Veganistische modellen in het bos

In de taal van dromen vertegenwoordigt het bos een psychologisch gebied in de schaduw, waarin rede en vitale krachten zich vermengen, die plaats waar feeënwezens met pensioen zijn gegaan en waar we, om hen te ontmoeten, moeten afzien van onze veiligheid, de directe zonlicht, een gevoel van oriëntatie dat bestaat uit comfortabele rechte wegen.

Achteraf gezien is dit enigszins het restgevoel na de ervaring die hij had toen hij Pooja en de gemeenschap waarin hij woont ontmoette, in het zuiden van India.

Ik vond mezelf daar, accepteerde een vreemde uitnodiging, een soort wit konijn in de vorm van een gratis bus die me meenam naar een bos voor een film, als ik me een goede speelfilm over het leven en het werk van een geweldige fotograaf herinner. De bus passeerde een reeks dorpen rond 18.30 uur, toen de zon prachtig onderging.

In die surreële atmosfeer bereikte ik het bos met mijn geïmproviseerde reisgenoten totdat het midden in de bomen vol apen was, bereikten we een gemeenschap.

Alle huizen waren gemaakt van hout, enkele capsules gerangschikt rond een aantal gemeenschappelijke gebouwen: een prachtige open keuken en een grote bamboe hal waar verschillende activiteiten plaatsvinden, waaronder een aantal screenings, gevolgd door een gratis diner.

Hier, tussen de sprookjesachtige tuinen, tussen de bomen vol met fruit en sprookjesachtige dieren, ontmoette ik een wezen dat me de betekenis van die plek vertelde.

Beste Pooja, waar zijn we?

Dit is een open gemeenschap, waar mensen spontaan afkomstig zijn uit meer dan 60 verschillende landen van over de hele wereld, om op natuurlijke wijze te leven : permacultuur doen en alleen leven van wat we produceren, het bos helpen om gezond te blijven, onze eigen opvoeding puppy's, vegan eten en het vermijden van de consumptie van elke vorm van drugs, vooral tv, alcohol, tabak en junkfood .

Hoe is dit allemaal begonnen?

Ongeveer twintig jaar geleden was dit een rotsachtige woestijn, zoals maangrond. We zijn begonnen met het planten van bomen en water helpen om te blijven in plaats van weg te stromen ( stroomgebied ), met zeer eenvoudige systemen.

Het enthousiasme was zodanig dat veel mensen zich hebben verenigd om een gemeenschap te vormen, die elk jaar wordt bezocht door duizenden mensen die besluiten hier een paar maanden door te brengen om een ervaring te hebben.

Waarom ben je hier?

Een vreemd pad ... Ik ben Kashmira maar geboren in Jammu, in de bergen van het noorden. Als kind ben ik met mijn gezin meegenomen naar Ethiopië en ben ik daar opgegroeid, ik kan zeggen dat ik me heel Afrikaans voel: ik voel dingen met mijn lichaam en ik ben één met de natuur.

Later tijdens een reis naar Londen werd ik een model en dankzij dit werk begon ik te reizen ... Italië, Frankrijk, Spanje en India.

In India schoot ik ook twee films, en toen ik eenmaal in deze omgeving was, realiseerde ik me hoezeer de consumptiemaatschappij me van mijn ware ziel had gedistantieerd. Dus ik ging op zoek naar een plek om tijdelijk met pensioen te gaan en nieuwe energie op te doen, en voor een aantal verbindingen stapte ik op dezelfde bus van 18:00 uur die je hebt genomen en bracht je hierheen.

Wat heb je gevonden?

Myself. Het leven in het bos kan in het begin beangstigend zijn, maar uiteindelijk is het een ongekende verfrissende ervaring. Het lichaam wordt wakker met nieuwe energie.

Hier zien mensen me niet als een model, maar als Pooja. Het eenvoudige en natuurlijke veganistische dieet heeft mijn lichaam en mijn emotionele trauma's op de een of andere manier genezen. Werken met de aarde heeft de goede humor hersteld, het plezier van het werken met mensen. Op de een of andere manier is er een vorm van hoop in mij herboren.

Ga je terug?

Ik zou het niet in deze voorwaarden stellen. Ik ga door. Ik zag veel mensen hierheen komen en gingen vernieuwd terug om hun leven terug te nemen.

Ik wil hetzelfde doen, de energie van de plek gebruiken om te helen en mezelf te vinden, mijn angsten beheersen en klaar zijn om naar de wereld terug te keren zonder te lijden, waardoor mijn ziel tevoorschijn komt zonder hem terug te duwen in de afgrond.

Deze combinatie van natuur, concreet werk, gezonde voeding, gezond groepsleven en de mogelijkheid om elke dag schoonheid te overdenken heeft echt een positieve verandering teweeggebracht, veel meer dan alle nepverlokkingen die mijn leven als model vulden.