooruitgang en zelfverbetering die ook meditatie, zelfbeheersing, studie omvat.
Vanuit gevechtsstandpunt is Kung Fu onderverdeeld in stijlen, die 'intern' of 'extern' kunnen zijn, dat zijn die die belang hechten aan de innerlijke conditie die vaak grote en langzame figuren uitvoert, en die die in plaats daarvan zijn gebaseerd op fysieke snelheid en kracht .
Een andere klassieke onderverdeling is de Noord-Zuid-een : de Kung Fu van het Noorden houdt van esthetische figuren, sprongen en trappen, terwijl Zuidelijke stijlen meer fysiek contact zoeken met stabiele en smalle houdingen, vaak met vuisten.
De kleding voor vechtsporten: de jurk is het ritueel
Chinese vechtkunststijlen
De belangrijkste interne stijlen zijn:
- Taijiquan: is een stijl verdeeld in verschillende scholen en families, gebaseerd op de ontwikkeling van Dantien en de controle over Qi. Zeer effectief voor gezondheidsonderhoud en lichaamsverzorging. Het produceert Qi door spiraalbewegingen.
- De Baguazhang: martiale en mystieke discipline, gebonden aan een dubbele draad naar alchemie en taoïstische kosmologie, heeft de neiging om Qi te produceren met cirkelvormige beweging
- Lo Xing Yi: Zeer strijdlustige stijl, explosief, ogenschijnlijk grof en woest, gebaseerd op de studie van lichaamsmechanica en posities van stabiliteit. Gebruik Qi via rechte lijnen.
De meest bekende externe stijlen zijn:
- De Shaolin-stijl: eeuwenlang gebruikt door boeddhistische monniken.
- Bajiquan: gebaseerd op angstaanjagende lage schoppen geproduceerd door getrainde benen.
- Wing Chun: gebaseerd op de principes van de centrale lijn en de niet-oppositie van geweld.
Alle verschillende vormen van Kung Fu op basis van de dierenwereld : de stijl van de draak, de aap, de tijger, de bidsprinkhaan, de kraan en de slang, om maar te zwijgen van de beroemdste.
Evolutie van Chinese vechtsporten
Al deze stijlen en scholen neigden ertoe om geheim te zijn en inwijdingen te vereisen. Zelfs vandaag de dag in Italië, ondanks de massale aanwezigheid van Chinese immigranten, is het zeer zeldzaam om een vechtsportcursus onder leiding van een Chinese meester te vinden, training vindt nog altijd plaats met behulp van oude methodes en oude rituelen ... vaak gebruiken beoefenaars van deze Kung Fu zinnen in code zoals 'eten om middernacht' betekent dat je een beoefenaar bent.
Ondanks de geheimhouding hebben al deze stijlen elkaar in de loop van de tijd beïnvloed en geëvolueerd, hoewel veel scholen trouw zijn gebleven aan de oude leringen en ze min of meer zuiver hebben overgedragen.
Elke leerkracht had meer leerlingen die op hun beurt konden lesgeven, en elk van hen deed het om de stijl te veranderen, soms allesbehalve mild. Na de opiumoorlogen ging China open voor het Westen en bokste hij zichzelf in en liet hij langzaam veel minder effectieve stijlen in onbruik.
Chinese vechtsporten vandaag
Na de komst van mixed martial arts is de wereld van vechtsporten snel en concreet geëvolueerd: als we spreken over effectiviteit, is de kloof tussen Kung Fu-stijlen en andere vechtkunsten aangetoond door feiten.
Vrijwel geen professionele mixed martial arts-jager komt van Kung Fu behalve enkele zeldzame uitzonderingen die de Sanda beoefenden, een full-contact sportversie die erg lijkt op kickboksen maar met de toevoeging van projecties en het gebruik van knieën.
Deze kloof is te wijten aan culturele afsluiting en de neiging tot traditionalisme, die een ware evolutie verhinderde. Aan de andere kant is het ook waar dat deze moderne gemengde disciplines tot een bepaalde leeftijd alleen op een concurrerend niveau kunnen worden beoefend, terwijl veel Kung Fu-stijlen gedurende het hele leven kunnen worden beoefend, inderdaad, ze geven de voorkeur aan een gezonde ouderdom en een lang leven, en vaak, zoals in veel films, hoe ouder de meester, hoe sterker hij is.
