Dierentherapie en autisme

De term huisdierentherapie, of AAT ( Animal Assisted Therapy ), betekent een zoet therapeutisch systeem dat zich richt op de interactie tussen mens en dier.

Er zijn verschillende dieren, evenals verschillende therapeutische doeleinden en toepassingsgebieden van huisdierentherapie: ziekenhuizen, klinieken, revalidatiecentra, rusthuizen en scholen, alle structuren die geïnteresseerd zijn in nieuwe recreatieve modi die moeten worden opgenomen in hun programma's om het niveau te verhogen kwaliteit van leven binnen zijn eigen structuren.

Het succes van huisdierentherapie

In Italië is de belangstelling voor activiteiten voor huisdierentherapie toegenomen en is de vraag op het grondgebied toegenomen.

De erkenning van de dierentherapie vond plaats met het decreet van de voorzitter van de Raad van 28 februari 2003, waarin de overeenkomst tussen het ministerie van volksgezondheid, de regio's en de autonome provincies wordt erkend over het welzijn van gezelschapsdieren en huisdierentherapie.

De aandacht die op het wetgevende niveau wordt besteed aan de therapie met huisdieren, biedt de discipline zelfs in Italië een wetenschappelijke en procedurele waardigheid . De poging om de AAT-programma's op nationaal niveau te reguleren, maakt deze bijdragen vrij van de 'doe-het-zelf'-formulieren.

Huisdiertherapieprojecten met dieren en mensen groeien zichtbaar. Hiervan komen belangrijke resultaten voort uit de interactie tussen huisdierentherapie en autisme .

Zelfs kunsttherapie is een waardevol hulpmiddel voor autisme

Dierentherapie en autisme

Autisme is een ziekte die het taalgebied en de communicatie in de hersenen beïnvloedt en heeft betrekking op 5 tot 50 van de 10 duizend, met name kinderen. Het autistische kind wordt meestal verpletterd door zijn ziekte en door de aandacht van de therapeut. Als reactie daarop sluit het nog meer op zichzelf en communiceert niet gemakkelijk met de buitenwereld.

Pet-therapie wordt gekenmerkt als een complementair en integraal therapeutisch hulpmiddel voor de onmisbare neurocognitieve en gedragstherapeutische therapieën die voor autisme zijn geïndiceerd. Maar wat is therapie met huisdieren voor autisme?

Huisdiertherapeuten benadrukken allereerst het belang van non-verbale interactie . Het is het contact met een geanimeerd wezen dat niet spreekt dat het autistische kind leert om een relationele ruimte te gebruiken die verschilt van de gebruikelijke ruimte die wordt gemedieerd door de aanwezigheid van bijvoorbeeld een hond. Een hond wordt niet als een bedreiging ervaren, zoals een persoon kan zijn. De isolatie van de patiënt hierin wordt gewonnen. Het is het 'huid-tot-huid'-contact tussen dier en patiënt dat de noodzaak aantoont om contact te maken met de therapeut in het autistische. Niet alleen honden, maar ook paarden en dolfijnen ...

Tweede punt: stimulatie . De wereld van isolatie waarin de patiënt leeft, is verrijkt met sensorische en relationele stimuli. Het is een nieuwe wereld waarmee het kan communiceren. En vaak wordt dit enthousiasme voor de hond ook overgebracht op mensen, familie en therapeuten.

Derde punt: het rapport . En dan is de hond niet bang om te vertellen. Het is spontaan, oprecht, heeft geen vooroordelen of bevordert uitvoerige reflecties. Voor liefkozingen reageert hij met oprechte genegenheid, zonder een dubbel doel te hebben, zonder het gebaar te evalueren.

Er is geen utilitarisme, alleen liefde.