"Ik heb geen en ik wil geen mobiele telefoon en ik heb geen e-mailbox, " schrijft Cinzia Picchioni, auteur van het boek " Advies tegen aankopen. Consumeer minder en leef beter met vrijwillige eenvoud " . Niet alleen heeft het geen mobiele telefoon, het maakt zelfs geen verbinding met internet, althans niet van huis en alleen in gevallen van echte nood.
Het wast niet met wasmiddelen, het drinkt geen gebotteld water in het plastic en het is een van die mensen die bij een nieuwe aankoop wordt gevraagd "heb ik het echt nodig?".
We interviewden Cinzia Picchioni omdat haar boek (met de titel Tips tegen aankopen ) ons niet alleen een verzameling van adviezen en informatie leek over hoe goed te leven, geld te besparen, maar ook omdat zij zelf het levende voorbeeld is van hoe iemand niet goed kan leven, maar nog beter, zowel fysiek als psychologisch en spiritueel, elke dag volwassener wordend een steeds groter besef van iemands acties .
Minder is beter, afleren, aftrekken in plaats van toevoegen. Ga niet naar het winkelcentrum, maar ga naar de kleine winkel onder het huis, maak een praatje, maak nieuwe positieve en proactieve relaties, bespreek, vanaf het kleine en het alledaagse, via het voorbeeld en de actie in de eerste persoon. Dit lijkt mij de boodschap die centraal staat in "Advies tegen aankopen". Een lovenswaardige boodschap, maar niet altijd gemakkelijk om naar te luisteren en te assimileren. Wat denk je dat de mens ervan weerhoudt zijn slechte gewoonten te veranderen? Wat is de moeilijkste stap om te doen?
Het gebrek aan bewustzijn. Het "ik wist het niet!", De gedachte dat een enkele actie te weinig is en dus "het risico lopen om weinig te doen, ik doe niets". In plaats daarvan zou ik niet retorisch willen klinken, maar de oceaan is gemaakt van druppels!
Dus informatie is nodig, maar bovenal ... neem de eerste stap (hoe klein het ook mag lijken), en hier is de tweede vraag: "Wat is de eerste moeilijke stap om te nemen?" Als het moeilijk is, is het beter om het niet te doen. Ik zeg altijd, wanneer ze me uitnodigen om over vrijwillige eenvoud te praten, dat als je eenmaal informatie krijgt over wat "je zou moeten doen", je één ding moet kiezen, zelfs één ding dat mogelijk lijkt, en daarmee beginnen. Jaren geleden nodigden ze me uit voor een middelbare school in Turijn (de verlichte wiskundeleraar!) En aan het einde van de vier bijeenkomsten vroeg ik de studenten om me op een anonieme brief te schrijven die ze - van alle bestanden die ik had geïllustreerd - vanaf dezelfde avond hadden kunnen doen .
Iemand schreef " stand-bys uitschakelen " (en ik had het ook over het boycotten van de banken, het worden van vegetariërs, geen auto hebben, geen mobiele telefoon hebben, enz.). Goed! Lijkt het weinig? Als ze worden aangezet , besteden ze van 40 tot 150 € per jaar en produceren 44 kilo CO2, het lijkt mij niet weinig! En dan doet het domino-effect de rest.
Begin met iets kleins, maar het is mogelijk voor ons. We denken niet dat we alles kunnen doen (anders worden we ontmoedigd en eindigen we uiteindelijk met niets), we denken dat we "ons deel kunnen doen". Niets is nutteloos.
Serge Latouche, zoals ze zelf noemt, veroordeelde de westerse samenleving al jaren geleden, wat ons bombardeert en ons via reclameboodschappen "onwetende drugsverslaafden" maakt. Hij zelf zegt: "mensen moeten gedwongen worden om de dingen te consumeren die ze niet nodig hebben". Geweldig om erover na te denken. De planeet Vede is meer dan ooit een film uit de jaren tachtig die naar dezelfde boodschap verwijst. Dat van een samenleving die zich, weg van eenvoud, van vreugde verwijdert. Depressief, verdrietig, individualisten. Zijn we nog steeds zo of zijn er glimpen onder de jongeren?
Als er iets is, zijn we erger dan dat! Doordat ik met veel mensen te maken heb in de verspreiding van vrijwillige eenvoud, lijkt het me schuchter te zeggen dat er onder jongeren licht valt, maar zeker als jonge mensen wordt het nog moeilijker omdat de boodschappen om hen heen hen slaan met waarden die tegengesteld zijn aan vrijwillige eenvoud . Maar het doet er niet toe, een voor een ...
Vrijwillige eenvoud, leven eenvoudiger op de planeet: minder verbruiken en minder consumeren. Naast de ecofazzoletto, dat is de zakdoek van stof, kun je me de vijf fundamentele punten aangeven van waaruit je elke dag moet beginnen om de verandering te beginnen?
1. Vraag me of wat ik ga kopen me echt dient .
2. Stop onmiddellijk met het kopen, nuttigen en drinken van water dat in plastic is gebotteld.
3. Stop met het eten van dieren.
4. Stop met het gebruik van de afwasmiddel en gebruik de "wasballen" die ik ook in het boek vermeld.
5. Begin elke dag opnieuw vanaf punt 1, dat ook aan de oorsprong ligt van alle andere: stop even en vraag me: "Heb ik het echt nodig?"; Na een tijdje wordt meestal het antwoord "Nee". En het domino-effect waar we al over gesproken hebben, zal de rest doen.
Doe je schoenen uit voordat je het huis binnengaat. In Italië is het extravagant als je zoiets doet; in landen als India of IJsland is zelfs het afsteken van je schoenen om het huis binnen te gaan een teken van respect. Wat is het bedrijf momenteel "het beste" in deze zin, waaruit we naar uw mening een voorbeeld kunnen nemen?
Ik zou zeker zeggen Buthan [een klein bergachtig land in Azië, gelegen in het Himalaya-gebergte, red]
De Eco-Institute. Ze worden geboren in Duitsland en er zijn ook in Italië, in Oggiono of in Turijn, waar zij zelf samenwerkt. Wat denk je? Zijn het nuttige punten voor het ontmoeten en verspreiden van positieve berichten?
Ja, natuurlijk, zolang ze maar niet "vooraan" worden.
Hoe doe je ecologie op kantoor?
Eindelijk, alleen al door zijn boek te openen, werd ik meteen getroffen door de eerste pagina's: de groene keuze, zelfs in het niet verbruik van papier. Ze maakt deel uit van "Auteurs Vrienden van de Bossen". Om mezelf voor te lichten, zag ik dat er meer en meer bewuste redacteuren en groene auteurs zijn, en niet alleen inhoud. Wil je boek zelfs voor collega-schrijvers een goed praktisch voorbeeld zijn?
Ja, maar zoals je hebt gezien zijn er al veel aanhankelijke schrijvers, ik neem niet aan een voorbeeld te zijn.
Ook in dit geval is het de moeite waard om het te schrijven en bekend te maken, zodat anderen zich ook de vraag kunnen stellen, tot het uiterste van publiceren alleen met "bosvrienden" uitgevers en / of het schrijven van boekrecensies, alleen als ze op gerecycled papier worden afgedrukt of op zijn minst gecertificeerd en / of koop alleen boeken gedrukt op kringlooppapier (een beetje zoals besluiten om alleen cosmetica te kopen als ze niet op dieren worden getest) etc. Eerste informatie-actie en actie .
