Oosterse geneeskunde

Oosterse geneeskunde is een complete uitdrukking van de geest en cultuur die zich in de loop van de eeuwen heeft ontwikkeld. De fundamentele principes zijn dezelfde die de globale visie van de wereld eigen aan de filosofie en religie van de plaats informeren.

In werkelijkheid maken we, wanneer we het hebben over oosterse geneeskunde, een grote generalisatie . Er zijn veel verschillende medische systemen, traditioneel en anders, die in deze categorie vallen. Onder de grootste en meest populaire, is er zeker traditionele Chinese geneeskunde, Tibetaanse geneeskunde en Ayurvedische geneeskunde. China, Tibet en India.

Is het mogelijk om gemeenschappelijke punten te vinden die de oosterse geneeskunde kunnen karakteriseren? Ja, vooral als het om het Westen gaat. Laten we proberen om korte argumenten te geven.

In de oosterse geneeskunde is er het idee van een dynamische eenheid gebaseerd op systematische correspondentie : het universum is een gearticuleerd geheel, in voortdurende metamorfose, maar de actoren van deze metamorfose zijn altijd dezelfde krachten, dezelfde elementen in hun onderlinge relatie.

Dan hebben we het begrip energie dat, hoewel met verschillende namen, verantwoordelijk is, in zijn stroom, voor de staten van harmonie of verstoring van de kosmos, van het lichaam en van de geest.

Vandaar de karakteristieke opvatting van de ziektetoestand, als verstoring van een evenwicht.

Een ander fundamenteel concept is dat van holisme. Alles is functioneel, niets uitgesloten. De oosterse geneeskunde onderzoekt daarom de oorzaken en niet de symptomen .

De belangrijkste oosterse medicijnen

Laten we de drie bekendste en meest wijdverspreide vormen van expressie van oosterse geneeskunde ook in het Westen bekijken: ayurvedische geneeskunde, Tibetaanse geneeskunde en traditionele Chinese geneeskunde.

Ayurvedische geneeskunde. Ayurvedische geneeskunde is een complex medisch systeem dat preventie- en behandelingsaspecten omvat die gericht zijn op het verlengen en verbeteren van het leven van de mens in harmonie met de natuur. "Het leven kennen" ( ayurveda ) betekent dat we begrijpen dat de mens, bestaande uit lichaam en geest, zinnen en ziel, een integraal onderdeel van de natuur is zoals alle levende vormen, onderworpen is aan zijn wetten, ook met betrekking tot gezondheid, ziekte, genezing en dood. Voor de ayurvedische geneeskunde betekent balans tussen mens en omgeving dus gezondheid, terwijl onbalans te wijten is aan ziekte. De vitale energie, voor Ayurveda, wordt prana genoemd . Elke fysieke entiteit wordt gekenmerkt door een habitus, bestaande uit drie elementen / krachten genaamd doshas : vata (lucht en ruimte), pitta (vuur) en kapha (aarde en water). In elk individu zijn deze krachten aanwezig in altijd verschillende combinaties. Op basis hiervan worden ayurvedische remedies voorbereid. Hiertoe behoren farmaceutische bereidingen van dierlijke en plantaardige oorsprong, dieet- en gedragsmaatregelen, meditatie en yoga en ayurvedische massage.

Tibetaanse geneeskunde. Tibetaanse geneeskunde kan worden gedefinieerd als een natuurlijke, holistische medische wetenschap, gericht op de behoeften van lichaam, geest en ziel op een geïntegreerde manier. De doelen van de Tibetaanse geneeskunde zijn voornamelijk preventie en behandeling. Het voorkomen van pathologieën wordt opgevat via een levensstijl en een correct dieet. De meeste ziekten van onze leeftijd zijn volgens deze medische school te wijten aan onevenwichtige mentale toestanden, verkeerde levensstijlen en verkeerde diëten. Alles roteert, volgens de Tibetaanse geneeskunde, rond de harmonie tussen fysiologische energieën . De remedie, wanneer de ziekte eenmaal is ontstaan, komt tot uiting in de behoefte om het verloren gegane evenwicht te herstellen door in te werken op de oorzaak van de oorzaken en de gevolgen van de ziekte.

Wat de diagnostiek betreft, heeft de Tibetaanse geneeskunde drie methoden, namelijk observatie, palpatie en geschiedenis. De observatie concentreert zich op de vorm en het profiel van het lichaam van het subject, op de kleur van de huid en tong, naast de kleur van de urine (de analyse van urine in het lichaam van de Tibetaanse geneeskunde is een ongelooflijk complex aspect). Palpatie richt zich op het lezen van de puls (oostelijke puls ) en op de druk van specifieke punten (richtpunten), direct verbonden met specifieke organen en stemmingen. Ten slotte bestaat de anamnese uit een interview met de patiënt, gericht op het vinden van informatie over gewoonten, voeding, symptomen enzovoort.

Traditionele Chinese geneeskunde. Traditionele Chinese geneeskunde, vaak afgekort als MTC, is een van de oudste en meest fascinerende medische en filosofische corpus ter wereld. Het is een zeer complexe holistische discipline die ver verwijderd is van onze culturele opvattingen, maar die desalniettemin lange tijd in het belang van het Westen is doorgedrongen. Op een simplistische manier zijn de belangrijkste concepten van de traditionele Chinese geneeskunde: de Qi, de Tao, de relatie tussen Yin en Yang, de vijf elementen en hun fasen en meridianen . Al deze factoren correleren met elkaar in verschillende oplossingen. De staat van ziekte komt van de verstoring van de energiebalans. Als de preventie van het onderwerp en de dokter niet voldoende zijn geweest om de staat van welzijn te herstellen, kan traditionele Chinese geneeskunde ingrijpen door verschillende therapieën, waaronder de bekendste Chinese farmacologie, acupunctuur, massage en medische gymnastiek . vormen die bekend staan ​​als Qi gong en Tai chi chuan .