Leer om af te leren. De To Zion-wedstrijd verklaard door Danilo Lavorgna

Regen en wind streelden een paar tenten beslissend, sommige slaapzakken nat, maar niets onherstelbaar, de eerste dag van de To Zion Contest 2014 verliep soepel en ook de tweede.

Rocco Bruno trok geruststellend de aandacht van de jongens die het meest betrokken waren bij het project en zorgden ervoor dat ze mensen uit heel Italië konden uitleggen, laten zien en beschikbaar maakten om deze ervaring van dichtbij mee te maken.

Maaltijden samen op lange pallets, toespraken in het grote gebouw en verklarende tekeningen, kaarten van de plaats en momenten van gezelligheid. Het is niet duidelijk waar we naartoe gaan, maar er is de beslissing om lessen van de aarde te trekken en te leren om het op onszelf te maken. Voorbij de klaar antwoorden, geprefabriceerd, die niet genoeg meer zijn. "Get over it" staat geschreven op het shirt van de projectdeelnemers.

De laboratoria voor directe experimenten varieerden van permacultuur tot het ontwerp van pyrolytische, minder dure en efficiëntere vormen van verwarming, van verstandige biologie naar grondwet, tot kleine theatrale improvisaties.

Ik benaderde onder meer een slimme jongeman, Danilo Lavorgna, die na een opleiding die resulteerde in twee jaar architectuur achter zich liet, zich toewijdde aan zijn werk, elke taak, van de werknemer tot de sectormanager, tot iemands eigen economische autonomie bereiken. Toen hij in Milaan was om in de reclamebranche te werken, kwam hij in contact met de groep die was begonnen door Rocco Bruno, die op dat moment verhuisde in het San Donato Milanese gebied.

Hij legt me uit: "Dus ik ontmoette Rocco en ging de groep binnen die ik de visie deelde, ik was geïntegreerd en nu integreer ik nieuwe mensen die komen en probeer ik een plan van begrip te brengen over wat een gedeelde intuïtie is, iets dat we is gearriveerd en we komen op elk moment samen in praktische, functionele actie. "

Over Zion, kunnen we het hebben over een gemeenschap?

Het idee is niet om een gemeenschap te zijn; we ontmoetten elkaar, we volgden geen propagandapad en we werden gekanaliseerd, ik zou zeggen dat we elkaar weer hebben ontmoet. Het wordt ondervraagd, zonder verwachtingen. Het kind, om te zeggen, heeft geen verwachtingen, hij is verrast door te experimenteren.

Maar wat is dan Zion?

Zion bestaat niet! Het is een naam voor aankleden, een naam is nodig volgens het bureaucratische systeem, als je binnen deze dimensie wilt komen, heb je een naam nodig, of je het nu wilt of niet. Een groep heeft een naam nodig om erkend te worden, op voorwaarde dat we individuele elementen zijn die autonomie ervaren .

Denk aan de afhankelijkheid van de steun en steun van ouders, denk nu aan de ouder als een supermarkt. Hier is de vraag: kan ik het zonder doen en met mijn benen lopen? Heb ik de mogelijkheid om die kracht te oefenen die me in staat stelt om zelfstandig te bewegen?

Wat is het doel van Zion?

Er is geen doel, er is een vraag : degene die ik je net heb verteld.

Rocco Bruno heeft een zeer sterke persoonlijkheid. Wat is het voor jou? Een gids, een spirituele vader?

Rocco is de lijm. Een lijm met een signaal dat ik zocht en die nu een unieke vraag is geworden. Er is geen geestelijke vader. Ik weet niet waar het woord vader naar verwijst, is het een kracht? We blijven op de vraag.

Soms wanneer ik praat of communiceer, sta ik tegenover mensen die graag antwoorden willen, maar dit maakt me geen vader, ik ben niet geneigd antwoorden te geven, ik maak liever nuttige vragen om de aandacht te verschuiven naar een meer reëel niveau, een individuele zoektocht .

En waar komen de antwoorden vandaan?

De antwoorden zijn het resultaat van een experimentele fase, daarom kunnen ze niet zomaar gegeven worden, maar moeten ze geleefd worden, de vraag is wat me in leven houdt, alle antwoorden hebben zonder ervaren te hebben dat de processen vergelijkbaar kunnen zijn met dood zijn.

De groep groeit, hoe "herken" je jezelf, hoe "vind je jezelf"?

Ik weet niet wat dit alles is, maar ik vind hetzelfde voor veel mensen, het is alsof ik mezelf in verschillende maatregelen bevind, soms leerend om met de natuur te observeren en interactie te hebben, om de biologische zin van het lichaam te analyseren, soms in wat Ik doe het hier, omdat ik ben geboren ... het antwoord van de biologische rol ( voedsel-territorium-voortplanting ) waar we eeuwenlang doorheen zijn gegaan is overbodig en is niet waar ik naar op zoek ben.

Zeker, ik weet dat ik niet ben geboren om carrière te maken, me ergens mee specialiseer, soms lach ik om de titels die we moesten geven. Ik ben er altijd zekerder van dat het niet de container is die telt, maar wat erin zit.

Wat heb je geleerd sinds je energie in Zion is?

Het beste wat ik heb geleerd sinds ik hier ben, is leren leren. Om bijvoorbeeld af te leren, de "verstopte" dingen die aan ons zijn overgedragen en die we later als voor de hand liggend hebben aanvaard, af te nemen, "dat is altijd zo geweest" is de verbale constante die de experimentfase dreigt te annuleren en die ons weghoudt van het vinden van wat meer is nuttig in dat moment van onderzoek.

Is er een kleine woede tegenover het zogenaamde systeem of heb ik ongelijk?

Er is een kleine woede, zeg je. Als we door boosheid die emotionele situatie bedoelen die ons drijft om tegen iets in te gaan, denk ik niet dat dat zo is.

Er is zeker een vaste intentie, er is de wil om alles te doen wat me in staat stelt om met antwoorden te experimenteren en niet om ze simpelweg te absorberen, de universiteit die het voorstelt zou in dit opzicht een waardevol hulpmiddel kunnen zijn. Ik heb het gevoel dat ik naar een herdefinitie van werk toe wil, niet langer noodzakelijk voor productie, maar functioneel voor de werkelijke behoeften van het individu.

Ik vind het leuk om te denken dat we kunnen leven door niet te willen accumuleren, want als je geen punten meer hebt om te agglomereren, kun je alleen maar herontdekken.

In de onderstaande video de promo van het evenement