De relatie tussen mens en plant heeft altijd bestaan en evolueert voortdurend. Van het verre tijdperk waarin mensen op aarde naar voedsel verhuisden onder het mom van jagers en verzamelaars, zijn ze na verloop van tijd overgegaan op het fokken van dieren en het kweken van groenten.
Er is niet langer, tenminste niet in geïndustrialiseerde landen, de noodzaak om naar de natuur te gaan voor voedselonderhoud, maar zelfs deze dagen blijven deze oude gewoonten in leven. We proberen een aantal geheimen te ontdekken met betrekking tot het verzamelen van eetbare plantaardige producten die de Natuur spontaan aanbiedt aan mensen die hun deugden herkennen.
Tijdens de vorige eeuw, vooral in de periode na de Tweede Wereldoorlog, zowel in Italië als meer in het algemeen in geïndustrialiseerde landen, zijn veel van de tradities die door de eeuwen heen de volkeren en culturen van alle landen hebben verloren, verloren gegaan . de traditie om te weten hoe je eetbare wilde kruiden kunt herkennen en koken . Deze praktijk is verloren gegaan, zowel als gevolg van de enorme beschikbaarheid van voedsel als gevolg van de mechanisering van landbouwactiviteiten, als van culturele factoren.
Het verzamelen en eten van wilde kruiden werd als een gewoonte van de armen beschouwd, en als zodanig wilden de nieuwe generaties dat soort boerenkennis niet leren. Eens gaf de boer de eigenaar het grootste deel van het hoofdgewas, zoals tarwe, maïs of wat dan ook. Een deel van wat overbleef, werd verkocht, zodat spontane kruiden aan de randen en randen van akkers vaak op de tafels van de armen verschenen.
Niet alleen dat, er werd opgemerkt dat in tijden van honger het gebruik van wilde kruiden toenam ; vandaar de term " fyto-aryurgie " om de praktijk te beschrijven van het verzamelen van eetbare wilde kruiden, een term die bestaat uit fyto = plant, alim = voedsel, urgia = urgentie, om aan te geven hoe dit gebruik bestond in een noodzakelijk dieet, van urgentie juist in de perioden van extreme armoede.
Momenteel zijn we getuige van een ommekeer: voedsel en landbouwpraktijken worden als meer echte dan industriële beschouwd en hier keren ze terug naar de kraampjes van bepaalde markten, in de menu's van niche-restaurants en op de tafels van mensen die oefenen rechtstreekse oogst, oude eetbare kruiden met innovatieve smaken en heilzame gezondheidseigenschappen .
Anderzijds bevestigt huidig wetenschappelijk onderzoek de bruikbaarheid van spontane kruiden voor de preventie van bepaalde aandoeningen en de ondersteuning van de fysiologische functies van het menselijk lichaam . Uit de wetenschappelijke wereld en uit studies over dit type natuurlijke hulpbronnen is een nieuwe technische term ontstaan die "nutraceuticals" definieert als stoffen die met voedsel worden ingenomen en bepaalde biologische eigenschappen bezitten die nuttig zijn voor het behoud van de gezondheidstoestand.
Dit alles versterkt en ondersteunt de terugkeer naar spontane kruiden als een uitstekende oefening voor het welzijn van de persoon . Wellness die niet alleen voortkomt uit de inname van bepaalde heilzame stoffen, maar ook voor diegenen die zich kunnen overgeven aan directe inzameling, van onderdompeling op het platteland.
Bij het oefenen van spontane oogsten ervaart men direct contact met Natur a. Een gevoel van eerbiedig respect voor Moeder Aarde die haar kinderen voedt, kan opnieuw worden gewekt. Een cultuur kan dat automatisch verspreiden, zonder wetten of beperkingen, leidt tot de ecologische volwassenheid die nodig is voor de bescherming van het milieu. Tegelijkertijd kunnen we, door de zaden van deze kruiden te verzamelen, ze integreren in onze tuinen, waardoor ze worden verrijkt met nieuwe en waardevolle voedselmogelijkheden.
De lijst van eetbare wilde kruiden in Italië, gelukkig voor ons, is zeer rijk en gevarieerd. Als we hieraan de kleine vruchten van het kreupelhout en de paddenstoelen toevoegen, realiseren we ons hoeveel de natuur nog kan bieden, zelfs in de volle technologische leeftijd. Echter, elke vrucht van Moeder Aarde heeft zijn seizoen om te worden geoogst, en in het geval van de alimurgical kruiden is de beste periode tussen het einde van de winter en het begin van de lente .
Het is dus tijd om op gang te komen, de natuur met respect en toewijding te ervaren en op zoek te gaan naar de vele eetbare soorten waaronder asperges (Asparagus acutifolius), Tarassaco (Taraxacum officinale), witlof (Cichorium intybus), Borraggine (Borago officinalis ), Nettle (Urtica dioica), Strigoli (Silene vulgaris), Weegbree (Plantago major), Portulaca (Portulaca oleracea), Stellaria (Stellaria media) en vele anderen. Goede oogst!
