Berk ( Betula pendula ) is een meerjarige plant van de Betulaceae-familie, die wordt gebruikt voor de behandeling van cystitis en cellulitis vanwege de diuretische en zuiverende eigenschappen. Laten we het beter uitvinden.
>
Eigenschappen van berk
Berkbladeren worden gebruikt in de kruidengeneeskunde vanwege hun diuretische en zuiverende eigenschappen, gegeven door flavonoïden, sesquitepenische oxiden, tannines (leucoanthocyanidinen), vitamine C, betulinezuur, chlorogeen en cafeïnezuur, harsen en essentiële oliën.
De zuiverende werking wordt geholpen door diuretica . De toename van de emissie van urine vergemakkelijkt de eliminatie van water en overtollige stoffen, geaccumuleerd in het lichaam, zoals cholesterol en urinezuren die reuma en jicht veroorzaken. Om deze reden wordt berk gebruikt bij de behandeling van hypertensie en waterretentie. Het diuretisch effect werkt ook preventief met betrekking tot de vorming van renella en wordt een soort van antiseptische "was" bij urinewegaandoeningen, zoals cystitis.
De plant is ook een van de electieve remedies bij de behandeling van cellulitis, omdat het de eliminatie en verdwijning van fibroconnectieve knobbeltjes, kenmerkend voor deze huidvlek, helpt.
Berkensap, ook bekend als Betula verrucosa-lymfe, waarvan het knop-extract wordt geëxtraheerd, bevat twee heterosiden die methylsalicylaat met pijnstillende en ontstekingsremmende activiteit kunnen afgeven.
Het sap wordt volgens een bepaalde techniek verzameld: begin maart, tijdens het kloppen met de lente, worden ze beoefend in volwassen berken, bij voorkeur op het deel van de stam dat naar het zuiden gericht is, sommige gaten ongeveer een meter van de grond, diep door twee tot vijf centimeter, enigszins schuin naar boven, waarin een buisje wordt ingebracht waaruit het sap in de op de grond geplaatste containers stroomt. Een stam met een diameter van 50 cm levert gemiddeld 4 à 4 liter sap in 4 dagen.
De ontgiftende eigenschap is gericht op ons lymfatisch systeem dat de krachtige drainerende werking van het boomsap (dat 30 m hoog is) gebruikt om het lichaam van overtollige toxines te zuiveren, die vloeistoffen vasthouden: farmacologische behandelingen, cortisontherapieën of hormonale, hyperurikemie en hypercholesterolemie.
Het beste therapeutische gebruik van berkensap is datgene wat betreft de behandeling van cellulitis, omdat het het kneden en de pijnlijke component duidelijk vermindert en de vloeistoffen die stagneren in de weefsels worden geëlimineerd.
Berken tussen de remedies tegen jicht: ontdek de anderen
Wijze van gebruik
INTERN GEBRUIK
INFUSED: 1 eetlepel berkenbladeren, 1 kopje water
Giet de berk in het kokende water en zet het vuur uit. Dek af en laat gedurende 10 minuten trekken. Filter de infusie en drink 2 kopjes per dag tussen de maaltijden door.
40-50 g verruceerd berken sap in gemmoderivato 2 keer per dag tussen de maaltijden.
Berken moedertinctuur : 80 g in 1L en 1/2 mineraalwater, de hele dag door gedronken, weg van de maaltijden.
Ontdek ook de eigenschappen en voordelen van berketherische olie
Contra-indicaties van berk
Zoals bij alle planten, moet ervoor worden gezorgd dat gelijktijdig geneesmiddelen worden gebruikt die hetzelfde effect hebben, vanwege het risico op verhoging van het effect van het geneesmiddel, in dit geval niet bij andere synthetische diuretica.
Beschrijving van de plant
Bomenplant die imposante hoogten kan bereiken, heeft een schaarse en lichte kroon, verticaal uitgezet, met aan de uiteinden hangende takken. De stam is slank, als hij niet te oud is, heeft hij een dunne witte huid. De bladverliezende, ovale driehoekige, gebiologeerde, lichtgroene bladeren boven en onder. De mannelijke bloemen zijn verzameld in zittende, hangende katjes; vrouwelijke degenen worden verzameld in korte en rechtop staande spikes. De vruchten zijn cilindrische infructescenties die op de vervaldag kleine samaras vrijgeven die voorzien zijn van een vliezige vleugel.
De berkenhabitat
Inheems in Europa en Noord-Azië, in Italië komt het meer voor in de Alpen, waar het soms pure bossen vormt. Betula pendula (of Betula alba var. Verrucosa) is wijdverspreid van de Balkan tot de Alpen en in heel Atlantisch Europa en Azië. In Italië is het vooral aanwezig in Piemonte (waar vandaag meer dan 20.000 ha van deze soort wordt geschat) en in Lombardije; het wordt gevonden in de noordelijke Apennijnen, in een aantal geïsoleerde stations in Abruzzo, in de Apennijnen van Campania en op de Etna.
Historische aantekeningen
Nauw verwant aan het menselijk leven, als een symbool van bescherming, werd de Slavische boom geassocieerd met de legende van de Rusolski, de prachtige nimfen van vijvers en meren. In het late voorjaar, in de dagen van de dooi, kwamen ze uit het water en droegen ze, gekleed in lange witte jurken, de reizigers te ondermijnen die merkten dat ze door het bos van witachtige stammen liepen. Iedereen die niet in staat was om ze te weerstaan, werd gevangen genomen en vermoord. Om dit gevaar af te wenden, sneden die bevolkingen jaarlijks een enorme berk om het vervolgens op het dorpsplein op te richten en er op een verzoenende manier omheen te dansen. Een grote vreugdevuur werd vervolgens gemaakt van diezelfde plant, en de as werd verspreid in de velden.
Berk is ook de heilige boom bij uitstek van de Siberische bevolking, waar het alle functies van de As Mundi, een kosmische pijler, omvat.
Pliny dacht dat berk oorspronkelijk uit Gallië kwam en informeert ons dat we met zijn hout "aan de magistraten de bundels maken waar iedereen bang voor is, en aan de broden de cirkels en ribben die nodig zijn voor de vervaardiging van manden en manden." Hij voegt eraan toe dat het werd gebruikt ook voor het maken van trouwoortoortsen, die op de trouwdag ( Historia Naturalis ) als een gelukkige deur worden beschouwd.
Reeds in de Middeleeuwen stond berkenwater bekend om zijn vermogen om urinestalen te breken, en om deze reden werd het uitgeroepen tot " de nierplant van Europa ". Zijn sap werd ook beschouwd als een zeer effectief middel tegen nierstenen en blaas.
