De tamarinde is een boom die tot meer dan 25 meter hoog kan worden, zelfs als de ontwikkeling langzaam verloopt en de lange takken meer naar boven groeien, terwijl de romp tamelijk verrijkt blijft.
Deze plant is inheems in het Aziatische gebied, hoewel ze zijn erkend als voorouders in Afrika, die vervolgens werden verplaatst en geteeld in India, waar ze nu hun meest geschikte habitat vinden.
De tamarinde is zeer langlevend, zodat de vegetatieve levenscyclus meer dan 150 jaar kan zijn; het behoort tot de peulvruchtenfamilie en produceert als zodanig een gebogen, houtachtige donkerbruine peul die 4 tot 12 zaden bevat.
De vrucht van de tamarinde is minstens 10 centimeter lang en bevat een uitstekende eetbare pulp die zowel als voedsel en als een remedie en natuurlijk supplement wordt gebruikt.
De teelt van tamarinde is nodig
De tamarinde heeft geen specifieke cultivatie-eisen behalve dat hij dol is op directe zon en hoge temperaturen vanwege de tropische oorsprong.
Het groeit ook goed in de buurt van de zee en dus aan de kusten waar de bodem meer zout is. Het heeft geen problemen met de ontwikkeling in klei of zandbodems en de optimale pH is neutraal.
Zijn beperkingen zijn meer in de productie van fruit omdat het een tropisch-warm klimaat nodig heeft en soms in de mildere gebieden van Italië kan het geen vrucht dragen of de peulen laten rotten als gevolg van te veel vochtigheid.
Daarom is de tamarinde bang voor zeer koude temperaturen met langdurige vorst, terwijl als de temperatuur een paar dagen daalt er geen bijzondere weerstandsproblemen zijn. Alleen de eerste jaren van groei kunnen minder rustiek zijn, maar over het algemeen is de tamarinde een zeer robuuste boom.
Tamarinde irrigatie
De irrigatie moet regelmatig zijn, zelfs als er geen grote hoeveelheden water voor nodig zijn; het kan vochtig zijn, vooral wanneer het wordt vergezeld door koude temperaturen.
Een bijzonderheid van tamarinde is zijn gedrag met betrekking tot de val of niet van zijn bladeren: het gedraagt zich als een groenblijvende of bladverliezende relatie met het klimaat waarin het groeit, en dus als de plaats droog is verliest het zijn bladeren; als het klimaat constant aanwezig is, blijft het blad op de takken achter en wordt het een groenblijvend blad.
Irrigatie moet daarom worden geregeld op basis van het klimaat en de omgeving waarin het groeit.
De variëteiten van tamarinde en zijn ontkieming
Er zijn vele variëteiten van tamarinde waaruit we kunnen kiezen en onder deze hebben we de T. sweet, de T. van velvet, de Spaanse T., de Australische T. en de Afrikaanse T.
Elk van deze heeft een ander karakter en karakteristieken, zelfs als de cultivatiebehoeften niet veel veranderen, omdat het allemaal resistente bomen zijn.
Om de tamarinde te telen, zal het dus voldoende zijn om een plant te kopen bij een agrarische retailer of kwekerij met tropische planten of om de zaden te krijgen en ze laten ontkiemen.
De kieming van het zaad van de tamarinde is heel eenvoudig: de eerste suggestie is om de zaden ten minste één nacht in water onder te dompelen zodat ze hydrateren; vervolgens kunnen ze op de grond worden geplant of beter in potten om de groei van de kleine boom op de voet te volgen.
De transplantatie zal het volgende seizoen plaatsvinden, terwijl in meer rigide klimaten het minstens een paar jaar zal moeten wachten.
De tamarindefruit: gebruik in de keuken en niet alleen
De tamarindefruit bevat een zoete pulp rijk aan suikers, minerale zouten zoals ijzer, calcium, kalium en veel vitamines, vooral uit de B-groep.
Het bevat actieve stoffen zoals flavonen en sommige organische zuren: elladine, chlorogeen en caffeic en heeft ook laxerende en antifebrifugant, anti-geelzucht, helende en anti-aging eigenschappen; in de vorm van een waterig extract is het effectief als een hypoglycemisch middel .
In Italië wordt de tamarindefruit geïmporteerd, hoewel sommige zuidelijke boeren het voor de handel beginnen te cultiveren.
Het verse fruit wordt als dessert gegeten met een lepel, of gedroogd of als een drankje. In de Aziatische keuken wordt tamarinde als specerij gebruikt en in India is het met name een van de typische ingrediënten van traditionele lokale gerechten.
Een meer ongewoon gebruik van tamarinde komt voor in sommige delen van Afrika, waar het wordt gekweekt als een voedsel voor zijderupsen : de bladeren worden in feite als voedsel gegeven aan de kleine rupsen die ze graag eten, waardoor ze een betere kwaliteit zijde produceren.
De zaden hebben in plaats daarvan anti-infectieuze en antibacteriële eigenschappen dankzij de aanwezigheid van een bepaald actief ingrediënt, tamarindina .
