Pijnboompruim is een vrucht die lijkt op pruimen van oorsprong uit Australië. Met een sterke antioxiderende werking is het nuttig voor het maagdarmkanaal, de huid en de gewrichten . Laten we het beter uitvinden.

Beschrijving van het fruit

Australië biedt ons een weinig bekend fruit met een nogal ongewone verschijning: het is de pruimenboom, vermeld in sommige Italiaanse teksten als Illawarra pruim . Dit is Podocarpus elatus, een oude conifeer, waarvan er fossiele sporen zijn die meer dan tweehonderd miljoen jaar oud zijn.

Het produceert een vrucht die lijkt op een donkere pruim bedekt met pruina, maar heeft het kenmerk "dubbel" te zijn : elke pruimenboom lijkt op twee aangehechte pruimen, waarvan één, de kleinste, een lang zaad bevat.

Het vlees is vlezig zoals het zou kunnen zijn dat van een pruim maar de smaak is zeer harsachtig, soms extreem intens voor degenen die het nog nooit hebben geprobeerd; niet voor niets betekent de naam pruimenboom "pinecone-plum". Eeuwenlang was het fundamenteel in het dieet en in de geneeskunde van de aborigines van de gebieden van Ilwarra, waar andere soorten fruit echt schaars zijn.

Pijnboompje, bondgenoot van

Maag-darmkanaal, huid, gewrichten. Beschermt DNA en cellen.

Voedingssamenstelling en eigenschappen van de pruimenboom

De pruimenboom is een vrucht met duidelijke antioxiderende eigenschappen, berekend als zeven keer effectiever dan die van de bosbes, en duidelijk op het eerste gezicht gezien het blauw van de schil en de paarse kleur van de pulp; De specifieke suikers hebben het vermogen zich te hechten aan het slijmvlies van het maag-darmkanaal, het te beschermen en te helpen zichzelf te herstellen, zoals slijmhuid.

Onlangs hebben vele Amerikaanse en Australische onderzoeken de antiproliferatieve vermogens van de pruimenboom met betrekking tot kankercellen benadrukt (in het bijzonder in het geval van darmkanker), en bestuderen ze behandelingen op basis van pruimenextracten om een ​​reeks strategieën te ontwikkelen alternatieven voor chemotherapie en andere conventionele behandelingen voor kanker zijn vaak zeer invasief.

Dit komt voornamelijk door de resultaten van laboratoriumanalyses die bijdragen aan de antiproliferatieve en pro-apoptopische eigenschappen van de pruimenbomen, die een proces van autofagie kunnen induceren waardoor de "slechte" cellen zichzelf doden. Bovendien, dankzij zijn vermogen om telomerase te remmen, werkt het ook als een antimutageen .

Contra-indicaties van de pruimenboom

Er zijn momenteel geen bekende contra-indicaties met betrekking tot het gebruik van de pruimenboom. Afgezien van de sterke smaak die doet denken aan de hars van dennenappels en die sommige mensen kan afstoten, is het raadzaam om de consumptie van deze vrucht te beperken, zoals de aboriginals die het spaarzaam doen, als voedingssupplement.

nieuwsgierigheid

• In het begin gebruikten de kolonisten de meeste van de pruimenboomplanten voor de kostbare eigenschappen van het hout, waardoor een groot aantal ervan werd gereduceerd en het uitsterven van de soort werd bedreigd.
• In het panorama van de phylum van coniferen is waarschijnlijk de pruimenboom de enige eetbare vrucht.

Hoe de pruimenboom te eten

De Australische aborigines hebben al duizenden jaren vers, vers geoogste pruimenboomvruchten gegeten, maar toen ze aankwamen, probeerden de kolonisten ze op vele manieren voor te bereiden, vaak met succes. Daarom wordt de vrucht meestal gebruikt om sappen, jam en confituren te bereiden, om snoep en chocolade te maken, en ook om zoetzure gerechten en chutneys te bereiden, gezien het vermogen om perfect samen te gaan met knoflook en chili waardoor je een harsachtig aroma krijgt dat elders in de keuken onbereikbaar is. keuken. Te gaar worden maakt het fruit te bitter en ongeschikt voor gebruik.

In samenwerking met Giacomo Colomba