Paardebloem: eigenschappen, voordelen, tegenreacties

Wat zijn de eigenschappen van paardenbloem of paardenbloem? Wanneer te gebruiken en hoe? Wat zijn de bijwerkingen en contra-indicaties?

De paardenbloem ( Taraxacum officinale ) is een plant die behoort tot de familie Asteraceae . Met zijn zuiverende en ontstekingsremmende eigenschappen is het een uitstekende bondgenoot in de behandeling van levergerelateerde ziekten . Laten we het beter uitvinden.

Eigenschappen van de paardenbloem

De paardenbloemwortel heeft zuiverende eigenschappen, omdat het de gal-, lever- en nierfunctie stimuleert, dwz het activeert de uitscheidingsorganen (levernierhuid) die worden gebruikt voor de transformatie van toxines, in de meest geschikte vorm voor hun eliminatie (uitwerpselen, urine, zweet). De belangrijkste componenten van zijn fytocomplex zijn triterpeenalcoholen (tarasserol); sterolen ; vitamines (A, B, C, D); inuline, bittere principes (tarassacina), minerale zouten die de plant bitter tonicum en spijsvertering eigenschappen geven .

Deze stoffen hebben ook zuiverende, ontstekingsremmende en ontgiftende eigenschappen tegen de lever: ze bevorderen de eliminatie van afval (suikers, triglyceriden, cholesterol en urinezuren), waardoor de paardenbloem een hepatoprotectieve plant wordt, die wordt aangegeven in gevallen van leverfalen, geelzucht en galstenen.

Het stimuleert ook de afscheiding van alle klieren van het maagdarmstelsel (speeksel, maag, pancreas, darmsappen) en de spieren van het spijsverteringskanaal produceren een secundaire laxerende werking .

In de boerentraditie staat de paardenbloem ook bekend als " piscialetto ", een naam die de diuretische eigenschappen van het medicijn suggereert. Van deze eigenschappen zijn de flavonoïden en gedeeltelijk de kaliumzouten verantwoordelijk, die diurese stimuleren die de eliminatie van overtollige vloeistoffen bevorderen. De inname is daarom geïndiceerd bij vochtretentie, cellulitis en hypertensie.

Tenslotte is de paardenbloem in staat om de immunologische functie te reactiveren en de immuunrespons van het lymfatische systeem te versterken. Het stikstofmonoxide (NO) dat het bevat, is betrokken bij de processen van regulatie en verdediging van het immuunsysteem: het werkt als een intracellulaire boodschapper en stimuleert de fagocytische activiteit van de cellen.

Paardebloem is een van de natuurlijke remedies tegen waterretentie. Ontdek de anderen

Wijze van gebruik

Droog extract (500-750 mg) in capsules of tabletten die 2 maal per dag tussen de maaltijden worden toegediend

Paardebloem moedertinctuur, 50 druppels in een beetje water drie keer per dag voor of na de maaltijd.

Kruidenthee: 1 - 2 theelepels per kop om 's ochtends en' s avonds te nemen

Contra

De paardenbloem is gecontra-indiceerd in het geval van gastritis, maagzweer en galcalculose, omdat motiliteit kan worden gevraagd. Interacties met geneesmiddelen zoals diuretica zijn geregistreerd.

Paardebloem kan enkele bijwerkingen hebben en hypotensieve verschijnselen vertonen bij gepredisponeerde patiënten. Het kan interageren met NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen), wie dit type therapie ondergaat, raadpleegt altijd hun arts in ieder geval vóór enige andere integratie.

Beschrijving van de plant

Meerjarige kruidachtige plant, tussen 3 en 9 cm lang. Het heeft een grote penwortel waaruit op grondniveau een basale rozet van bladeren met korte en ondergrondse stengels ontstaat.

De bladeren zijn eenvoudig, langwerpig, lancetvormig en gelobd, met een getande rand zonder stipules. De stengel, die later uit de bladeren evolueert, is een holle, kale en melkachtige bloei, met een goudgele bloeiwijze aan de top, die bekend staat als de bloemhoofd.

De bloemkop wordt gevormd door twee rijen membraanachtige schutbladen, naar achteren gebogen en die als een kelk dienen en de houder omsluiten, waarop honderden kleine bloemen zijn gestoken, flosculi genoemd .

De vruchten zijn achenes, voorzien van de karakteristieke pappus: een plukje witte haren, afkomstig van de gemodificeerde kelk, die, als een parachute, de verspreiding van het zaad met de wind vergemakkelijkt, wanneer het losraakt van de bloemhoofd.

De habitat van de paardebloem

Het is wijdverspreid in heel Italië, het groeit van de vlaktes tot het alpengebied tot meer dan 2000 meter, het is te vinden in de weilanden, aan de rand van de weg en op niet-gecultiveerde plaatsen.

Historische aantekeningen

Het therapeutische gebruik van deze plant was in de oudheid niet bekend. In de Middeleeuwen, volgens de Theory of Signatures, met de bloem geel als gele gal, begon het te worden gebruikt als een remedie voor de lever. En zoals vaak gebeurt, heeft wetenschappelijk bewijs deze theorie bevestigd.

In 1546 schreef de natuuronderzoeker Bock een diuretische kracht toe aan de paardenbloem, terwijl een Duitse apotheker van de zestiende eeuw deugden toekent aan de plant (dat wil zeggen, in staat tot snel genezende wonden).

De paardenbloem wordt gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde als een zuiveringsinstallatie die in staat is om warmte te zuiveren, toxines en dissiperende knobbeltjes te elimineren, met hepatisch tropisme (hepatitis) en maag.

Een Frans gezegde stelt dat de paardenbloem "het nierfilter zuivert en de leverspons droogt ".

Een recept met paardenbloem

INTERN GEBRUIK

DECOCK: 1 lepel paardebloemwortels, 1 kopje water

Giet de gehakte wortel in koud water, steek het vuur aan en breng aan de kook. Kook een paar minuten en zet het vuur uit. Dek af en laat gedurende 10 minuten trekken. Filter de infusie en drink deze op.